Η Αγάπη παίζει μπάλα

Η ώρα δεν περνούσε μόνη μου, είχα μαγειρέψει και περίμενα τον Σωτήρη. Είχα σερβίρει το φαγητό και περίμενα να γυρίσει για να φάμε..
Μετά από πολύ ώρα εγώ ήμουν ακόμα στην κουζίνα είχε γυρίσει ο Σωτήρης και μόλις τον άκουσα να κλίνει την πόρτα έτρεξα επάνω του και πήδηξα επάνω του και τον αγκάλιασα σφιχτά και με αγκάλιασε και αυτός.
Σωτήρης: μωρό μου έγινε κάτι? Έπαθες κάτι?
Κατερίνα: όχι γιατί?
Σωτήρης: άπλα πρώτη φόρα το κάνεις αυτό
Κατερίνα: κακό είναι?
Σωτήρης: όχι άπλα παραξενεύτηκα. Σίγουρα δεν έγινε κάτι?
Κατερίνα: ναι αλήθεια.
Σωτήρης: οκ.
Αφού κατέβηκα από πάνω.
Κατερίνα: τελικά θα πάμε για ψώνια αύριο?
Σωτήρης: έχω προπόνηση.
Κατερίνα: οκ θα πάω μόνη μου αν είναι.
Σωτήρης: έχω πολύ νωρίς αν θέλεις μπορείς να με περιμένεις να πάμε μετά μαζί.
Κατερίνα: δεν θα είσαι κουρασμένος?
Σωτήρης: για σένα δεν είμαι ποτέ κουρασμένος.
Κατερίνα: οκ. Πάνε για ντουζ και έλα να φάμε για να ξεκουραστείς.
Σωτήρης: επιστρέφω.
Μετά από κανένα 10 λεπτό ο Σωτήρης κατέβηκε και φάγαμε και είδαμε για λίγο τηλεόραση μέχρι που μας πηρέ ο ύπνος αγκαλιά στον καναπέ. Το απόγευμα είχε πάλι προπόνηση ο Σωτήρης έφυγε και γύρισε κατά τις 8 και όταν γύρισε έκανε μπάνιο και περάσαμε το υπόλοιπο απόγευμα μαζί αγκαλιά και να λεμέ χαζά πράγματα. Και μετά καταλήξαμε ότι επειδή είναι Σαββάτο την επομένη μέρα να πάμε για ψώνια μετά την προπόνηση του και το βραδύ για φαγητό έξω.
Να συνεχίσω?

Αφού τα είχαμε κανονίσει άλλο δεν έμεινε τίποτα άλλο εκτός από το να ξημερώσει και να περάσουμε το υπέροχο Σαββάτο μαζί.
Το πρωί ο σωρείτης πήγε προπόνηση και 12 ώρα ήταν σπίτι.
Στο σπίτι ο Σωτήρης ξεκουραζόταν.
Κατερίνα: να πάω σουπερ μάρκετ μόνη μου και μετά να πάμε στα μαγαζιά?
Σωτήρης: όχι θα πάμε και εκεί μαζί..
Κατερίνα: μα είσαι κουρασμένος.
Σωτήρης: Αγάπη μου δεν μπορείς να τα κουβαλήσεις μόνη σου, θα πάμε με αμάξι δεν θα κουραστώ και είμαι καλά.
Κατερίνα: καλά οκ. Τότε πάμε όποτε θες εσύ.
Σωτήρης: οκ.
Μετά από 20 λεπτά ξεκινήσαμε να πάμε στο σουπερ μάρκετ με το αμάξι. Πήραμε όσα πράγματα μας χολιαζόντουσαν και τρόφιμα για το βραδύ.
Αφού τελειώσαμε με αυτά. Τα πήγαμε στο σπίτι τα συμμαζέψαμε και πήγαμε στο κέντρο τις Ιταλίας να πάμε για ψώνια.
Τριγυρίσαμε πολλά μαγαζιά και πήραμε πολλά ρούχα και πράγματα και για μένα και για τον Σωτήρη και για τις οικογενείας μας.
Και γυρίσαμε σπίτι να φάμε, να ξεκουραστούμε και να κοιμηθούμε λίγο.
Ευτυχώς είχε περισσέψει χθεσινό φαγητό γιατί αλλιώς δεν προλάβαινα να ετοιμάσω κάτι άλλο. Ο Σωτήρης έφαγε και έπεσε κατευθείαν για ύπνο ήταν πολύ κουρασμένος και εγώ έκανα την κουζίνα και μετά ξάπλωσα και εγώ.
Το απόγευμα που αργήσαμε να ξυπνήσουμε ο Σωτήρης μπήκε να κάνει μπάνιο και όσο έκανε μπάνιο ο Σωτήρης άλλαξα τα σεντόνια από το κρεβάτι μας. Αφού βγήκε από το μπάνιο ο Σωτήρης μπήκα ένα να κάνω ένα μπάνιο. Και το δικό μου μπάνιο κρατεί γύρο στην μια ώρα.
Να συνεχίσω?

