Πρόσφατα Θέματα
Παρόντες χρήστες
13 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 13 επισκέπτες Κανένας
[ Δες όλη τη λίστα ]
Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 545, στις Πεμ 01 Ιαν 2015, 15:59
Σύνδεση
Τρομακτικές Ιστορίες
+25
κατερινα καλεν
Sub-Zero
Victoria
EliNaKi DAmThouGht
Celest Volturi
gormgiannis
Ginger21
eleanna mtc
Nantia Hale_Biers
Marzaki Cullen
Elizabeth _ Cullen <3
Ginny_Weasley
thalia
Anactaciaa_Rosetta Cullen
ClaireReno
Sandra21
Kajol
DeathView*
Nemesis of Love
Izambella
Roza Cullen
Maria Louiza Cullen
Tania_Re
Rosemarie Hathaway
Alice-Bella Cullen
29 απαντήσεις
Σελίδα 8 από 8
Σελίδα 8 από 8 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Τρομακτικές Ιστορίες
LadyTaniaXd έγραψε:
- Σπόιλερ:
Ακούστε ιστορία..
Μου την έχει δηγηθεί μια φίλη δεν εγγυόμαι ότι είναι αληθνή..
Η κοπέλα του αδερφού της λεγόμενη Άννα αντιμετώπιζε πρόβλημα στα άνω άκρα της.. Δηλαδή ενώ το σώμα της μεγάλωνε κανονικά τα χέρια της παρέμεαν σε νηπιακή κατάσταση κα αυτός της δημιουργούσε προβλήματα. Η Άννα, λοιπόν, είχε αποφητήσει από την σχολή της πια και δούλευε ως δόκιμος για να ασκήσει αργότερα το επάγγελμα.. Γυρνώντας λοιπόν, ένα μεσημέρι από την δουλειά της κουρασμένη θα πήγαινε στο σπιτι του αγοριου της. Καθώς ανέβαινε το ασανσερ για το διαμερισμα έγινε διακοπή ρεύματος. Τα φώτα έσβησαν και ο θάλαμος του ασανσερ σταματησε. Αυτή χτυπούσε να την ακούσουν για να την βγάλουν αλλά δεν απαντούσε κανείς. Σε μια στιγμή όπως λέει ένιωσε τσιμπήματα όπως όταν μουδιάζει το σώμα σου και μετά το ασανσέρ ξεκίνησε κανονικά την πορεία του.
Τίποτα το παράξενο..
Έλα όμως που από εκείνη την μέρα τα άκρα της μεγαλώνουν κανονικά και κάθε φορά που μπαίνει σε ασανσέρ νιώθει τα τσιμπήματα..
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! aaaaa aaaaa aaaaa aaaaa
Bella Cullen έγραψε:οριστε μια απο μενα και αυτην την ειχα ακουσει στην κατασκηνωση να θελεις να κοιμηθεις και να μην μπορεις ειναι μεγαλη αλλα αξιζει πιστεψτε με!!!!!
- Σπόιλερ:
Ζούσε κάποτε ένα κοριτσάκι που το λέγαν Μαργαρίτα. Ήταν ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι και οι γονείς του το αγαπούσαν πολύ και του έκαναν όλα τα χατήρια.Ειχε δυο πρασινα υπεροχα ματακια. Ένα απόγευμα, η Μαργαρίτα και η μαμά της πήγαν για ψώνια. Η Μαργαρίτα είχε ψηλώσει πολύ τον τελευταίο καιρό και τα φορέματά της δεν της έκαναν πια. Αγόρασαν ένα γαλάζιο φόρεμα και μια τούλινη ομπρέλα και γαλάζια γάντια. Μετά πήγαν σ' ένα άλλο μαγαζί κι εκεί αγόρασαν ένα ζευγάρι μαύρα λουστρίνια, γιατί η Μαργαρίτα σύντομα θα πήγαινε για πρώτη φορά στο σχολείο και η μαμά έλεγε πως έπρεπε να είναι ευπαρουσίαστη. Γυρνώντας σπίτι, η Μαργαρίτα και η μαμά της είδαν ένα κατάστημα που δεν είχαν ξαναδεί. Ήταν ένα ολοκαίνουριο και αστραφτερό μαγαζί με παιχνίδια. Μπροστά-μπροστά, στη βιτρίνα, ήταν μια κούκλα. Ήταν μια πολύ όμορφη κούκλα, με πορσελάνινο πρόσωπο, με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Φόραγε ένα γαλάζιο φόρεμα και μαύρα λουστρίνια και κρατούσε μια τούλινη ομπρέλα. Τα χέρια της ήταν σκεπασμένα με γαλάζια γάντια.
