Η Αγάπη παίζει μπάλα

Ορίστε η συνεχεία :-)





Μπιλ: έλα ρε βλάκα τι θες?


Κατερίνα: δεν είμαι ο βλάκας.. αμάν πια ποτέ θα μάθεις να
μιλάς καλά στο τηλέφωνο?


Μπιλ: ωχ συγγνώμη Κατερίνα νόμιζα πως είναι ο Σωτήρης..


Κατερίνα: καλά σε συγχωρώ..


Μπιλ: τι θες?


Κατερίνα: να έρθεις αύριο το πρωί να πάρεις τον Σωτήρη
από το νοσοκομείο..


Μπιλ: οκ.. τι ώρα θα τον αφήσουν?


Κατερίνα: νομίζω μετά τις 10 για να τον ξαναδούν οι γιατροί,
θα είμαι και εγώ εκεί.


Μπιλ: εντάξει Κατερίνα μου..


Κατερίνα: άντε φιλάκια καλά να περνάς με την Αλεξία και Δύστος
φιλάκια..


Μπιλ: έγινε.. φιλάκια


Μόλις είχα κλίσει το τηλέφωνο με αγκάλιασε σφικτά ο Σωτήρης
και έσπρωξε το πρόσωπο μου πάνω στον θώρακα του!!!


Σωτήρης: θα ηρεμίσεις πια?


Κατερίνα: δεν έχω κάτι..


Σωτήρης: άλλο δείχνεις..


Κατερίνα: αλήθεια δεν έχω κάτι..


Σωτήρης: μωρό μου πες μου τι σε απασχολεί..


Κατερίνα: τίποτα.. ειλικρινά τίποτα…


Σωτήρης: σίγουρα? Σίγουρα δεν θες να μου μιλήσεις?


Κατερίνα: ναι σίγουρα..
δεν έχω κάτι..


Σωτήρης: εντάξει..


Κατερίνα: μόνο ένα πράγμα θέλω τώρα όμως..


Σωτήρης: τι θέλεις αγάπη μου..?


Κατερίνα: να με πάρεις μια αγκαλίτσα..


Σωτήρης: αυτό είναι όλο?


Κατερίνα: ναι.. θες και άλλο?


Σωτήρης: ναι..


Κατερίνα: τι?


Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)





Με έπιασε και φίλησε με πολύ πάθος..


Σωτήρης: αυτό..


Κατερίνα: ενδιαφέρον ήταν..


Τότε πάλι με φίλησε με πάθος


Σωτήρης: τώρα δεν είναι απλά ενδιαφέρον..


Κατερίνα: εντάξει με επεισες..


Σωτήρης: καιρός ήταν..


Κατερίνα: ΕΕ ηρέμισε..


Σωτήρης: ήρεμος είμαι ακόμα.. για αύριο το απόγευμα δεν
θα ξέρω τι θα είμαι..


Κατερίνα: δηλαδή?


Σωτήρης: σου χρειάζεται μπόλικο ξύλο..


Κατερίνα: αυτό δεν περίμενα να το ακούσω από εσένα..


Σωτήρης: γιατί? Εγώ τι διαφέρω από τους άλλους?


Κατερίνα: νόμιζα σε πολλά..


Σωτήρης; Αλήθεια?


Κατερίνα: ναι αλλά τώρα είσαι σαν τους άλλους..


Σωτήρης: ποτέ με άλλαξες θέση?


Κατερίνα: μόλις πριν λίγα λεπτά..


Σωτήρης: για ποιο λόγο..


Κατερίνα: για αυτό που είπες..


Σωτήρης: μα εγώ την αλήθεια είπα..


Κατερίνα: και εγώ την αλήθεια σου λέω..


Σωτήρης: οκ..


Κατερίνα: έτσι μπράβο να συμφωνείς μαζί μου..


Σωτήρης: ωχ τι έχω να τραβήξω..


Κατερίνα: τίποτα..?


Σωτήρης: σίγουρα?


Κατερίνα: σταματά να απαντάς με ερωτήσεις..


Σωτήρης: γιατί?


Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)





Κατερίνα: γιατί ξέρεις ότι με νευριάζει πολύ αυτό..


Σωτήρης: ναι το ξέρω και για αυτό το κάνω..


Κατερίνα: γιατί θες τόσο πολύ να με νευριάζεις?


Σωτήρης: γιατί είσαι πολύ ωραία όταν νευριάζεις…


Κατερίνα: αχ δεν είσαι καθόλου καλά..


Σωτήρης: είμαι μια χαρά..


Κατερίνα: ναι το βλέπω


Σωτήρης: είπες τίποτα?


Κατερίνα: ναι ότι το βλέπω


Σωτήρης: έτσι ε?


Κατερίνα: ναι..


Τότε ο Σωτήρης με έπιασε και άρχισε να με γαργαλαει και
για κακή μου τύχη εγώ γαργαλιέμαι πολύ και άρχισα και γελούσα..


Κατερίνα: σταματά άλλο..


Σωτήρης: όχι..


Κατερίνα: έλα ρε μωρό μου..


Σωτήρης: όχι..


Κατερίνα: σε παρακαλώ μωρό μου..


Σωτήρης: όχι.. δεν κάνω πίσω..


Κατερίνα: σου το ζητεί η αγάπη μου..


Σωτήρης: ΕΕ και επειδή μου το ζηταει αυτή? Τι σημαίνει ότι
πρέπει να το κάνω?


Κατερίνα: ΕΕ ναι..


Σωτήρης: μπα δεν νομίζω..


Κατερίνα: εντάξει..


Τότε σταματήσει για λίγο και αρχίζει να με φιλαει..


Κατερίνα: τι σε έπιασε σήμερα?


Σωτήρης: θέλω να σε έχω πάντα διπλά μου.. φοβάμαι ότι θα
σε χάσω σε λίγο..


Κατερίνα: πως σου ήρθε αυτό..


Σωτήρης: αυτό βλέπω στα μάτια..


Πως γίνεται και οι δυο να σκαφτόμαστε το ίδιο πράγμα? Την
ιδία στιγμή?


Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)





Και όμως γίνεται.. δεν το πιστεύω αυτό..


Κατερίνα: όχι αγάπη μου αλήθεια σου λέω..


Σωτήρης: εντάξει αγάπη μου..


Κατερίνα: και από αύριο στο ξενοδοχείο σου και το σαββατοκύριακο
θα πας σπίτι σου..


Σωτήρης: γιατί?


Κατερίνα: γιατί πρέπει να πας σπίτι σου και Κυριακή έχεις
αγώνα..


Σωτήρης: μήπως ξεχνάς ότι την Κυριακή παίζω στην Θεσσαλονίκη?


Κατερίνα: αλήθεια?


Σωτήρης: ναι μωρό μου αλήθεια..


Κατερίνα: αα οκ τότε να μην πας σπίτι σου..


Σωτήρης: δεν θα πάω μωρό μου..