Αφού είχα βγει από το μπάνιο ντύθηκα και έβαλα κάτι υπεροχές μιτζαμουλες που είχα με αρκουδάκια, γιατί δεν είχα σκοπό να βγω το απόγευμα ήμουν κουρασμένη. Αφού ντύθηκα έβαλα πλυντήριο ρούχων και κατέβηκα στο σαλόνι να δω τον Σωτήρη τι κάνει.
Αφού κατέβαινα τα σκαλιά για να πάω στο σαλόνι άκουγα μια μουσική να παίζει.
Αφού κατέβηκα και πήγα στο σαλόνι δεν ήταν ο Σωτήρης εκεί.
Κατερίνα: Σωτήρη?
Σωτήρης: έλα μωρό μου έρχομαι.
Ήταν στην κουζίνα και έπινε νερό.
Σωτήρης: έπινα νερό έγινε κάτι?
Κατερίνα: όχι τίποτα, άπλα δεν σε είδα στο σαλόνι.
Σωτήρης: τι ομορφιές είναι αυτές? Αυτές οι πιτζάμες σου ξέρεις ότι μου αρέσουν πολύ.
Κατερίνα: σταμάτα να με κοροϊδεύεις.
Σωτήρης: δεν σε κοροϊδεύω.
Κατερίνα: καλά καλά.
Σωτήρης: γιατί έβαλες πιτζάμες? Δεν θα πάμε καμιά βόλτα?
Κατερίνα: ήθελες βόλτα? Άπλα είμαι κουρασμένη και δεν έχω πολύ όρεξη για βόλτα.
Σωτήρης: δεν με νοιάζει, θα βγούμε πιο μετά αν είναι.
Κατερίνα: ρε Σωτήρη έχω να απλώσω και τα ρούχα και όλα αυτά..
Σωτήρης: δεν θα κανείς τίποτα εσύ. Θα απλώσω εγώ τα ρούχα και μετά θα ξεκουραστούμε παρέα.
Κατερίνα: καλά οκ.
Μετά από λίγη ώρα τελείωσε το πλυντήριο. Ο Σωτήρης άπλωσε τα ρούχα μόνος του. Και ήρθε και έκατσε πάλι μαζί μου και ακούγαμε την αγαπημένη μας μουσική και χαλαρώναμε.
Όπως ακούγαμε μουσική στα ξαφνικά χτύπησε το κινητό του. Μήνυμα στο φβ.
Από ένα παλιό του συναθλητή και φίλος του πλέον.
Στέφανος: που είσαι ρε μεγάλε? Ποτέ θα σε δω?
Σωτήρης: θα κανονίσουμε όταν γυρίσω Ελλάδα αδελφέ.
Στέφανος: θα περιμένω. Πολλά φιλία
Σωτήρης: πολλά φιλάκια.
Να συνεχίσω?

Όταν τελείωσε να στέλνει μηνύματα τον ρώτησα ποιος είναι.
Κατερίνα: ποιος ήταν μωρό μου?
Σωτήρης: ο στέφανος να δει ποτέ θα πάμε γι κανένα καφέ
Κατερίνα:: μια χαρά. Γιατί δεν του είπες να έρθει?
Σωτήρης: γιατί θες να είναι και αυτός μαζί μας?
Κατερίνα: καλά οκ άμα δεν θες οκ.
Σωτήρης: Έτσι μπράβο.
Μετά κανένας δεν μιλούσε αλλά απολάμβανε ο καθένας την αγκαλιά του αλλού. Η ώρα πέρασε ήταν 9 και εγώ χάρηκα γιατί δεν θα βγούμε τελικά ήμουν κουρασμένη και δεν είχα όρεξη να ντυθώ και να πάμε βόλτα.
Σωτήρης: άντε αγάπη μου τρέχα ανά ετοιμαστείς να πάμε καμιά βόλτα
Κατερίνα: στις 9 ρε μωρό μου?
Σωτήρης: ναι γιατί όχι?
Κατερίνα: δεν γίνετε άλλη μέρα?
Σωτήρης: δεν σηκώνω αντίρρησης.
Κατερίνα: καλά.
 
τι να έκανα? Σηκώθηκα και πήγα να ετοιμαστώ. Έβαλα ένα κολάν και μια μπλούζα λίγο μακριά κάπως να καλύπτει τον ποπό μου. Και έβαλα και γόβες.
Μετά από λίγη ώρα όταν πήγα να βαφτώ ο Σωτήρης είχε ντυθεί πολύ ωραία. Με ένα κουστούμι αυτό.
Τι να κάνω? Έπρεπε να ντύνομαι πάντα στην τρίχα βλέπεις είναι γνωστός όχι αστεία.
Όταν φύγαμε θα βλέπαμε και κάποια άτομα από την ομάδα του για να μου τους γνωρίσει.
Τους γνώρισα και ήταν και αυτοί πολύ καλά παιδιά ή τουλάχιστον έτσι ραινόντουσαν.
Μετά μονοί μας εγώ και ο Σωτήρης είχαμε πάει σε ένα εστιατόριο που φαινόταν πολύ ακριβό.
Να συνεχίσω?