Μόλις την είδε, η Μαργαρίτα ήξερε πως την ήθελε. Κοίταξε τη μαμά της ικετευτικά και της είπε πως αν της έπαιρνε αυτή την κούκλα δε θα ζητούσε τίποτ' άλλο, ποτέ ξανά. Όμως η μαμά της ήταν κουρασμένη και δεν είχε άλλα χρήματα μαζί της, οπότε η κούκλα έμεινε στη βιτρίνα. Αλλά η Μαργαρίτα υποσχέθηκε από μέσα της πως θα πήγαινε να την πάρει, γιατί ήταν σίγουρη πως και η κούκλα, επίσης, την ήθελε. Οι μέρες όμως περνούσαν και η Μαργαρίτα άρχισε να πηγαίνει σχολείο και η μαμά δεν της αγόρασε την κούκλα και η Μαργαρίτα σιγά-σιγά το ξέχασε. Στο κάτω-κάτω, ήταν πολύ μεγάλη για να παίζει με κούκλες.
Ώσπου ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Μαργαρίτα είδε ένα μεγάλο πακέτο να την περιμένει κάτω απ' το δέντρο κι αμέσως θυμήθηκε την κούκλα και κατάλαβε τι ήταν μέσα στο κουτί. Οι γονείς της κοίταζαν τα δύο κοριτσάκια, το αληθινό και το πορσελάνινο, να παίζουν και να στροβιλίζονται και καμιά φορά δεν μπορούσαν να πουν ποιο ήταν ποιο, τόσο πολύ έμοιαζαν. Η Μαργαρίτα πήρε την κούκλα στο κρεβάτι της εκείνο το βράδυ, το ίδιο και το επόμενο, το ίδιο και το βράδυ μετά απ' αυτό.
Η Μαργαρίτα μεγάλωνε, αλλά η κούκλα έμενε πάντα ίδια. Μόνο που τώρα το φόρεμά της έμοιαζε γκρι από τη βρωμιά, η τούλινη ομπρέλα της είχε χαθεί και το ένα της γάντι ήταν σκισμένο. Είχε ένα βαθύ ράγισμα κατά μήκος του προσώπου της και το ένα της μάτι είχε φύγει από τη θέση του. Η Μαργαρίτα ακόμη την έπαιρνε στο δωμάτιό της τα βράδια, αλλά την άφηνε σε μια γωνία, πάνω σ' ένα σωρό από λούτρινα αρκουδάκια. Την τοποθετούσε πάντα με το πρόσωπο στον τοίχο, γιατί το άδειο μάτι της την τρόμαζε και δεν ήθελε να το βλέπει.
Ώσπου, μια νύχτα, η Μαργαρίτα ανέβηκε για ύπνο χωρίς την κούκλα. Μόλις είχε δει μια κάπως "ενήλικη" ταινία και υπήρχαν κάποια πράγματα που ήθελε να δοκιμάσει, μόνη της, χωρίς να νιώθει καρφωμένο πάνω της το άδειο μάτι της κούκλας που την τρόμαζε. Έτσι, η κούκλα έμεινε στο σαλόνι, με το λειψό της βλέμμα να ατενίζει το κενό. Και ήταν τόσο θλιμμένο αυτό το βλέμμα.
Στη μέση της νύχτας, η Μαργαρίτα ξύπνησε απότομα. Της φάνηκε πως άκουσε κάτι. Κάτι σαν ψίθυρο...ή σύρσιμο. Αφουγκράστηκε προσεκτικά.