Κατερίνα: και ποτέ θα γυρίσεις?


Σωτήρης: δευτέρα.. έξαλλου έχουμε ρεπό την δευτέρα μετά
από κάθε αγώνα γενικά..


Κατερίνα: αα τέλεια..


Σωτήρης: όχι που δεν θα σου άρεζε..


Κατερίνα: ΕΕ σταματά..


Σωτήρης: καλά καλά..


Κατερίνα: σταματά να με κοροϊδεύεις πια..


Σωτήρης: μου αρέσει να σε πειράζω..


Κατερίνα: ναι το βλέπω…


Σωτήρης: έλα ρε μωρό μου τώρα..


Κατερίνα: καλά σταματά


Σωτήρης: καλά..


Τότε τον πλησίασα και με έπιασε και με φίλησε με πολύ πάθος..



Τον έβλεπα πολύ χαρούμενο και χαιρόμουν και εγώ μαζί
του..


Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)





Μου αρεσε πολύ να τον βλέπω να χαμογελάει. Όπως είχε σταματήσει
να με φιλαει τότε με το ένα του χέρι έπιασε το πρόσωπο μου το χάιδευε και μετά από
λίγη ώρα έσκυψε πάλι να με φιλήσει. Έβλεπα ότι κάτι είχε αλλάξει από την μεριά
του, μπορεί να έφταιγε το γεγονός ότι ήταν στο νοσοκομείο και είχε πέσει η διάθεση
του και τώρα που θα έβγαινε ήταν μια χαρά, είχε και πολλούς πόνους. Τον έβλεπα
να υποφέρει και υπέφερα και εγώ μαζί του, τον ήθελα και τον θέλω χαρούμενο.


Μετά από λίγο το χέρι του που ακούμπησε πάλι στο πρόσωπο
μου με ξύπνησε από τις σκέψεις μου. Το χέρι του ήταν παγωμένο σε αντίθεση με το
δικό μου πρόσωπο που ήταν πολύ ζεστό.


Ήδη η ώρα είχε περάσει έπρεπε να γυρίσω σπίτι είχε πάει 8
η ώρα του έφεραν και το βραδινό και εγώ έπρεπε να γυρίσω σπίτι μου.


Τον αποχαιρέτησα και του υποσχέθηκα ότι το πρωί θα περάσω
να τον δω.


Κατερίνα: αγάπη μου πρέπει να φύγω.


Σωτήρης: έφτασε η ώρα που πρέπει να φύγεις?


Κατερίνα: ναι αγάπη μου, έφτασε δυστυχώς..


Σωτήρης: εντάξει ψύχη μου..


Τότε με αγκάλιασε και με φίλησε..


Κατερίνα: καληνύχτα αγάπη μου.. και να κοιμηθείς..


Σωτήρης: καληνύχτα μωρό μου.. ΕΕ ναι για να σε ονειρευτώ μόνο..



Δεν του απάντησα τίποτα δεν ήθελα να το συνεχίσω γιατί
δεν θα του άρεζε καθόλου η απάντηση μου.. τότε άνοιξα την πόρτα και αφού βγήκα
την έκλισα. Προχωρούσα σίγα σιγα να φτάσω στην πόρτα για να βγω από το διάδρομο
και να κατεβώ τα σκαλιά για να φτάσω στο ισόγειο. Αφού είχα φτάσει κατέβαινα τα
σκαλιά προσεκτικά και αφού έφτασα στο ισόγειο, βγήκα από το νοσοκομείο και προχωρούσα
προς την στάση. Εκεί συνάντησα κάτι παλιές μου φιλές τις χαιρέτησα όσο πιο γρήγορα
μπορούσα και συνέχισα το δρόμο μου για την στάση.


Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)





Έφτασα στην στάση εγκαίρως ευτυχώς γιατί εκείνη την στιγμή
περνούσε το λεωφορείο το πήρα και μετά από 20 λεπτά περίπου είχα φτάσει σπίτι
μου. Δεν μου άρεζε να τον αφήνω μόνο του τα βραδιά στο νοσοκομείο αλλά δεν μπορούσα
να κάνω κάτι άλλο, οι γονείς μου δεν με αφήναν. Έφτασα σπίτι και δεν είχα τίποτα
να κάνω είπα να μπω λίγο στο ιντερνέτ να δω αν είναι καμιά φίλη μου και μετά θα
έβαζα καμιά ταινία να δω μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Μπαίνω στο φβ δεν ήταν καμιά
φίλη μου μέσα και έτσι βγήκα από εκεί και έβαλα να δω την ταινία που ήθελα.


Η ταινία ξεκίνησε και ήταν και πολύ ενδιαφέρον ήδη από την
αρχή πέρασε ένα 25 λεπτό και αμέσως κτύπησε το κινητό μου, σταμάτησα την ταινία
να δω ποιος είναι αν είναι να το σηκώσω αλλιώς να το αφήσω να κτυπάει. Ήταν ο Σωτήρης,
φοβήθηκα, έτρεμα ολόκληρη νόμιζα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάτι έπαθε δεν μπορούσα
να το σηκώσω φοβόμουν τα λογία του. Πήρα μια μεγάλη αναπνοή και το σήκωσα..


Κατερίνα: ναι?


Σωτήρης: έλα αγάπη μου..


Κατερίνα: έγινε κάτι?


Σωτήρης: όχι γιατί?


Κατερίνα: γιατί με πηρές τηλέφωνο και τρόμαξα..


Σωτήρης: απλά είπα να σου κάνω και άλλο παρέα αλλά από το
τηλέφωνο..


Κατερίνα: δεν θα κοιμηθείς?


Σωτήρης: όχι γιατί εσύ άπλωσες?


Κατερίνα: όχι μωρό μου ταινία έβλεπα..


Σωτήρης: θες να σε αφήσω να δεις την ταινία και άμα τελεύσει
να με πάρεις εσύ τηλέφωνο για να μιλήσουμε ή να μιλήσουμε αύριο το πρωί μια και
καλή από κοντά, ότι θες εσύ μωρό μου.


Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)


Κατερίνα: όχι δεν θα την δω σίγα.. ας μιλήσουμε καλυτέρα..
Σωτήρης: δεν θέλω να σου χαλάσω την ταινία..
Κατερίνα: δεν μου την χαλάς χαζούλη..
Σωτήρης: σίγουρα?
Κατερίνα: ναι..
Σωτήρης: έφαγες?
Κατερίνα: : όχι τώρα περιμένω να ετοιμάσουν..
Σωτήρης: ωραία πάνε να φας και θα σε πάρω σε 10 λεπτά άμα είναι..
Κατερίνα: όχι αγάπη μου θα μιλήσουμε και μετά θα φάω
Σωτήρης: είπα κάτι..
Κατερίνα: καλά εντάξει..
Σωτήρης: φιλάκια
Κατερίνα: φιλάκια..
Κλείσαμε το τηλέφωνο και έτρεξα γρήγορα προς την κουζίνα έξαλλου δεν είχα κάτι το τρομερό να φάω μια σαλάτα. Άρχισα να τρώω γρήγορα γιατί περίμενα να πάρει ο Σωτήρης. Είχα το κινητό μου στο αθόρυβο γιατί δεν ήθελα να ενοχλεί τους άλλους. Όταν έτρωγα είχαν περάσει τα 10 λεπτά που είπε ο Σωτήρης ότι θα με πάρει τηλέφωνο και ηλπιζα ότι θα καθυστερούσε και θα Επερνέ πιο μετά. Αφού είχα τελεύσει με την σαλάτα μου πήγα στο δωμάτιο μου να δω αν χτύπησε το κινητό μου είχα 15 αναπάντητες από αυτόν γιατί αντί για 10 λεπτά έκανα 20 εγώ..
Δεν τον πήρα τηλέφωνο περίμενα να δω αν ξαναπάρει αυτός. Μετά από ένα λεπτό περίπου πήρε τηλέφωνο και μόλις είδα το όνομα του άρχισα να χαμογέλα και να είμαι χαρούμενη..
Το άφησα να κτυπάει για πολύ ώρα μέχρι που αποφάσισα ότι πρέπει να το σηκώσω γιατί θέλω να του μιλήσω και όχι να είμαι απλά χαρούμενη μόνο με το όνομα του στην οθόνη του κινητό μου..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Το σήκωσα…
Κατερίνα: ναι?
Σωτήρης: γιέ δεν το σήκωσες τόσες φόρες που σε πήρα τηλέφωνο?
Κατερίνα: γιατί έτρωγα
Σωτήρης: με τρόμαξες μωρό μου..
Κατερίνα: είμαι εντάξει ηρέμισε..
Σωτήρης: δεν το ήξερα αυτό πριν όμως..
Κατερίνα: ναι άλλα τώρα μου μιλάς..
Σωτήρης: ναι μετά από τόσες φόρες που σε πήρα..
Κατερίνα: εντάξει…
Σωτήρης: και τώρα τι θα κάνει το μωρό μου?
Κατερίνα: τίποτα θα μιλήσω μαζί σου..
Σωτήρης: ενδιαφέρον.. τι θες να πούμε μωρό μου..
Κατερίνα: δεν θα μιλήσουμε πολύ γιατί θα πρέπει να κοιμηθείς νωρίς σήμερα εντάξει..
Σωτήρης: όχι.. θα μιλάμε όσο θέλουμε.. .
Κατερίνα: ωχ καλά..
Σωτήρης: τι θέλεις να κοιμηθείς?
Κατούρα: όχι μωρό μου… έξαλλου ήταν να δω ταινία και τώρα αντί να δω ταινία θα μιλήσω μαζί σου…
Σωτήρης: ωραία.. άλλα τέτοια ώρα αύριο θα κοιμόμαστε μαζί..
Κατερίνα: όπα τι λες τώρα?
Σωτήρης: αυτό που άκουσες..
Κατερίνα: δεν υπάρχει περίπτωση αυτό..
Σωτήρης: γιατί?
Κατερίνα: θα πρέπει να κοιμάσαι μονός σου..
Σωτήρης: δεν κατάλαβες καλά αποκαλείτε..
Κατερίνα: και όμως.. πίστεψε το…
Σωτήρης: είπα κάτι..
Κατερίνα: και εγώ το ίδιο..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: καλά θα δούμε με αυτό το πείσμα σου.. δεν το αντέχω..
Κατερίνα: τότε μάλλον πρέπει να μένεις μακριά μου..
Σωτήρης: γιατί?
Κατερίνα: για να μην έχεις το πείσμα μου..
Σωτήρης: εντάξει ρε μωρό μου δεν με ενοχλεί τόσο..
Κατερίνα: κόψε το ρε ξέρεις ότι με νευριάζει..
Σωτήρης: εντάξει το ξέχασα.. βλέπω έχεις νεύρα αν είναι καλυτέρα να το κλείσουμε και να μιλήσουμε αύριο…
Κατερίνα: όπως θες.. καληνύχτα
Σωτήρης: καληνύχτα φιλά...
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και του έκλισα το τηλέφωνο στα μούτρα..
Πως μπόρεσε να μου πει για το πείσμα μου? Αφού ξέρει ότι έτσι είμαι εγώ και θέλω το καλό του γιατί δεν το καταλαβαίνει? Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει και έμενα πως νιώθω?
Άφησα το κινητό μου πάνω στο γραφείο και έβαλα να δω την ταινία που μάλλον έπρεπε να την είχα επιλέξει από την αρχή και όχι να κάτσω να μιλήσω μαζί του ήξερα πως όλο αυτό δεν θα έβγαινε σε καλό…
Αφού είχα βάλει την ταινία να την δω από το σημείο που την είχα αφήσει πριν με πάρει τηλέφωνο ο Σωτήρης μετά από λίγη ώρα με ξαναπαίρνει τηλέφωνο. Δεν το σηκώνω δεν ήθελα να ξέρω τίποτα άλλο για σήμερα φτάνει έμαθα πολλά..
Μετά από λίγη ώρα πήρε πάλι τηλέφωνο και αυτή την φορά λέω να το σηκώσω να δω τι θέλει να μου πει γιατί αλλιώς θα πάρει ακόμα πολλές φόρες τηλέφωνο και δεν έχω όρεξη…
Κατερίνα: τι θες?
Σωτήρης: συγγνώμη για πριν, άλλα μου έλειψε η μεγάλη αγκαλιά σου μου έλειψε να σε βλέπω διπλά μου…
Κατερίνα: αυτό ήθελες?
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: εστί θα μου μιλάς τώρα?
Κατερίνα: γιατί πως σου μίλα?
Σωτήρης: απότομα και ψυχρά..
Κατερίνα: μπα δεν το νομίζω..
Σωτήρης: εγώ το νομίζω.. αν δεν θες να μιλήσουμε πόστο να τελειώνουμε..
Κατερίνα: είπα κάτι τέτοιο?
Σωτήρης: αυτό δείχνεις όμως..
Κατερίνα: όχι δεν είναι αυτό…
Σωτήρης: τότε..?
Κατερίνα: και έμενα μου λυπεί η αγκαλιά σου άλλα πρέπει να καταλάβεις ότι είναι επικίνδυνο..
Σωτήρης: άμα ρωτήσω τον γιατρό?
Κατερίνα: καλά θα δούμε..
Σωτήρης: θα ρωτήσω αύριο..
Κατερίνα: εντάξει…
Σωτήρης: μωρό μου
Κατερίνα: Αγάπη μου..
Σωτήρης: καρδιά μου..
Κατερίνα: ψύχη μου..
Σωτήρης: ποσό μου αρέσει να είμαστε έτσι…
Κατερίνα: και έμενα μου αρέσει..
Σωτήρης: ναι άλλα πριν νεύριασες άδικα μαζί μου και δεν έπρεπε να το κλίσεις έτσι..
Κατερίνα: ναι το ξέρω συγγνώμη…
Σωτήρης: δεχτεί…
Κατερίνα: τέλεια..
Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα από τα πιο ασήμαντα μέχρι τα ποιο σημαντικά. Ασήμαντα βεβαία φαινόντουσαν μόνο έμενα γιατί σε αυτόν μια χαρά όλα σημαντικά του ραινόντουσαν…
Δεν ξέρω τον έβλεπα χαρούμενο και μου άρεζε αυτό δεν ήθελα να είναι ποτέ στενοχωρημένος ακόμα και τότε που δεν τον ήξερα..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Η ώρα περνούσε και κανένας μας δεν ήθελε να κλήση το τηλέφωνο θέλαμε να μιλάμε και άλλο και άλλο. Μιλούσαμε για το τι θα κάνουμε αύριο τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και τι δεν θα μπορούσαμε όσο και αν τα θέλαμε. Και τελικά τα περισσότερα ήταν αυτά που δεν μπορούσαμε να κάνουμε όσο και αν τα θέλαμε, για πολλούς λογούς.
Αρχίσαμε να μιλάμε και να μου λέει διάφορα για τα παιδικά του χρονιά που όλα ήταν τόσο ωραία και ήρεμα δεν υπήρχε κάτι το κακό σε όλα αυτά επίσης μου έλεγε πως άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο ποια ήταν η πρώτη του ομάδα και πως κατέληξε σε αυτήν που βρίσκεται τώρα..
Μετά από λίγο του είπα τα δικά μου παιδικά χρονιά που δεν ήταν τόσο ενδιαφέρον με τα δικά του έξαλλου τι μπορούσα εγώ να έχω ενδιαφέρον? Τίποτα έξαλλου δεν ήμουν και κάτι εγώ..
Περνούσε η ώρα ήταν ήδη 2 η ώρα τα ξημερώματα και κανένας από τους δυο δεν ήθελε να κοιμηθεί.
Αλλάξαμε θέμα..
Σωτήρης: τι θα έλεγες να γνωρίσεις την ξαδέρφη μου..? βεβαία αυτό ήθελα να σου το ρωτήσω από κοντά άλλα μιας και μιλάμε από το τηλέφωνο σου το λέω τώρα γιατί δεν μπορώ να περιμένω ως αύριο..
Κατερίνα: για ποιο λόγο?
Σωτήρης: γιατί της είπα για σένα και θέλει να σε γνωρίσει..
Κατερίνα: εκείνη την ημέρα που σε πήρε στο νοσοκομείο ε?
Σωτήρης: ακριβώς…
Κατερίνα: ξέρεις πολύ καλά και εσύ ο ίδιος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με συμπαθήσει…
Σωτήρης: γιατί?
Κατερίνα: γιατί δεν είμαι του επίπεδου σας..
Σωτήρης: πίστεψε με δεν είναι έτσι τα πράγματα..
Κατερίνα: εντάξει και πάλι…
Σωτήρης: δεν έχει τίποτα άλλο..
Κατερίνα: καλά εντάξει.. να την γνωρίσω..
Σωτήρης: τέλεια μωρό μου
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Δεν ήθελα να του χαλάσω άλλο χατίρι δεν ήθελα να χαλάσω την στιγμή αυτή που ζούσαμε ήταν τόσο ωραία άλλα θα προτιμείς ανά ήταν κοντά μου τώρα να ήμασταν στο κρεβάτι πάνω ο ένας να κοιτάξει τον άλλον χωρίς όμως να κοιμηθούμε και απλά να μιλάμε όπως γίνεται τώρα.
Σωτήρης: μωρό μου να σε ρωτήσω κάτι?
Κατερίνα: ναι ότι θέλεις αγάπη μου..
Σωτήρης: τι θα έλεγες να διώξουμε αύριο τον Μπιλ από το δωμάτιο και να πάει να κοιμηθεί κάπου με την Αλέξια..?
Κατερίνα: και να κοιμηθούμε μονή μας?
Σωτήρης: ναι αγάπη μου..
Κατερίνα: κάτι δεν είπαμε πριν για αυτό το θέμα..
Σωτήρης: ότι είναι επικίνδυνο και μπλε μπλε..
Κατερίνα: δεν έχει μπλε είναι η αλήθεια και το ξέρεις..
Σωτήρης: ναι άλλα μην ξεχνάς ότι είπα ότι θα ρωτήσω τον γιατρό και ανάλογα θα κάνουμε…
Κατερίνα: και σου είπα εντάξει.. άλλα θέλω να ξέρω την αλήθεια όμως..
Σωτήρης: θα τον ρωτήσω και θα σου πω την αλήθεια.. έξαλλου δεν θέλω να σου λέω ψέματα..
Κατερίνα: ναι άλλα σε αυτό το θέμα θα μου έλεγες..
Σωτήρης: δεν ξέρω μπορεί..
Κατερίνα: ειδές?
Σωτήρης: καλά εντάξει..
Μετά από αυτό επικράτησε για λίγα λεπτά απολυτή σιωπή.. κανένας από τους δυο μας δεν μιλούσε και δεν έλεγε τίποτα..
Η ώρα περνούσε είχε φτάσει η ώρα 4 και κανένας δεν ήθελε να κλείσει το τηλέφωνο..
Για αυτό και αποφασίσαμε να…
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Για αυτό και αποφασίσαμε να κάτσουμε να μιλήσουμε και άλλο και αυτή την φορά έβαλα εγώ το θέμα της συζητήσεις.. ήθελα να μάθω τόσα πολλά για την οικογένεια του βεβαία χωρίς να τον φέρω σε δύσκολη θέση..
Κατερίνα: τι θα έλεγες να μιλήσουμε για λίγο για τις οικογένειες μας?
Σωτήρης: για την δίκια μου οικογένεια νομίζω ότι τα ξέρεις όλα δεν νομίζω να μην σου έχω πει κάτι..
Κατερίνα: αλήθεια?
Σωτήρης: νομίζω πως ναι..
Κατερίνα: ωραία..
Σωτήρης: εσύ πρέπει να μου πεις για τους γονείς σου…
Κατερίνα: δεν έχω να πω κάτι για αυτούς.. μόνο η ξαδέρφη μου που ξέρεις ότι είναι θαυμάστρια σου…
Σωτήρης: ναι το ξέρω αυτό..
Κατερίνα: χαχαχα βλέπεις αντιγράφει την μεγάλη της ξαδέρφη..
Σωτήρης: καλά κάνει έχει γούστο..
Κατερίνα: μμ φωνάρα..
Σωτήρης: εγώ?
Κατερίνα: ναι εσύ..
Σωτήρης: ποτέ..
Κατερίνα: καλά..
Σωτήρης: πες μας ότι σε χαλάμε κιόλας..
Κατερίνα: λίγο..
Σωτήρης: έτσι ε? οκ τελειώσαμε..
Κατερίνα: οκ γεια.. καλά να περνάς
Σωτήρης: πέρνα καλά μόνο όταν είμαι μαζί σου χαζό μου..
Κατερίνα: και εγώ ρε χαζέ…
Σωτήρης: είναι που θα τελειώναμε..
Κατερίνα: αφού δεν μπορείς..
Σωτήρης: γιατί εσύ μπορείς?
Κατερίνα: ούτε εγώ μπορώ μωρό μου..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: χαίρομαι..
Κατερίνα: ναι.. μαζί δεν κάνουμε και χωριά δεν μπορούμε..
Σωτήρης: δεν το σχολιάζω..
Η ώρα περνούσε και συνεχίζαμε ο ένας να πειράζει τον άλλον είχε πάει 6 η ώρα έξω ξημέρωνε και εμείς ακόμα μιλούσαμε στο τηλέφωνο και γελούσαμε. Μαζί του δεν νύσταζα δεν μπορούσα να του το κλείσω για να κοιμηθώ έξαλλου δεν θα με Επερνέ ο ύπνος με τίποτα προτιμούσα να μίλα μαζί του να ακούω αυτή την φωνή που μου αρέσει πολύ..