Αφού είχαμε μπει και είχαμε κάτσει σε ένα τραπέζι που είχε γίνει κρατήσει για να είναι το καλύτερο τραπέζι του μαγαζιού, έλπιζα από μέσα μου να μην είναι πολύ ακριβό.
Τελικά ο σερβιτόρος μας πάει στο τραπέζι μας που τίνα ένα υπέροχο τραπέζι από τα καλυτέρα που είχε το μαγαζί. Κάτσαμε μας έφεραν ένα καταλώ που και αυτός ήταν πολύ ωραίος. Και οι τιμές που είχε το εστιατόριο ήταν πολύ ακριβές, κοιτούσε και δεν ήξερα τι να πάρω. Τέλος πάντων αποφάσιζα τι θα πάρω όπως και ο Σωτήρης.
Όταν ήρθε ο σερβιτόρος παρήγγειλε ο Σωτήρης και ένα ημίγλυκο κρασί. Όσοι ώρα περιμέναμε η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή είχε κλειστά φωτά και ήταν με κεράκια και γενικά μπορούσες να χαλαρώσεις εκεί μέσα.
Σωτήρης: σου αρέσει εδώ?
Κατερίνα: ναι είναι πολύ όμορφο το μέρος. Γιατί δεν μου είπες κάτι?
Σωτήρης: ήταν έκπληξη μικρή μου. Ήθελα το καλύτερο εστιατόριο να φάμε μονοί μας.
Κατερίνα: είναι παρά πολύ ωραίο.
Σωτήρης: να δοκιμάσεις και τα φαγητά και αυτά είναι πεντακοσάρια.
Κατερίνα: ναι είμαι σίγουρη.
Ο σερβιτόρος ξανά ήρθε και μας έφερε τα ποτήρια και το κρασί και σίγα σίγα μας έφερνε και το φαγητό.
Όσο τρώγαμε μιλούσαμε.
Κατερίνα: ξέρεις ότι σε λίγες μέρες θα πρέπει να γυρίσω
Σωτήρης: τόσο πολύ θες να γυρίσεις? Δεν σου αρεσε εδώ?
Κατερίνα: μου αρέσει άπλα έτσι δεν είχαμε πει?
Σωτήρης: ναι έτσι είχαμε πει. Άπλα έλπιζα να αλλάξεις γνώμη και να γυρίσουμε μαζί.
Κατερίνα: το θέλω πολύ
Και τότε με φίλησε.
Και τελικά πηρά την αποφασίσει ότι θα μείνω και άλλο και θα γυρίσω μαζί του, δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο του, μου αρέσει που μένω μαζί του και έχουμε τον προσωπικό μας χώρο και μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, όποτε θέλουμε.
Να συνεχίσω?

Μετά από πόες ώρες ο Σωτήρης είχε ζητήσει τον λογαριασμό, μας τον εφέ και έφυγε το παλικάρι και τον κοίταξα και εγώ και είχα σοκαριστεί λίγο ήταν πολλά τα χρήματα και έβγαλα και εγώ όσα είχα και ο Σωτήρης μου κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και να τα βάλω μέσα.
Κατερίνα: γιατί?
Σωτήρης: είπα κάτι.
Κατερίνα: οκ.
Τα έβαλα μέσα γιατί είχε νευριάσει με αυτήν την κίνηση που είχα κάνει, δεν ήταν λογικό όμως να τα πληρώνουμε από μισά? Δεν γινεται τα πάντα να μου τα πληρώνει αυτός! Έχω και εγώ τα δικά μου λυτά. Ναι έχει περισσότερα και τι με αυτό? Δεν μπορώ να πληρώσω και εγώ κάποια πράγματα?
Τέλος πάντων μέσα στο εστιατόριο δεν το έκανα κουβέντα. Όταν πήγαμε στο αυτοκίνητο τότε εκεί άνοιξα την συζήτηση για αυτό που έγινε μέσα στο εστιατόριο.
Κατερίνα: μήπως θα πρέπει να με αφήνεις να πληρώνω και εγώ? Ναι ήταν πολλά τα χρήματα και δεν είχα καν τα μισά μαζί μου, αν μου το είχες πει θα τα είχα.
Σωτήρης: σταμάτα ρε Κατερίνα. Θέλω να τα πληρώνω εγώ. Εγώ είμαι το αγόρι σου, εγώ θα στα πληρώνω, ηρέμισε άλλο με αυτό. Δεν πρόκειται να πληρώσεις κάτι όσο είμαστε μαζί. Και ναι το ξέρω ότι θα τα είχες. Δεν στο είπα για αυτό το λόγο και γιατί ήταν έκπληξη. Και ήξερα ότι είναι ακριβό μαγαζί και δεν το σκέφτηκα καν άπλα ήθελα να σε φέρω στο καλύτερο και όσο ήταν ακριβό δεν με ένοιαζε.
Τότε φυσικά δεν μίλησα δεν είχα να πω κάτι άλλο. Άπλα τον έπιασα και τον φίλησα. Και αυτός συνέχισε.
Σωτήρης: τώρα ηρέμισες?
Κατερίνα: ναι ηρέμισα.
Σωτήρης: χαίρομαι, καιρός ήταν.
Κατερίνα: άρε χαζέ.
Τότε έβαλε μπρος στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι. Πήγαμε σπίτι καθίσαμε και ήμασταν αγκαλιά και μετά από πόσοι ώρα με πηρέ ο ύπνος εμένα, στον καναπέ αγκαλιά του.
Να συνεχίσω?

Ήμουν πολύ κουρασμένη για να κρατήσω τα ματιά μου ανοιχτώ.
Ο Σωτήρης με πηρέ αγκαλιά και με έβαλε στο κρεβάτι οπού ξάπλωσε και αυτός δίπλα μου και κοιμηθήκαμε μέχρι αργά.
Κατά της  12 το πρωί μας πηρέ κάποιος τηλέφωνο και τότε σηκώθηκε ο Σωτήρης να το σηκώσει χωρίς να δει ποιος είναι.
Σωτήρης: ναι?
Μάμα μου: καλημέρα Σωτήρη. Ακόμα κοιμάστε?
Σωτήρης: ναι αργήσαμε να κοιμηθούμε χτες
Μάμα μου: είναι όλα καλά?
Σωτήρης: ναι..
Μάμα μου: άπλα ήθελα να μάθω αν τελικά η Κατερίνα θα γυρίσει ή θα γυρίσετε μαζί.
Σωτήρης: από ότι μου είπε θα γυρίσουμε μαζί γιατί?
Μάμα μου: άπλα η Μάρθα θέλει να έρθει και αν είναι να την αφήσω να έρθει αν την θέλετε.
Σωτήρης: εννοείται πως την θέλουμε. Άπλα να μας πείτε ποτέ άρχετε και τι ώρα να πάμε να την πάρουμε από το αεροδρόμιο.
Μάμα μου: εννοείται. Μόλις κλίσουμε τα εισιτήρια. Να δώσεις χαιρετίσματα στην κόρη μου και πολλά φιλάκια.
Σωτήρης: έγινε κύρια μαρίνα. Χαιρετίσματα και εσείς εκεί.
Ο Σωτήρης το έκλεισε το τηλέφωνο και τότε πήγε πάλι πάσο στο κρεβάτι και με πηρέ αγκαλιά να κοιμηθούμε λίγο ακόμα. Τελικά ξυπνήσαμε στις 2 η ώρα το μεσημέρι.
Ήπιαμε καφέ και αρχίσαμε να συζητάμε τι θα κάνουμε σήμερα.
Σωτήρης: πηρέ η μητέρα σου
Κατερίνα: τι ήθελε?
Σωτήρης: να δει ποτέ θα γυρίσει για να έρθει η Μάρθα.
Κατερίνα: αα και τι είπες?
Σωτήρης: ότι μόλις είναι να έρθει να μας ειδοποιήσει.
Κατερίνα: μια χαρά.
Σωτήρης: τι θα κάνουμε σήμερα?
Κατερίνα: να πάμε για κανένα καφέ?
Να συνεχίσω?