- Μαργαρίτα;
Ήταν μια λεπτή, παιδική φωνή, όμοια με τη δική της φωνή όταν ήταν μικρή. Σκέφτηκε πως παράκουσε και προσπάθησε να ξανακοιμηθεί. Αλλά η φωνή επέμεινε.
- Μαργαρίτα...γιατί με ξέχασες;
Η Μαργαρίτα ανακάθισε στο κρεβάτι της και κοίταξε γύρω της. Η καρδιά της χτυπούσε ξέφρενα. Μετά από λίγα λεπτά ησυχίας, γλίστρησε και πάλι κάτω από το πάπλωμα κι έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.
- Γιατί δεν παίζεις πια μαζί μου;
Η φωνή ήταν λυπημένη και γεμάτη παράπονο.
- Μήπως επειδή έχω σπασμένο πρόσωπο; Αλλά...εσύ μου το έσπασες, Μαργαρίτα.
Η Μαργαρίτα τότε κατάλαβε σε ποιον ανήκε η φωνή κι αμέσως ησύχασε. Προφανως ονειρευόταν. Στο κάτω-κάτω, ήταν μονάχα μια κούκλα. Όμως, την επόμενη φορά, η φωνή ακούστηκε πιο κοντά κι η Μαργαρίτα δεν ήταν πια τόσο σίγουρη.
- Μήπως επειδή μου λείπει ένα μάτι; Αλλά...εσύ μου το έβγαλες, Μαργαρίτα.
Η Μαργαρίτα τυλίχτηκε στο πάπλωμα κι έκλεισε τ'αφτιά της. Δεν ήθελε ν' ακούει, δεν ήθελε.
- Μήπως επειδή είμαι βρώμικη και τα γάντια μου σκισμένα; Αλλά...κι αυτά εσύ τα έκανες, Μαργαρίτα.
Μόνο τότε κατάλαβε η Μαργαρίτα πως η φωνή ακουγόταν μέσα στο κεφάλι της. Τράβηξε τα χέρια της από τ' αφτιά της. Ένας θόρυβος ακούστηκε από τις σκάλες. Έμοιαζε με βήματα. Η Μαργαρίτα έπνιξε μια τρομαγμένη κραυγή.
- Μαργαρίτα, Μαργαρίτα, είπε τραγουδιστά η φωνή. Φοβάσαι;
Ένα καμπανιστό, παιδικό γέλιο ακούστηκε έξω από την πόρτα της. Η Μαργαρίτα έτρεμε κάτω από το πάπλωμα. Η πόρτα έτριξε σιγανά.
- Μη φοβάσαι...εγώ ήρθα μόνο για να παίξουμε, είπε η κούκλα κι η φωνή της ήταν ξανά λυπημένη και γεμάτη παράπονο.
Το πρωί, η Μαργαρίτα άργησε να ξυπνήσει για να πάει σχολείο. Η μαμά της ανέβηκε να δει αν ήταν καλά.
- Μαργαρίτα;
Στεκόταν με το πρόσωπο στον τοίχο, μπροστά από τη στοίβα με τα λούτρινα αρκουδάκια. Φόραγε ακόμη το νυχτικό της.
- Μαργαρίτα;ρώτησε και πάλι, αβέβαια.
Όμως η Μαργαρίτα δεν της απάντησε ούτε τότε. Την πλησίασε και την άγγιξε στον ώμο. Ήταν παγωμένη και παράξενα άκαμπτη. Τρόμαξε και τη γύρισε προς το μέρος της. Μια βαθιά χαρακιά κατέβαινε στο πρόσωπό της και το ένα της μάτι ήταν βγαλμένο. Ούρλιαξε. Το πτώμα παρέμεινε όρθιο, με κάποιο μυστηριώδη τρόπο και την κοίταζε. Δεν υπήρχε τρόμος στο λειψό του βλέμμα, μόνο θλίψη και στα χείλη του ήταν χαραγμένο ένα πικρό χαμόγελο.
Το μαγαζί με τα παιχνίδια είχε καινούρια παραλαβή εκείνο το πρωί. Μέσα σ'ένα από τα κουτιά υπήρχε μια κούκλα. Είχε ξανθά μαλλιά και πορσελάνινο πρόσωπο. Φόραγε ένα αστραφτερό, γαλάζιο φόρεμα και μαύρα λουστρίνια. Κράταγε μια τούλινη ομπρέλα και τα χέρια της ήταν καλυμμένα με γαλάζια γάντια. Το ένα της μάτι ήταν γαλάζιο και το άλλο πράσινο.