Σωτήρης; Μωρό μου θες να κλίσουμε για να κοιμηθείς έστω και λίγο? Έξαλλου σε λίγες ώρες θα είμαστε μαζί..
Κατερίνα: όχι αγάπη μου θέλω να συνεχίσουμε να μιλάμε και ας συναντηθούμε σε λίγο..
Σωτήρης: εντάξει.. πάντως άμα θελήσεις να κοιμηθείς να μου το πεις δεν έχω κανένα πρόβλημα..
Κατερίνα: εντάξει αν και δεν νομίζω να θελήσω..
Αρχίσαμε να μου λέει τα τόσο γλυκά του λόγια και γενικά να φέρεται πολύ καλά και τότε η ώρα πέρασε και άλλο ήταν 7 και ήμουν λίγο σε κάποια φάση που δεν μπορούσα άλλο είχα κουραστεί από την εξάντληση και για αυτό είχε φτάσει 7.30 και το κλύσμα για να μπορέσω και εγώ να ετοιμαστώ γιατί είχα να συμμαζέψω το δωμάτιο μου και μετά να πόρνους από αυτόν.
Αφού είχαμε κλίσει όμως το τηλέφωνο με πήρε ο ύπνος και ήταν είδη 9 η ώρα έτρεξα αμέσως άλλαξα σεντόνια στο κρεβάτι μου και στο κρεβάτι της ξαδέρφης μου και άρχισα να ετοιμάζομαι για να πάω στο νοσοκομείο. Η ώρα ήταν 10 και εγώ ακόμα ήμουν στο σπίτι τότε ήταν που είχα αρχίσει να πανικοβάλλομαι και άρχισα να τρέχω για να προλάβω. Ευτυχώς το λεωφορείο ήταν με το μέρος μου ήρθε γρήγορα και έφτασα σχετικά γρήγορα και αφού κατέβηκα από το λεωφορείο άρχισα να τρέχω για να ανεβώ στο δωμάτιο του…
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Έφτασα στο δωμάτιο του και ήταν εκεί ετοιμαζόταν έτρεξα διπλά του τον αγκάλιασα από πίσω και τον χάιδευα τότε γύρισε και με κοίταξε..
Σωτήρης: μια χαρά βλέπω το πρόσωπο σου χωρίς μαύρους κύκλους και τίποτα τι έκανες?
Κατερίνα: τίποτα δεν έκανα απλά όπως ήμουν ετοιμάστηκα και ήρθα και συμμάζεψα το σπίτι..
Σωτήρης: ας το πιστέψω.. γιατί δεν βλέπω να φόρας και μακε απ
Κατερίνα: ε ναι δεν φαραώ.. με έχεις δει πολλές φόρες να φοραώ?
Σωτήρης: όχι απλά επειδή μιλούσαμε τόσο και είπα μπορεί να έβαλες..
Κατερίνα: μπα όχι μωρό μου…
Σωτήρης: μμ καλυτέρα αγάπη μου..
Τότε με φίλησε κιόλας…
Εγώ μετά από λίγο όμως τον σταμάτησα..
Κατερίνα: άσε με να κάνω εγώ τα πράγματα σου για να τελειώσουμε σήμερα και να φεύγουμε. Ο Μπιλ ήρθε?
Σωτήρης: ναι πήγε να βγάλει το εξιτήριο..
Κατερίνα: τέλεια..
Τότε με έπιασε πάλι απαλά από το πρόσωπο μου και με τράβηξε με το άλλο του χέρι κοντά του και άρχισε να με ξαναφιλήσει..
Σωτήρης: τώρα που είμαι όρθιος θα σε έχω πάντα κολλημένη επάνω μου..
Κατερίνα: ΕΜ ξέρεις ότι δεν κάνει τόσο…
Σωτήρης: δεν με νοιάζει και το ξέρεις..
Κατερίνα: ναι μωρό μου το ξέρω το έχω καταλάβει ότι είσαι τρελός..
Σωτήρης: για αυτό και σου αρέσω..
Κατερίνα: ακριβώς καρδιά μου..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μετά όμως σταματήσαμε να μιλάμε και μιλούσαμε μόνο με τα ματιά. Τα ματιά του ήταν καρφωμένα μέσα στα δικά μου ένιωθα πολύ περίεργα. Ένιωθα τόσο μαγικά ενώ με κοιτούσε μέσα στα ματιά. Και πιστεύω ότι και αυτός το ίδιο ένοιωθε γιατί και εγώ τον κοιτούσα μέσα στα ματιά του και έβλεπα να χαμογελάσει.
Αυτή την ώρα στιγμή την χάλασε ο Μπιλ που μπήκε στο δωμάτιο μέσα χωρίς να χτυπήσει την πόρτα.
Μπιλ: σας διέκοψα από κάτι? Συγγνώμη να φύγω?
Σωτήρης: τώρα μπες αφού μπήκες..
Μπιλ: εντάξει συγγνώμη δεν το ήξερα..
Κατερίνα: αστών εντάξει δεν έγινε κάτι δεν πειράζει Μπιλ μου..
Σωτήρης: Μπιλ σου?
Κατερίνα: ναι..
Μπιλ: όποτε θέλετε φεύγουμε…
Κατερίνα: είμαστε έτοιμη..
Σωτήρης: όχι εγώ θέλω να μιλήσω λίγο στον γιατρό. Μπιλ κατέβασε την τσάντα κάτω και περίμενε μας εκεί στο αμάξι θα έρθουμε..
Τότε πήρε τα πράγματα ο Μπιλ χωρίς να πει κουβέντα και πήγε στο αμάξι. Έμενα με πήρε από την μέση ο Σωτήρης και πήγαμε στον γιατρό να του μιλήσει που ήθελε.
Σωτήρης: γιατρέ μπορώ να σας απασχολήσω για λίγο?
Γιατρός: και βεβαία άλλα νόμιζα ότι σου έκανα τον επίδεσμο στα πλευρά σου..
Τότε εγώ γυρίζω και κοίτα με ένα δολοφονικό βλήμα τον Σωτήρη και αυτός γύρισε προς τα έμενα και με κοίταξε άλλα δεν είπε τίποτα απλά με έσφιξε πιο κοντά του..
Σωτήρης: ναι γιατρέ μου το φτιάξατε αυτό άλλα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι άλλο που δεν μπόρεσα πριν..
Γιατρός: ναι πες μου ότι θες..
Σωτήρης: σήμερα το βράδυ επειδή σε λίγες μέρες θα φύγω για Αθήνα θα ήθελα να κοιμηθώ αγκαλιά με την κοπέλα μου είναι επικίνδυνο?
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Γιατρός: δεν είναι επικίνδυνο απλά να προσέχεις λίγο όχι τίποτα το σπουδαίο γιατί μπορεί να κουραστείς εύκολα και να πονάς κατάταξα δεν θα έχεις καμιά άλλη ενόχληση..
Σωτήρης: σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ.
Γιατρός: τίποτα! Και πάλι περαστικά!
Σωτήρης: σας ευχαριστώ γιατρέ
Τότε φύγαμε από τον γιατρό και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε για να πάμε στο αμάξι και τότε είχε ένα μεγάλο χαμογελώ.
Κατεβήκαμε φτάσαμε κοντά στον Μπιλ. Ο Μπιλ ήδη ήταν μέσα στο αμάξι και περίμενε εμάς να πάμε για να φύγουμε..
Αφού μπήκαμε στο αμάξι..
Μπιλ: όλα εντάξει παΐδια?
Σωτήρης: μια χαρά είμαστε..
Μπιλ: που πάμε?
Κατερίνα: στο ξενοδοχείο.. άλλα εγώ έχω ραντεβού με έναν φίλο μου άρα παντε εσείς και θα έρθω εγώ μετά..