Σωτήρης: ναι να πάμε για κανένα καφέ αν είναι.
Κατερίνα: ωραία
Μετά από λίγη ώρα έπρεπε να ετοιμάσουμε και κάτι να φάμε. Ετοιμάσαμε μια μακαρονάδα πρόχειρα πράγματα. Και οι δυο μαζί μαγειρεύαμε και ο ένας πείραζε τον άλλον.
Ήταν η μόνη μέρα που ήμασταν και οι δυο μαζί στο σπίτι και έπρεπε να το απολαύουμε και οι δυο αυτό.
Αφού έγινε η μακαρονάδα και την φάγαμε. Καθίσαμε στο σαλόνι και βλέπαμε τηλεόραση η ώρα πήγε 5 και τότε καθόμασταν ακόμα. Κάναμε ένα ντου και οι δυο για να χαλαρώσουν τα σώματα μας.
Και κατά τις 7 η ώρα πήγαμε για ένα καφέ. Χαλαρά πράγματα όχι τίποτα το σπουδαίο γιατί την επομένη μέρα μας περίμενε ένα πρωινό ξύπνημα.
Αφού γυρίσαμε σπίτι καθίσαμε στον καναπέ μιλούσαμε για το τι θα μαγειρέψω αύριο, και να θυμηθώ να πάρω την μητέρα μου τηλέφωνο να μου πει ποτέ θα έρθει τελικά η Μάρθα.
Έτσι πέρασε η ώρα και κοιμηθήκαμε. Το πρωί σηκώθηκα νωρίς ετοίμασα το πρωινό στον Σωτήρη και έφυγα για προπόνηση. Αφού είχα γυρίσει είχα αρχίσει να ετοιμάσω το φαγητό και πηρά τηλέφωνο την μητέρα μου.
Κατερίνα: καλημέρα μάμα
Μάμα μου: καλημέρα τι κανείς?
Κατερίνα: καλά είμαι μόλις γύρισα από προπόνηση.
Μάμα μου: πως πάει?
Κατερίνα: όλα καλά μάμα, μιλά και με τον coach κάθε μέρα και όλα πάνε όπως πρέπει.
Μάμα μου: ωραία.
Κατερίνα: ποτέ θα έρθει η Μάρθα?
Μάμα μου: σε δυο μέρες πετάξει θα σε πάρω τηλέφωνο αν είναι.
Κατερίνα: οκ χαιρετίσματα σε όλους πάω να κάνω μπάνιο και να μαγειρέψω φιλάκια
Μάμα μου: φιλάκια.
Με τον μπαμπά μου δεν χρειαζόταν να μιλάμε από το τηλέφωνο γιατί βάζουμε κάθε βραδύ κάμερα και μιλάμε από εκεί και τον βλέπω και με βλέπει.
Έκανα ένα γρήγορο ντου και έλεγχα το φαγητό πως πάει.
Μετά από λίγη ώρα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ένα νούμερο που δεν το ήξερα το σήκωσα όμως.
Να συνεχίσω?

Κατερινα: ναι?
Κοπελα: γειαα ποια εισαι εσυ?
Ήταν κοπελα με επιασε ενας πανικος, την φωνη δεν την αναγνωριζα.
Κατερίνα: είμαι μια φίλη του Σωτήρη! Εσύ ποιον θέλεις?
Κοπέλα: ποια φίλη του? Τι δουλειά έχεις στο σπίτι του? Τον Σωτήρη θέλω.
Κατερίνα: θες να του πω ότι πηρές να σε πάρει?
Κοπέλα: όχι όχι θα έχει προπόνηση θα τον πάρω πιο μετά.
Κατερίνα: οκ όπως θες.
Και φυσικά τις το έκλεισα. Το μυαλό μου πήγε σε καμιά ξαδέρφη του ή κάτι τέτοιο. Και μετά σκέφτηκα πιο σοβαρά το θέμα και κατάλαβα ότι ήταν μια παλιά κοπέλα του ή κάποια που ακόμα παίζει κάτι μεταξύ τους και δεν μου το έχει πει.
Μετά γύρισε ο Σωτήρης.
Σωτήρης: καλημέρα.
Κατερίνα: καλημέρα.
Ένα απλό ξερό καλημέρα από την δίκια μου πλευρά.
Σωτήρης: έγινε κάτι?
Κατερίνα: όχι τι να γίνει?
Σωτήρης: δεν ξέρω σε βλέπω ανήσυχη.
Κατερίνα: τίποτα. Έρχεται η Μάρθα σε δυο μέρες δεν θα κάτσει πολύ και θα γυρίσω μαζί της.
Σωτήρης: μαζί δεν ήταν να γυρίσουμε? Τι έγινε?
Κατερίνα: τίποτα δεν έγινε.
Έρχεται και με πιάνει.
Κατερίνα: άσε με..
Σωτήρης: πες μου τι έχεις πάθει? Ξέρω σε αφήνω πολλές ώρες μόνη σου άλλα και εσύ έχεις 4 ώρες προπόνηση την μέρα 2 το πρωί και 2 το απόγευμα.
Κατερίνα: δεν είναι αυτό Σωτήρη.
Σωτήρης: τότε τι είναι?
Να συνεχίσω?