Εχω ενα σκυλακι που το επερνα καθε μερα μαζι μου για υπνο ενω τωρα οχι και εχει λιγο αλαξει με τα χρονια τωρα μετα απο αυτη την ιστορια εχω χεστει τελειως πανω μου βαζω 20
Απ: Τρομακτικές Ιστορίες
Αυτην την βρήκα σε ένα site
μια φορα ειμουν με την φιλη μου την φλωρα και προχωραγαμε στην περιοχη του Ν.Ηρακλειου στην οδο τερτσετη…περασαμε διπλα απο ενα παλιο εγκαταλελειμενο εργοστασιο με επιπλα…ομως πηγαμε μονο και μονο απο την περιεργια μας να δουμε τι εχει πραγματικα μεσα…οταν μπηκαμε ακουσαμε μια φωνη να μας φωναζει ενα ‘ψιτ’ νομιζαμε οτι ηταν κανενα παιδι που εμενε εκει κοντα..πλησιασαμε…τον θοριβο τον ακουσαμε πισω απο μια καταστραμενη σχεδον πορτα,τοτε νομιζαμε οτι το παιδι θα κρυβοταν πισω απο την πορτα…το’ψιτ’ ακουγοταν πολυ συχνα και πιο δυνατα καθωσω πλισιαζαμε…πειγαμε πισω απο την πορτα..και τι να δουμε…μια γατα..γελασαμε πολυ ..μα μολις πιγεναμε απο τα γελια προς τα πισω ,η φιλη μου ενιωσε να την αγκηζει κατι…μου λεει..’ελα ρε Ιωαννα κοφτην πλακα…’ εγω εκεινη την ωρα αρχισα να φοβαμε λιγακι γιατι δε ειχα κανει απολυτος τιποτα…μετα απο λιγο ομως…ενιωσα και εγω σαν ενα δαχτυλο να με αγγιζει..σκεφτικα οτι η φιλη μου θα μου θα το εκανε για τον λογο οτι νομιζε οτι την αγγιξα ενω εγω δεν την ειχα αγγιξει…της λεω νευριασμενη για να το καταλαβει…’ρε Φλωρα τελειωνε εγω δεν σε αγγιξα πριν’ δεν με πιστεψε..και αναγκαστικα να τις το ορκιστω…ομως μου ορκιστηκε και αφτη οτι δεν με αγγιξε…φοβιθικαμε λιγο και ειχαμε πανικοβλιθει…μετα το καταλαβε και πιγαμε να εξερεβνισουμε λιγο το μερος για να δουμε πιος/πια η τι μας αγγιξε…εντομεταξυ φοβομασταν δυο 12χρονα κοριτσια μονα τους…αλλα μονο και μονο απο την περιεργια μας πηγαμε να δουμε…ειμασταν ηρεμες μεχρι που…ακουσαμε καπια αντρικη φωνη ν μας λεει ‘θα μετανιωσετε που ηρθατε εδω’ φοβιθικαμε και τρεξαμε…την αλλη μερα μετα απο το σχολειο ξαναπιγαμε με την φιλη μου δεν ακουσαμε απολυτως τιποτα…το βραδυ θα πηγεναμε σε ενα party ι γονεις μας τουλαχιστον αυτο πιστεβαν..αλλα εμεις πηραμε εναν φιλο μας το βραδυ και πηραμε τα εργαλεια…(κινητο ,φακους) τοτε το αγορι μπηκε μαζι μας και το εξερευνησαμε ολοι μαζοι σε μια στιγμη ακουσαμε παλυ ‘θα μετανιωσετε που ηρθατε εδω βραδιατικα’ το αγορι δεν πανικοβλιθικε τοσο οσο εμεις και πηγε πιο μεσα πισω απο εναν παλιο τοιχο…αργησε λιγο πηγαμε απο πισω και εμεις..δεν ειδαμε τιποτα μονο τα πραγματα του πεταμενα κατω…φοβιθικαμε και φυγαμε…μετα απο δυο εβδομαδες πηγαμε ξανα να δουμε αν υπαρχουν τα πραγματα του και τελικα…δεν υπηρχε τιποτα…το παιδι χαθηκε..οι γονεις του λοιποντουσαν παραπολυ μεχρι που οι εφημεριδες εγραφαν…’12χρονο αγορι βρεθικε νεκρο στο Ν.Ηρακλειο οδο τερτσετη…οταν το διαβασαμε για 1α βδομαδα δεν μπορουσαμε να το πιστεψουμε και φοβομασταν παραπολυ..