Σωτήρης: τι έχεις?
Κατερίνα: ραντεβού με έναν φίλο μου..
Σωτήρης: γιατί? Με ρώτησες?
Κατερίνα: γιατί με θέλει κάτι.. έπρεπε να σε ρωτήσω? Ποιος είσαι για να σε ρωτήσω?
Σωτήρης: σήμερα ήθελα να περάσουμε όλη την ημέρα μας μαζί..
Κατερίνα: και αύριο μέρα είναι..
Σωτήρης: εγώ σήμερα θέλω..
Κατερίνα: και αύριο μέρα είναι..
Σωτήρης: δεν με νοιάζει πάρε τηλέφωνο τώρα για να το ακυρώσεις..
Κατερίνα: δεν γίνεται..
Σωτήρης: γίνεται..
Κατερίνα: ηρέμισε..
Σωτήρης: όχι…
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Κατερίνα: ωχ καλά θα το ακυρώσω..
Μετά από λίγο με τόσα που έλεγε αναγκαστικά να πάρω τηλέφωνο τον φίλο μου για να το ακυρώσω και να περάσω όλη μου την ημέρα με τον Σωτήρη δεν ήθελα να τον βλέπω μόνο του έτσι και αλλιώς άλλα δεν θ αργούσα και πολύ..
Κατερίνα: Ελέα τελικά σήμερα είναι πολύ δύσκολο να έρθω.. θες να το κάνουμε μια άλλη μέρα?
Όταν είπα στον φίλο μου να το κάνουμε μια άλλη μέρα γύρισε ο Σωτήρης και με κοίταξε με ένα δολοφονικό βλήμα, δεν του έδωσα σημασία γιατί έξαλλου ήξερα ότι δεν έπαιζε κάτι απλά αυτός ήταν καχύποπτος.
Φίλος μου: εντάξει Κατερίνα. Όταν μπορέσεις πάρε με τηλέφωνο να κανονίσουμε..
Κατερίνα: εντάξει.. θα τα πούμε άλλη στιγμή. Φιλάκια
Φίλος μου: φιλάκια.
Τότε έκλισα το τηλέφωνο που μιλούσα με τον φίλο μου και μπήκα στο αμάξι στα πίσω καθίσματα..
Μπιλ: τελικά που πάμε?
Σωτήρης: στο ξενοδοχείο..
Μπιλ: οκ άντε πάμε..
Κατερίνα: η Αλεξία που είναι?
Μπιλ: σπίτι της μάλλον.. κοιμάται..
Κατερίνα: μάλλον? Δεν ξέρεις που είναι?
Μπιλ: όχι δεν μιλήσαμε σήμερα.. άλλα εγώ την άφησα χτες το βράδυ σπίτι της..
Κατερίνα: ωχ καλά θα την πάρω αφού φτάσουμε να δω που είναι να έρθει από το ξενοδοχείο..
Σωτήρης: αυτό ξεχνάτε
Κατερίνα: γιατί?
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: γιατί σου είπα ότι θέλω να είμαστε μονή μας..
Κατερίνα: και ο Μπιλ?
Σωτήρης: ο Μπιλ θα κοιμηθεί αλλού σήμερα
Κατερίνα: που?
Μπιλ: έχω κρατήσει άλλο ένα δωμάτιο διπλά στο δικό σας..
Κατερίνα: πείτε μου ότι μου κάνετε πλακά τώρα?
Μπιλ: όχι..
Κατερίνα: είστε χαζά? Παραπάνω έξοδα? Συγκεντρωθείτε και οι 2. Μπιλ και εσύ δέχτηκες?
Μπιλ: τι άλλο μπορούσα να κάνω?
Κατερίνα: να μην δεχτείς..
Μπιλ: έλα ρε Κατερίνα ξέρεις πως είναι ο Σωτήρης όταν βάλει κάτι στο μυαλό του..
Κατερίνα: το ξέρω.. και κοιτά τον τώρα δεν μιλεί δεν λέει τίποτα..
Σωτήρης: τι να πω?
Κατερίνα: γιατί το έκανες αυτό..
Σωτήρης: γιατί όπως σου είπα ήθελα να έχουμε όλη την ημέρα δίκια μας κακό είναι?
Κατερίνα: έβγαλες τον άνθρωπο από το δωμάτιο του..
Σωτήρης: σίγα απλά άλλαξε δωμάτιο δεν έκανε κάτι άλλο..
Κατερίνα: ωχ καλά εντάξει..
Σωτήρης: και σταματά να μιλάς με τον Μπιλ σαν να μην υπάρχω και εγώ..
Κατερίνα: αν υπήρχες όμως θα μιλούσες..
Σωτήρης: και τώρα τι κάνω?
Κατερίνα: αν δεν σου έλεγα τίποτα δεν θα μιλούσες..
Μπιλ: δεν σκάτε?
Σωτήρης: ήρεμα…
Μπιλ: ήρεμος είμαι άλλα με αυτά που ακούω..
Κατερίνα: πρέπει να μας συνηθίσεις.. έτσι είμαστε..
Σωτήρης: έχει δίκιο η Κατερίνα..
Μπιλ: όπα βρήκαμε κάτι που συμφωνείτε σήμερα..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Κατερίνα: πάντα συμφωνούμε αλλά με τον δικό μας τρόπο..
Σωτήρης: έχει δίκιο η Κατερίνα..
Μπιλ: εντάξει τότε..
Φτάσαμε κατέβηκε ο Μπιλ πήγε και πήρε την τσάντα του Σωτήρη και βγήκε ο Σωτήρης και βγήκα και εγώ. Μπήκαμε μέσα στο ξενοδοχείο ο Μπιλ πήγε και πήρε το κλειδί του από το δωμάτιο και πήρε και του Σωτήρη το δικό μας κλειδί και ανεβήκαμε επάνω στα δωμάτια μας.. ο Μπιλ πήγε στο δικό του και μετά από λίγο θα πήγανε η Αλέξια. Εγώ με τον Σωτήρη πήγαμε στο δικό μας.
Αφού μπήκα μέσα είδα ότι από το δωμάτιο έλειπαν τα πράγματα του Μπιλ τα είχαν πάρει είδη και το δωμάτιο ήταν πολύ ωραία συμμαζεμένο και ταχτοποιημένο.
Αφήνει ο Σωτήρης τα πράγματα του πάνω σε ένα ραζακί και τότε πήγα να τα βγάλω εγώ για να τα τακτοποίηση. Δεν πρόλαβα να βγάλω ούτε ένα ρούχο του και ο Σωτήρης ήρθε γρήγορα διπλά μου..
Σωτήρης: στο αυτί μη.. ποσό μου έχει λείψει να σε κράτα στην αγκαλιά μου..
Κατερίνα: Αλήθεια?
Σωτήρης: ναι αλήθεια.
Κατερίνα: οκ..
Τότε με έπιασε ο Σωτήρης και με γύρισε και άρχισε να με φιλαει.. μετά από λίγη ώρα τον σταμάτησα..
Κατερίνα: μωρό μου πρέπει να σου κάνω τα πράγματα σου…
Σωτήρης: άστα για μετά..
Κατερίνα: κάτσε να τα κάνω και μετά θα έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας..
Σωτήρης: εντάξει έτσι το δέχομαι..
Κατερίνα: έτσι μπράβο.
Σωτήρης: θες κανένα καφέ?
Κατερίνα: αγάπη μου όχι σε ευχαριστώ..
Σωτήρης: τότε τι θες?
Κατερίνα: εσένα..!!
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Τότε έρχεται ξανά ο Σωτήρης και με πιάνει και με τρίβει στην αγκαλιά του.
Σωτήρης: τώρα είμαστε εντάξει?
Κατερίνα: ε ναι..
Σωτήρης: θέλεις και τίποτα άλλο?
Κατερίνα: ε όλο και κάτι ακόμα θα θέλω..
Σωτήρης: τι?
Τότε πλησιάζω το πρόσωπο μου στον δικό του και τον φίλησα και το συνέχισε και αυτός..
Κατερίνα: αυτό ήθελα..
Σωτήρης: ενδιαφέρον..
Κατερίνα: πολύ.. άντε πάνε κάτσε τώρα για να τελειώνω με τα ρούχα σου..
Σωτήρης: οκ..