Κατερίνα: τίποτα σε είπα.
Σωτήρης: άσε τα τίποτα σε μένα και λέγε..
Κατερίνα: καλά..
Πηρέ μια τηλέφωνο και σε ζητούσε και ρωτούσε ποια είμαι και τι κάνω στο σπίτι.
Σωτήρης: ποια ήταν?
Κατερίνα: δεν μου είπε όνομα. Άλλα ήξερε ότι είσαι προπόνηση και θα σε πάρει όταν τελειώσεις ξανά..
Σωτήρης: και πες μου ότι ανησυχείς τώρα για αυτό.
Κατερίνα: ναι γιατί όχι?
Σωτήρης: δεν θα έπρεπε. Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν ήμουν με καμιά από εδώ περά, και τίποτα δεν παίζεται πάσο από την πλάτη σου. Σου είχα πει ήμουν αρκετό καιρό μονός μου.
Κατερίνα: καλά.
Μετά από λίγη ώρα αφού δεν του μιλούσα ξαναχτύπησε το τηλέφωνο και φυσικά δεν πήγα να το σηκώσω το άφησα στο Σωτήρη αν θέλει να το σηκώσει δεν είχα όρεξη να είναι πάλι αυτή και να έχει αυτό το ύφος.
Τελικά όντως αυτήν ήταν.
Σωτήρης: παρακαλώ?
Αυτή: έλα ρε εσύ που είσαι?
Σωτήρης: εδώ είμαι ρε βλαμμένη τι κανείς?
Αυτή: καλά είμαι εγώ εσύ που χάθηκες? Ποια ήταν αυτή που σήκωσε το τηλέφωνο πριν?
Σωτήρης: μια -  μια τις ερωτήσεις σου.
Αυτή: άπαντα μωρέ..
Σωτήρης: ηρεμία μικρό άντε μην τα πάρω.
Εγώ τους άκουγα με πολύ οικειότητα και δεν ξέρω τι παιζόταν για αυτό. Και για αυτό το λόγο έβαλα το μπουφάν μου, τα παπούτσια μου και έφυγα και πήγα μια βόλτα.
Αυτή είναι η κοπέλα μου.
Αυτή: άντε καιρός ήταν.
Σωτήρης: σε αφήνω όμως γιατί μάλλον θύμωσε και έφυγε.
Αυτή: ωχ σορρυ.
Να συνεχίσω?

Ο Σωτήρης έκλεισε διάστηκα το τηλέφωνο με την ξαδέρφη του ιόνια πολύ μικρή η ξαδέρφη του, και αρχίζει να πληκτρολογεί το νούμερο τις Κατερίνας από το κινητό του. Η Κατερίνα δεν το σηκώνει και κλαίει, έξω βρέχει και είχε καθίσει σε ένα παγκάκι μόνη της. επειδή όμως το κινητό τις χτυπούσε συνέχεια και ήταν από το ίδιο άτομο και αναγκάστηκε να το κλείσει.
Ο Σωτήρης είδε ότι το κινητό μου ήταν κλειστό τότε έβαλε το μπουφάν του και πήγαινε οπού ήξερε η Κατερίνα να πάει. Τελικά πουθενά δεν βρήκε.
Το μόνο μέρος που του πέρασε από το μυαλό του ήταν ένα παγκάκι που είχαν πάει μαζί την πρώτη μέρα που είχαν έρθει στην Ιταλία.
Πήγε τρέχοντας εκεί. Και ναι ήταν εκεί. Την πλησιάζει την αγκαλιάζει.
Κατερίνα: άσε με σε παρακαλώ.
Σωτήρης: τι έπαθες? Πάμε στο σπίτι μας, θα κρυώσεις.
Κατερίνα: δεν θα κρυώσω, δεν σε νοιάζει, αύριο το βραδύ θα γυρίσω στο σπίτι μου.
Σωτήρης: πες μου λίγο τι σε πείραξε?
Κατερίνα: τίποτα.
Τότε γύρισε το πρόσωπο μου να με κοιτάξει και είδε ότι έκλαιγα.
Σωτήρης: κορίτσι μου πες μου τι έχεις, σταμάτα να κλαις
Κατερίνα: άπλα η κοπέλα..
Σωτήρης: μα δεν με άφησες να σου εξηγήσω.
Κατερίνα: τι να μου εξηγήσεις? Είναι φανερό
Σωτήρης: όχι δεν είναι φανερό. Σταμάτα να κλαις καρδιά μου.
Και με αγκάλιασε και με χάιδευε τα Μάλια.
Μπορώ να σου εξηγήσω λοιπόν.
Κατερίνα: ναι μπορείς, αλλά χωρίς να μου πεις ψέματα όμως.
Σωτήρης: δεν θα σου έλεγα ποτέ ψέματα. Δεν έχω λόγο να σου πω έτσι και αλλιώς. Μένουμε μαζί, περνάμε τέλεια, είμαστε μαζί τι άλλο να θέλω???
Κατερίνα: δεν ξέρω, άπλα ήταν κάτι που δεν το περίμενα αυτό να συμβεί..
Σωτήρης: δεν θέλω να γυρίσεις σπίτι. Θα γυρίσουμε μαζί.
Κατερίνα: ανάλογα ποια θα είναι η εξήγηση σου.
Σωτήρης: καλά.
Να συνεχίσω?