μια φορα ειμουν με την φιλη μου την φλωρα και προχωραγαμε στην περιοχη του Ν.Ηρακλειου στην οδο τερτσετη…περασαμε διπλα απο ενα παλιο εγκαταλελειμενο εργοστασιο με επιπλα…ομως πηγαμε μονο και μονο απο την περιεργια μας να δουμε τι εχει πραγματικα μεσα…οταν μπηκαμε ακουσαμε μια φωνη να μας φωναζει ενα ‘ψιτ’ νομιζαμε οτι ηταν κανενα παιδι που εμενε εκει κοντα..πλησιασαμε…τον θοριβο τον ακουσαμε πισω απο μια καταστραμενη σχεδον πορτα,τοτε νομιζαμε οτι το παιδι θα κρυβοταν πισω απο την πορτα…το’ψιτ’ ακουγοταν πολυ συχνα και πιο δυνατα καθωσω πλισιαζαμε…πειγαμε πισω απο την πορτα..και τι να δουμε…μια γατα..γελασαμε πολυ ..μα μολις πιγεναμε απο τα γελια προς τα πισω ,η φιλη μου ενιωσε να την αγκηζει κατι…μου λεει..’ελα ρε Ιωαννα κοφτην πλακα…’ εγω εκεινη την ωρα αρχισα να φοβαμε λιγακι γιατι δε ειχα κανει απολυτος τιποτα…μετα απο λιγο ομως…ενιωσα και εγω σαν ενα δαχτυλο να με αγγιζει..σκεφτικα οτι η φιλη μου θα μου θα το εκανε για τον λογο οτι νομιζε οτι την αγγιξα ενω εγω δεν την ειχα αγγιξει…της λεω νευριασμενη για να το καταλαβει…’ρε Φλωρα τελειωνε εγω δεν σε αγγιξα πριν’ δεν με πιστεψε..και αναγκαστικα να τις το ορκιστω…ομως μου ορκιστηκε και αφτη οτι δεν με αγγιξε…φοβιθικαμε λιγο και ειχαμε πανικοβλιθει…μετα το καταλαβε και πιγαμε να εξερεβνισουμε λιγο το μερος για να δουμε πιος/πια η τι μας αγγιξε…εντομεταξυ φοβομασταν δυο 12χρονα κοριτσια μονα τους…αλλα μονο και μονο απο την περιεργια μας πηγαμε να δουμε…ειμασταν ηρεμες μεχρι που…ακουσαμε καπια αντρικη φωνη ν μας λεει ‘θα μετανιωσετε που ηρθατε εδω’ φοβιθικαμε και τρεξαμε…την αλλη μερα μετα απο το σχολειο ξαναπιγαμε με την φιλη μου δεν ακουσαμε απολυτως τιποτα…το βραδυ θα πηγεναμε σε ενα party ι γονεις μας τουλαχιστον αυτο πιστεβαν..αλλα εμεις πηραμε εναν φιλο μας το βραδυ και πηραμε τα εργαλεια…(κινητο ,φακους) τοτε το αγορι μπηκε μαζι μας και το εξερευνησαμε ολοι μαζοι σε μια στιγμη ακουσαμε παλυ ‘θα μετανιωσετε που ηρθατε εδω βραδιατικα’ το αγορι δεν πανικοβλιθικε τοσο οσο εμεις και πηγε πιο μεσα πισω απο εναν παλιο τοιχο…αργησε λιγο πηγαμε απο πισω και εμεις..δεν ειδαμε τιποτα μονο τα πραγματα του πεταμενα κατω…φοβιθικαμε και φυγαμε…μετα απο δυο εβδομαδες πηγαμε ξανα να δουμε αν υπαρχουν τα πραγματα του και τελικα…δεν υπηρχε τιποτα…το παιδι χαθηκε..οι γονεις του λοιποντουσαν παραπολυ μεχρι που οι εφημεριδες εγραφαν…’12χρονο αγορι βρεθικε νεκρο στο Ν.Ηρακλειο οδο τερτσετη…οταν το διαβασαμε για 1α βδομαδα δεν μπορουσαμε να το πιστεψουμε και φοβομασταν παραπολυ..