Με μια γρήγορη κίνηση ο Σωτήρης είχε πάρει τα χεριά του από πάνω μου και είχε πάει να κάτσει στον καναπέ για να δει και τηλεόραση. Τότε εγώ άνοιξα την τσάντα του και έβαλα τα ρούχα του στο μπάνιο για να τα πλύνω. Τα έπλυνα και έβαλα έξω στο μπαλκόνι για να στεγνώσουν αφού είχα τελειώσει είπα να πάω να δω τι κάνει ο Σωτήρης τόση ώρα..
Πήγαινα προς τον καναπέ και τον είδα να σηκώνεται εκείνη την ώρα γιατί ήταν ξαπλωμένος και έτσι όπως ήταν πήγα και έκατσα επάνω του..
Σωτήρης: τελείωσες μωρό μου?
Κατερίνα: ναι τέλειωσα..
Σωτήρης: τι θες να κάνουμε τώρα?
Κατερίνα: δεν ξέρω ότι θες? Θες να πούμε να έρθουν τα παΐδια από διπλά ?
Σωτήρης: όχι σήμερα θα είμαστε μονή μας..
Κατερίνα: τότε δεν ξέρω.. ότι θες..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: Εγώ λέω να μείνουμε έτσι όπως είμαστε και να μείνουμε αγκαλιά..
Κατερίνα: οκ μωρό μου ότι θέλεις.. μήπως να πάμε στο κρεβάτι?
Σωτήρης: οκ πάμε..
Πήγαμε στο κρεβάτι και είχε καθίσει πίσω και άνοιξε τα πόδια του για να κάτσω ανάμεσα του και όπως είχα κάτσει κοιτούσα μπροστά και όχι αυτόν.. ώσπου σε κάποια φάση σκύβει για να με δει και τότε με φίλησε. Τότε εγώ σηκώθηκα από εκεί που καθόμουν και πήγα ακριβώς διπλά του και καθόμουν στα γόνατα και του χάιδευα στα μαλλιά. Μετά από λίγη ώρα κατάλαβα ότι όλο αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί και κάτι έπρεπε να μου πούμε. Ωραία η ησυχία και μιλούσαν μόνο τα ματιά άλλα κάτι άλλο έπρεπε να πούμε τότε αποφασίζω εγώ να μιλήσω..
Κατερίνα: ακόμα δεν μου είπες γιατί με κρατάς κλειδωμένη μέσα σήμερα
Σωτήρης: γιατί μετά από πολύ καιρό μπορώ να σε κρατήσω και να είσαι μόνο δίκια μου..
Κατερίνα: ενδιαφέρον..
Σωτήρης: και πολύ μάλιστα άλλα δεν νομίζω να μην θες.. γιατί αν δεν θες μπορείς να φύγεις..
Κατερίνα: είπα κάτι τέτοιο? Απλά ήθελα να ξέρω τα πάντα..
Σωτήρης: οκ.. απλά σήμερα δεν θέλω να σε χάσω από τα ματιά μου..
Κατερίνα: εντάξει αγάπη μου..
Σωτήρης: χαίρομαι που δεν θα φύγεις..
Κατερίνα: ναι άλλα το βράδυ θα πρέπει να φύγω..
Σωτήρης: δεν θα κοιμηθούμε μαζί?
Κατερίνα: μα δεν γίνεται..
Σωτήρης: γιατί?
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Κατερίνα: γιατί πρέπει να γυρίσω σπίτι..
Σωτήρης: δεν μπορείς να τους πεις ότι θα κοιμηθείς σε μια φίλη σου..?
Κατερίνα: δεν είναι τόσο εύκολο.. βλέπεις είμαι κορίτσι και κάτι τέτοια δεν τα πιστεύουν εύκολα..
Σωτήρης: προσπάθησε τουλάχιστον..
Κατερίνα: με βάζεις σε μπελάδες..
Σωτήρης: έλα ρε μωρό μου τώρα..
Κατερίνα: καλά εντάξει..
Τότε πήρα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο στο σπίτι για να μιλήσει με την μάμα μου και να της εξηγήσω και να δω αν θα μπορέσει να με καλύψει στον μπαμπά μου..
Το τηλέφωνο το σήκωσε η ξαδέρφη μου..
Μάρθα: ναι?
Κατερίνα: Μάρθα? Δώσε μου λίγο την μάμα..
Μάρθα: μάμα η Κατερίνα είναι στο τηλέφωνο..
Μάμα μου: έρχομαι..
Παίρνει το τηλέφωνο η μάμα μου..
Μάμα μου: έλα έγινε κάτι?
Κατερίνα: όχι μάμα απλά σήμερα θα μείνω στης σωτηρίας (κολλητή μου) γιατί είναι μονή της..
Η μάμα μου ήξερε την σωτηρία την συμπαθούσε έξαλλου ήταν η κολλητή μου και ήξερε και τους γονείς τις.
Μάμα μου: εντάξει Κατερίνα..
Κατερίνα: ευχαριστώ μάμα φιλάκια..
Μάμα μου: φρόνημα όμως.. φιλάκια..
Κατερίνα: ναι εννοείτε..
Το έκλισα στην μάμα μου δεν περίμενα να πει τόσο γρήγορα το ναι ή κατάλαβε τι συνέβαινε ή το πίστεψε. Δεν ξέρω τι κατάλαβε άλλα δεν με ένοιαζε προς το παρόν. Το μονό που ήθελα είναι να περάσω όσο πιο τέλεια μπορούσα με τον Σωτήρη.
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Γύρισα κάπως στενοχωρημένη δίπλα του να τον κάνω να ανησυχήσει κάπως.
Σωτήρης: τι έγινε αγάπη μου τελικά?
Κατερίνα: ΕΜ αστό καλυτέρα.. θα μπορέσεις να με πας σπίτι?
Σωτήρης: ναι.. αφού δεν θα μένεις εδώ, θα σε πάω εγώ.. να ετοιμαστώ δηλαδή?
Κατερίνα: ναι να ετοιμαστείς αγάπη μου..
Σωτήρης: οκ..
Είδα ο Σωτήρης στεναχωρήθηκε και άρχισε να ξεντύνεται για να βάλει τα ρούχα του για να με πάει ε και την ώρα που ήταν με το μιξεράκι πάω από πίσω του και είχα πηδήξει πάνω στην πλάτη του..
Σωτήρης: κάτσε λίγο μωρό μου να ετοιμαστώ για να σε πάω σπίτι..
Κατερίνα: γιατί σου είπα εγώ ότι δεν με άφησαν?
Σωτήρης: εσύ δεν μου είπες να σε πάω?
Κατερίνα: βρε αγάπη μου εννόησα για αύριο..
Σωτήρης: αχ θα σε σκοτώσω μικρή
Κατερίνα: καλά..
Τότε έτσι όπως ήμασταν τον άφησα και έπεσα κάτω για να μην είμαι άλλο στην πλάτη του και μόλις τον άφησα γύρισε να με δει και όπως με είδε με έπιασε αγκαλιά και με φιλούσε τόσο υπέροχα τόσο γλυκά και τότε με έριξε στο κρεβάτι και είχε έρθει και αυτός και συνέχισε να με φιλαει. Μέχρι που χτύπησε το κινητό του, δεν το σήκωνε μέχρι που νευρίασα..
Κατερίνα: τι θα γίνει όμως τώρα? Σήκωσε το να τελειώνουμε..
Σωτήρης: δεν είναι ανάγκη..
Κατερίνα: είναι θα μας πρήξουν..
Σωτήρης: όχι αστό..
Τότε το πήρα εγώ και το σήκωσα..
Κατερίνα: ναι?
Μπιλ: έλα ρε Κατερίνα.. γιατί δεν το σηκώνεται..
Κατερίνα: γιατί μας ενοχλείς ρε Μπιλ..
Μπιλ: ωχ συγγνώμη.. θα τα πούμε μετά φιλάκια
Κατερίνα: φιλάκια..
Να συνεχίσω?