Κατερίνα: μπορείς να ξεκινήσεις.
Σωτήρης: πρώτον σταμάτα να κλαις ρε χαζούλα, και δεύτερον γιατί δεν με ρώτησες? Αυτή που με πηρέ τηλέφωνο είναι μια μικρή ξαδέρφη μου δεν ήξερε για μας και για αυτό σου μιλούσε έτσι.
Κατερίνα: δεν σε πιστεύω.
Σωτήρης: την αλήθεια σου λέω. Δεν έχω κάποιο λόγο να σου πω ψέματα. Όταν της είπα ότι θύμωσες μου ζήτησε και συγγνώμη. Αν θες πάρτη και τηλέφωνο να σου πει και η ίδια.
Κατερίνα: καλά ας σε πιστέψω.
Σωτήρης: να με πιστέψεις.  Πάμε τώρα στο σπίτι μας? Έχεις γίνει και μούσκεμα και θα μου αρρωστήσεις.
Κατερίνα: καλά πάμε σπίτι. Πως με βρήκες??
Σωτήρης: ήταν το μέρος που είχαμε έρθει μαζί την πρώτη μέρα που ήρθαμε στην Ιταλία και ήταν λογικό να είσαι εδώ.
Κατερίνα: ίο πως και το θυμήθηκες?
Σωτήρης: όλα τα θυμάμαι, ότι έχει σχέση με σένα τα θυμάμαι όλα.
Κατερίνα: και εγώ το ίδιο.
Σωτήρης: την επομένη φορά θέλω να με ρωτήσεις  πρώτα.
Κατερίνα: ναι εντάξει. Άπλα καταλάβαμε ήταν πολύ ξαφνικό και απότομο.
Σωτήρης: το ξέρω. Αλλά είδες? Δεν ήταν κάτι αυτό.
Κατερίνα: ναι το ξέρω <3
Τότε ο Σωτήρης δεν απάντησε και με έπιασε και με φίλησε.
Σωτήρης: θες να πάρουμε κρέπα για το σπίτι?
Κατερίνα: και το ρωτάς?
Τότε τον φίλησα και εγώ.
Σωτήρης: αυτό είναι το κορίτσι μου,  που μου αρέσει πολύ..
Και του χαμογέλασα.
Σταματήσαμε στο γνωστό μαγαζί. Και πήραμε αυτό που τρώμε κάθε φορά. Και γυρίσαμε σπίτι.
Πήραμε πιάτο και καθίσαμε μπροστά στην τηλεόραση και τρώγαμε κιόλας.
Να συνεχίσω?

Οι μέρες περνούσαν ευχαρίστα. Ώσπου κτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνω εγώ,
Εγώ: ναι?
Μητέρα του: γεια σου Κατερίνα τι κανείς?
Εγώ: καλά εσείς?
Μητέρα του: είπαμε θα μου μιλάς στον ενικό. Καλά είμαι. Είναι εκεί ο Σωτήρης?
Εγώ: όχι είναι προπόνηση. Να του πω να σας πάρει τηλέφωνο?
Μητέρα του: και σε άφησε μόνη σου?
Εγώ: εντάξει δεν πειράζει γιατί και εγώ έχω προπονήσεις έτσι και αλλιώς.
Μητέρα του: άντε καλά. Πες του όταν γυρίσει να με πάρει.
Εγώ: εντάξει γεια σας! Χαιρετίσματα!
Μητέρα του: γεια σου.
Αφού το κλείσαμε έλεγα από μέσα μου «είναι πολύ καλή γυναικά, ήρεμη, όμορφη, χαλαρή».
Μετά από λίγο πάλι χτύπησε το τηλέφωνο αλλά αυτήν την φορά ήταν η μητέρα μου.
Μητέρα μου: μην ξεχάσεις σήμερα έρχεται η αδέρφη σου το βραδύ.
Εγώ: ναι το θυμάμαι.
Μητέρα μου: χαίρομαι σε αφήνω έχω πολλά πράγματα να κάνω φιλάκια πολλά μωρό μου, μου έλειψες.
Εγώ: και εμένα μάμα φιλάκια.
Το κλείσαμε και ηρέμισα για λίγο.
Ήρθε ο Σωτήρης. Αφού  ήρθε είχε νευρά, μπόλικα νευρά, και φώναζε.
Μαλώσαμε όπως ήταν φυσικό. Αλλά μετά κατάλαβε το λάθος του και μου ζήτησε συγγνώμη και ότι ήταν λάθος αυτό που έκανε και ότι φώναζε.
Ετοιμαστήκαμε και πήγαμε να πάρουμε την ξαδέρφη μου με το αμάξι από το αεροδρόμιο. Αφού πήγαμε την πήραμε είχε φέρει ποσά ρούχα λες και θα εμένα κανένα χρόνο.
Περάσαμε από μια πιτσαρία και πήραμε πίτσες για το βραδύ.
Να συνεχίσω?