Maria Colden- Ultimate Fan
- Αριθμός μηνυμάτων : 1048
Ηλικία : 95
Ημερομηνία εγγραφής : 20/11/2011
Τόπος : Θεσσαλονικη
Απ: Τρομακτικές Ιστορίες
^ούτε εμένα με πολύπιθει.Χτες διάβασα εκείνη με το στιχιο στην καταστήνωση και την κούκλα με το κοριτσάκι και έιχα όλο το βράδυ εφιάλτες και δεν άφηνα και την υππόλοιπη οικογένεια ν ακοιμηθεί με τις τσιρίδες μου!
Τεσπα..οριστε μια
Όλα άρχισαν μια μέρα όταν έψαχνα να βρω υλικά για μία εργασία για τι τεχνολογία. Είχα πάει στο σπίτι μιας φίλης μου για να τελειώσω την εργασία και ακριβώς απέναντι είχε ένα παλιό εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο. Η πόρτα του ξενοδοχείου ήταν ανοιχτή, εγώ μπήκα για να βρω κάποια υλικά. Μπήκα μέσα μόνη μου επειδή η φίλη μου φοβόταν. Πήγαινα μέσα σιγά σιγά λίγες πόρτες ήταν ανοιχτές! Εγώ δεν τόλμησα να μπω σε κανένα δωμάτιο το μόνο που έκανα είναι να ανέβω έως το δεύτερο όροφο μέχρι που ένιωσα ένα κρύο αεράκι, ένιωθα ότι με παρακολουθούσε κάποιος μα το θέμα είναι ποιος ήταν. Δεν άντεξα να ανέβω πιο πάνω και κατέβηκα τρέχοντας!!!!!! Πήγα στην φίλη μου και τις περιέγραψα το μέρος! Μετά από κανένα μήνα βγήκαμε βόλτα με της φιλές μου και είπαμε να πάμε μέσα σε εκείνο το ξενοδοχείο και έτσι έγινε αλλά πήραμε κάτι ξύλα για να μην μπορούμε να αμυνθούμε! Αλλά δεν προλάβαμε να μπούμε γιατί ακούσαμε έναν περίεργο ήχο και φύγαμε τρέχοντας! Μετά από λίγες ημέρες μάθαμε ότι σε αυτό το ξενοδοχείο ήταν ένας που έγραφε για τρομακτικές ιστορίες και ότι αυτός πέθανε μέσα σε ένα δωμάτιο από κάτι δαιμόνια που υπάρχουν μέσα στο ξενοδοχείο. Και από τότε όταν πήγαιναν κάποιοι εργολάβοι να δουν το ξενοδοχείο και να το γκρεμίσουν έβγαιναν έξω με προβλήματα ή και ακόμα νεκροί! Κάποιοι που επέζησαν είπαν ότι στο τρίτο όροφο υπάρχει κάτι τρομερό!!! Ίσως για αυτό και όταν μπήκα στο ξενοδοχείο δεν ανέβηκα στο τρίτο όροφο
πρέπει να έχω μεγάλη διαίσθηση πρέπει να έχω. Αλλά σας προειδοποιώ η ιστορία είναι αληθινή
Τεσπα..οριστε μια
Όλα άρχισαν μια μέρα όταν έψαχνα να βρω υλικά για μία εργασία για τι τεχνολογία. Είχα πάει στο σπίτι μιας φίλης μου για να τελειώσω την εργασία και ακριβώς απέναντι είχε ένα παλιό εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο. Η πόρτα του ξενοδοχείου ήταν ανοιχτή, εγώ μπήκα για να βρω κάποια υλικά. Μπήκα μέσα μόνη μου επειδή η φίλη μου φοβόταν. Πήγαινα μέσα σιγά σιγά λίγες πόρτες ήταν ανοιχτές! Εγώ δεν τόλμησα να μπω