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: ο Μπιλ ήταν?
Κατερίνα: ναι..
Σωτήρης: τι βλάκας..
Κατερίνα: μήπως να το κλείσεις το κινητό σου?
Σωτήρης: ναι μωρό μου κλειστό.. το δικό σου το έκλισες?
Κατερίνα: όχι πιαστώ εκεί είναι και κλειστό..
Σωτήρης: οκ..
Σηκώθηκε λίγο γρήγορα πήγε το έκλεισε και γύρισε δίπλα μου. Και τότε αρχίσαμε πάλι να φιλιόμαστε. Η ώρα περνούσε και εμείς δεν καταλαβαίναμε πως περνούσε. Δεν θέλαμε να τελειώσει αυτή η μέρα.. ήταν αξέχαστη και για τους δυο μας. Εγώ φοβόμουν όσο νάνε να τον πιάνω μην τον πονέσω άλλα αυτός έδειχνε σαν να μην είχε συμβεί απόλυτος τίποτα..
Μετά από λίγη ώρα άρχισε να κτυπάει η πόρτα και ο Σωτήρης ήταν με τα εσώρουχα και εγώ με τα ρούχα και επειδή ήμασταν έτσι έπρεπε να πάω εγώ να ανοίξω.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι συμμάζεψα τα πάνω πράγματα που φαινόντουσαν με το άνοιγμα της πόρτας και τα έβαλα σε μια θέση.. αυτός που κτυπούσε την πόρτα ήταν επίμονος και δεν έλεγε να σταματήσει να βαραει…
Αφού τα έφτιαξα όλα όσα προλάβαινα για να μην γίνουμε ρεζίλι πάω να ανοίξω την πόρτα ανοίγω και τι να δω? Δεν ήταν κανένας. Νευρίασα και πήγα και έκατσα πάλι δίπλα του.. μετά από λίγο όρχησε να ξανακτυπαει η πόρτα και πήγα εγώ πάλι να ανοίξω και τι να δω? Πάλι τίποτα.. μέχρι που του λέω τι θα γίνει τώρα? Εσύ το έχεις κανονίσει αυτό? Ο Σωτήρης παραξενεύτηκε λίγο που τον υποψιαζόμουν άλλα δεν είπε τίποτα.. και αυτό ήταν που μου κινούσε την περιέργεια τι γινόταν..
Μετά από λίγο ξανακτυπηθεί η πόρτα..
Να συνεχίσω?