Οι βραδιές με την Μάρθα περνούσαν πολύ όμορφα. Την αφήναμε βεβαία πολλές ώρες μόνη της γιατί και εγώ και ο Σωτήρης είχαμε προπόνηση και το πρωί και το απόγευμα. Η Μάρθα ήταν συνηθισμένη έτσι και αλλιώς.
Ένα Σαββάτο αποφασίσαμε να πάμε για ψώνια στα μαγαζιά. Πήγαμε πήραμε ποσά πράγματα και η Μάρθα την επομένη μέρα γυρνούσε σπίτι.
Της αρεσε πολύ η Ιταλία και τα μέρη της και τα μαγαζιά της και τα φαγητά της.
Αφού έφυγε η Μάρθα. Εμείς έπρεπε να ετοιμάζουμε σίγα σίγα βαλίτσες γιατί λίγες μέρες πριν πάμε Θεσσαλονίκη έπρεπε να περάσουμε από Αθηνά να δει ο Σωτήρης τους δικούς του γονείς γιατί τους είχε επιθυμήσει, και αν μπορούσε να δει και τα αδέρφιζα του.
Έτσι και έγινε λοιπόν.
Σωτήρης: θα περάσουμε από τους γονείς μου να μείνουμε λίγο.
Κατερίνα: μήπως εγώ να πήγαινα Θεσσαλονίκη?
Σωτήρης: φυσικά και όχι γιατί?
Κατερίνα: ΕΕ να δεις τους δικούς σου να μην είμαι και εγώ εκεί.
Σωτήρης: μην ακούω χαζά θα έρθεις. Έτσι και αλλιώς στο σπίτι μας θα μείνουμε.
Κατερίνα: οκ.
Είχε ένα σπίτι διώροφο με μπαλκόνι, κήπο, πισίνα. Και είναι γενικά πολύ μεγάλο και πολύ ωραίο.
Αφού φτάσαμε  Αθηνά πήγαμε στο σπίτι αφήσαμε τα πράγματα και εγώ συμμάζεψα και ο Σωτήρης πήγε στους γονείς του. Αν και με ήθελε μαζί του εγώ δεν πήγα ντρεπόμουν.
Περνούσε η ώρα και δεν ερχόταν ο Σωτήρης. Ώσπου κάποια στιγμή κτυπάει το τηλέφωνο.
Σωτήρης: έλα αγάπη μου. Θες να έρθεις από τους γονείς μου. Η μητέρα μου μαγείρεψε και είπε να έρθεις.
Κατερίνα: καλυτέρα όχι, δεν είμαι κάτι εγώ για να έρθω.
Σωτήρης: μην το κανείς αυτό τώρα..
Εκείνη την στιγμή που πάω να μιλήσω πετάγεται η μητέρα του.
Μητέρα του:  δεν ακούω τίποτα Κατερίνα. Σήκω ντύσου και έλα σε περιμένω , δεν σηκώνω αντίρρηση.
Κατερίνα: καλά οκ.
Να συνεχίσω?

Εκείνη την στιγμή αφού κλείσαμε το τηλέφωνο δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς και έτσι ετοιμάστηκα. Έβαλα ένα απλό μαύρο τζιν μια απλή μωβ μπλούζα και άπλες μαύρες μπότες. Όπως πήγαινα στο σπίτι σταμάτησα και σε ένα μαγαζί και πηρά μπόλικα γλύκα. Δεν γινεται να πάω στο σπίτι και να πάω με αδεία χεριά.
Αφού πηρά και τα γλύκα από ένα πολύ κάλο ζαχαροπλαστείο. Πήγα στο σπίτι. Δεν ήξερα καλά τον δρόμο γιατί μπερδευόμουν πολύ συχνά στους δρόμους τις Αθήνας. Ευτυχώς έφτασα γρήγορα και δεν τους είχα τους ανθρώπους να περιμένουν.
Μόλις μπήκα στο σπίτι, ήρθε ο Σωτήρης και με αγκάλιασε και μου είπε ψιθυριστά «χαίρομαι πολύ που ήρθες, σε ευχαριστώ» και εγώ δεν του είπα τίποτα άπλα του χαμογέλασα. Χαιρέτισα τους γονείς του και έδωσα στην μητέρα του τα γλύκα.
Μητέρα του: δεν ήταν ανάγκη να φέρεις τίποτα, τι είναι αυτά που κανείς?
Κατερίνα: δεν γινόταν να έρθω και να μην φέρω τίποτα.
Μητέρα του: είδες Σωτήρη πόσο καλή κοπέλα είναι?
Σωτήρης: ναι μητέρα το ξέρω.
Ο πατέρας του γελούσε.
Κατερίνα: μήπως θέλετε καμιά βοήθεια?
Μητέρα του: όχι σε ευχαριστώ πολύ, αν χρειαστώ κάτι θα σε πω.
Η μητέρα του ατίμασε το τραπέζι όλο μόνη της, ήρθαν και τα αδέρφιζα του Σωτήρη και εγώ άρχισα να νιώθω πολύ άβολα για όλο αυτό και σκαφτόμουν διάφορα πράγματα στο μυαλό μου. Τι κάνω εγώ εδώ? Δεν έπρεπε να έχω έρθει. Μπορεί να μην με συμπαθούν. Και όλες αυτές τις γνώστες σκέψεις που κάνουμε όλοι.
Ευτυχώς τα πράγματα δεν πήγαν και άσχημα.
Αφού τελειώσαμε το φαγητό η μητέρα του έφερε να φάμε και γλυκό διάφορα που είχε αγοράσει αυτή, κάποια που είχε φτιάξει αυτή άλλα και τα δικά μου που τις είχα πάει. Έτσι υπήρχε και ποικιλία τι θα διαλέξει και τι θέλει να φάει ο καθένας.
Μετά από λίγο έπρεπε να μαζέψουμε το τραπέζι, η κόρη της και εγώ την βοηθούσαμε και ήταν πολύ χαρούμενη. Την βοηθούσαμε να βάλει τα πιάτα στο πλυντήριο και μετά να κάτσουμε όλοι μαζί να δούμε καμιά ταινία, να μιλήσουμε.
Η κόρη της είχε και ένα παΐδι το οποίο ήταν πολύ ήσυχο για τόσο μικρό που ήταν.
Να συνεχίσω?