σε κανένα δωμάτιο το μόνο που έκανα είναι να ανέβω έως το δεύτερο όροφο μέχρι που ένιωσα ένα κρύο αεράκι, ένιωθα ότι με παρακολουθούσε κάποιος μα το θέμα είναι ποιος ήταν. Δεν άντεξα να ανέβω πιο πάνω και κατέβηκα τρέχοντας!!!!!! Πήγα στην φίλη μου και τις περιέγραψα το μέρος! Μετά από κανένα μήνα βγήκαμε βόλτα με της φιλές μου και είπαμε να πάμε μέσα σε εκείνο το ξενοδοχείο και έτσι έγινε αλλά πήραμε κάτι ξύλα για να μην μπορούμε να αμυνθούμε! Αλλά δεν προλάβαμε να μπούμε γιατί ακούσαμε έναν περίεργο ήχο και φύγαμε τρέχοντας! Μετά από λίγες ημέρες μάθαμε ότι σε αυτό το ξενοδοχείο ήταν ένας που έγραφε για τρομακτικές ιστορίες και ότι αυτός πέθανε μέσα σε ένα δωμάτιο από κάτι δαιμόνια που υπάρχουν μέσα στο ξενοδοχείο. Και από τότε όταν πήγαιναν κάποιοι εργολάβοι να δουν το ξενοδοχείο και να το γκρεμίσουν έβγαιναν έξω με προβλήματα ή και ακόμα νεκροί! Κάποιοι που επέζησαν είπαν ότι στο τρίτο όροφο υπάρχει κάτι τρομερό!!! Ίσως για αυτό και όταν μπήκα στο ξενοδοχείο δεν ανέβηκα στο τρίτο όροφο
πρέπει να έχω μεγάλη διαίσθηση πρέπει να έχω. Αλλά σας προειδοποιώ η ιστορία είναι αληθινή
Maria Colden- Ultimate Fan
- Αριθμός μηνυμάτων : 1048
Ηλικία : 95
Ημερομηνία εγγραφής : 20/11/2011
Τόπος : Θεσσαλονικη
Απ: Τρομακτικές Ιστορίες
Μεταφέρθηκε στη "Μυστήρια Πύλη".
Rosemarie Hathaway- Moderator
- Αριθμός μηνυμάτων : 8732
Ηλικία : 29
Ημερομηνία εγγραφής : 06/08/2010
Τόπος : Στον κόσμο των ονείρων....
Σελίδα 8 από 8 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Παρόμοια θέματα
» Ιστορίες για γέλια...
» Ιστορίες με λυκανθρώπους ΙΙ
» Ιστορίες που αφορούν την οικογένεια
» Blue Stories(Ιστορίες Γρίφων)
» Ιστορίες με λυκανθρώπους ΙΙ
» Ιστορίες που αφορούν την οικογένεια
» Blue Stories(Ιστορίες Γρίφων)
Σελίδα 8 από 8
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Κυρ 16 Μάης 2021, 16:21 από DeathView*
» Gotham
Κυρ 16 Μάης 2021, 16:17 από DeathView*
» New Girl
Κυρ 16 Μάης 2021, 16:16 από DeathView*
» Suits
Κυρ 16 Μάης 2021, 16:16 από DeathView*
» La casa de papel
Τετ 13 Ιαν 2021, 22:49 από DeathView*
» THE ROOKIE
Τετ 13 Ιαν 2021, 22:42 από DeathView*
» …ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (GIA PANTA) (2020)
Σαβ 14 Νοε 2020, 14:51 από DeathView*
» The Magicians
Σαβ 14 Νοε 2020, 14:43 από DeathView*
» ShadowHunters
Σαβ 14 Νοε 2020, 14:42 από DeathView*
» BODYGUARD
Σαβ 14 Νοε 2020, 14:39 από DeathView*