Όλα κύλησαν ήσυχα, χωρίς μεγάλες εντάσεις. Μετά από λίγο φύγαμε με τον Σωτήρη και γυρίσαμε σπίτι.
Ήθελα να πάω σπίτι μου γιατί δεν άντεχα άλλο. Ήθελα να δω την ξαδέρφη μου, τους γονείς μου, την παρέα μου και φυσικά τον προπονητή μου.
Κατερίνα: εγώ αύριο το πρωί θα πάω Θεσσαλονίκη.
Σωτήρης: είσαι σίγουρη ότι θες να πας μόνη σου?
Κατερίνα: ναι. Αφού και εσύ δεν θα έρθεις πιο μετά?
Σωτήρης: ναι .
Κατερίνα: εντάξει τότε. Απλά θέλω να δω τους γονείς μου, την Μάρθα, την παρέα μου και τον προπονητή μου.
Σωτήρης: ναι το καταλαβαίνω. Εντάξει όπως θέλεις.
Ευτυχώς την επομένη μέρα το πρωί ο Σωτήρης πήγε και μου έκλεισε τα εισιτήρια και θα πήγαινα Θεσσαλονίκη με αεροπλάνο. Εγώ κανόνιζα να πάω με τραίνο.
Κατερίνα: που ήσουν?
Σωτήρης: να σου κλείσω τα εισιτήρια γιατί?
Κατερίνα: νόμιζα ότι βγήκες βόλτα.
Σωτήρης: όχι πήγα να σου κλείσω τα εισιτήρια. Πετάς στις  6 το απόγευμα.
Κατερίνα: πετά?
Σωτήρης: ναι σου έκλεισα με αεροπλάνο να πας.
Κατερίνα: μα ξέρεις ότι είναι ακριβό και δεν έχω τόσα για να το πληρώσω.
Σωτήρης: δεν σου ζήτησα να μου δώσεις τα χρήματα και το ξέρεις.
Κατερίνα: ναι άλλα δεν γινεται πάντα να τα πληρώνεις όλα εσύ.
Σωτήρης: το ξέρεις ότι θέλω να στα πληρώνω όλα εγώ.
Κατερίνα: ρε Σωτήρη δεν γινεται αυτό.
Σωτήρης: δεν το συνεχίζω άλλο. Δεν ακούω κουβέντα τέλος.
Κατερίνα: καλά
Και τότε τον έπιασα και τον φίλησα. Είχα έτοιμη την βαλίτσα μου και δεν χρειάστηκε να ετοιμάσω πολλά πράγματα. Απλά του μαγείρεψα κάποια φαγητά για να έχει να φάει και να μην τρώει τα έτοιμα φαγητά. Ο Σωτήρης ήταν άγνωστο πότε θα ερχόταν Θεσσαλονίκη άλλα δεν με πείραζε τόσο αυτό. Είχα να κάνω πολλά πράγματα εκεί χωρίς αυτόν έτσι και αλλιώς πέρασα πολύ καιρό μαζί του.

Έτσι και έγινε λοιπόν. Ο Σωτήρης με πήγε στο αεροδρόμιο. Η πτήση κράτησε μόνο 30’ και έκανα και αλλά 30’ να φτάσω σπίτι μου, μπορεί και λίγο πιο πολύ.
Έφτασα σπίτι μου τον πήρα τηλέφωνο για να ξέρει ότι έφτασα και είμαι καλά.
Κατερίνα: Ελέα έφτασα
Σωτήρης: είσαι καλά?
Κατερίνα: ναι μια χαρά
Σωτήρης: χαίρομαι
Κατερίνα: σε αφήνω πάω να δω τους γονείς μου και να κάνω κανένα μπάνιο μιλάμε μετά.
Σωτήρης: οκ φιλάκια.
Κατερίνα: φιλάκια
Και έτσι του το έκλεισα. Πήγα μέσα κάθισα με τους γονείς μου μιλούσαμε είχαμε πολλά τα πούμε τα είπαμε όλα. Και μετά με πήραν οι παρέα μου τηλέφωνο
Σωτήρια: (κολλητή μου): έλα ρε γύρισες? Θα σε δούμε επιτέλους? Θα πάμε για καφέ με τα παιδιά έχω να σε πω 100 πράγματα από κοντά.
Κατερίνα: δύσκολο σήμερα θέλω να κάτσω λίγο με την οικογένεια μου. Αν είναι θα κανονίσουμε για αύριο. Για αύριο είμαι μέσα 100% πες και τα παιδιά.
Σωτήρια: οκ θα βγούμε αύριο.
Και έτσι έμεινα όλο το απόγευμα και το βράδυ με τους γονείς μου, ούτε άνοιξα τον υπολογιστή μου ούτε τίποτα. Μιλούσα μαζί τους γελούσα και όλα πήγαιναν τέλεια όπως τον παλιό κάλο καιρό. Με όλα αυτά ξέχασα να πάρω ξανά τηλέφωνο τον Σωτήρη για να μην ανησυχεί.  Και όταν κοίταξα το τηλέφωνο μου είχα 20 αναπάντητες και 10 μηνύματα από αυτό. Και όλα έλεγαν που είμαι και αν είμαι καλά και να τον πάρω αμέσως τηλέφωνο.
Μετά από λίγο τον πήρα τηλέφωνο.
Σωτήρης: καιρός ήταν? Που ήσουν? Ανησύχησα! Είσαι καλά?
Κατερίνα: κάτσε ρε Σωτήρη καλά είμαι ηρέμισε.
Σωτήρης: με τρόμαξες.
Κατερίνα: χαζούλη ηρέμισε όλα είναι καλά.
Σωτήρης: οκ
Ακούγετε μια φωνή από πίσω.
Άντε Κατερίνα εσένα περιμένουμε
«έρχομαι» φώναξα εγώ.
Ο Σωτήρης δεν μίλησε και απλά μου είπε καληνύχτα
Να συνεχίσω?