Απ: Η Αγάπη παίζει μπάλα

από DeathView* Δευ 30 Ιουλ 2012, 15:21

Ορίστε η συνεχεία :-)

Όταν συζητούσαν αυτά ο Σωτήρης ήταν στο δωμάτιο μέσα όπου με
είχε πάει έμενα να κοιμηθώ… αφού η Αλεξία είπε στον Μπιλ να ετοιμάσει σε πιάτα
το φαγητό και να στρώσει το τραπέζι πήγε μέσα να δει τι κάνει ο Σωτήρης.
Ανοίγει την πόρτα και τον βλέπει να είναι στα πλάγια και να χαϊδεύει το
πάπλωμα..

Αλεξία: μήπως θα ήθελες να μου μιλήσεις?

Σωτήρης: είναι πολλά.. αστό θα μου περάσει.. απλά το βράδυ θα
φύγω δεν θα μείνω άλλο Θεσσαλονίκη…

Αλεξία: είσαι σίγουρος..?

Σωτήρης: δεν μπορώ να κάτσω εδώ.. όλα μου την θυμίζουν..

Αλεξία: είπαμε θα προσπαθήσουμε να τα ξαναβρείτε..

Σωτήρης: άμα ήθελε δεν θα έφευγε..

Αλεξία: σκέψου όμως ότι και εσύ το ίδιο είχες κάνει και ότι ήταν
και αυτή μια περίοδο πολύ χάλια..

Σωτήρης: ναι αλλά εγώ την άφησα να μου εξήγηση..

Αλεξία: μετά από 2 μέρες..

Σωτήρης; Έχεις δίκιο.. πρέπει να περιμένω..

Αλεξία: ειδές? Όλα θα πάνε καλά.. τόσο πολύ την θες?

Σωτήρης: ναι.. και πρώτη φορά νιώθω έτσι και δεν θέλω να την
χάσω..

Αλεξία: πφφ.. αμάν και εσύ όμως.. .

Σωτήρης: το ξέρω ότι φταίω αλλά τι να κάνω. .. δεν έκανα κάτι
τραγικό με μια φίλη μου μιλούσα και δεν μένει καν εδώ..

Αλεξία: που μένει?

Σωτήρης: Αθήνα αλλά δεν μιλάμε πολύ ούτε βγαίνουμε και απλά πηρέ
να δει τι κάνω…

Αλεξία: αυτά μην τα λες σε έμενα εγώ σε πιστεύω αλλά στην
Κατερίνα..

Σωτήρης: δεν θέλει να με ακούσει για αυτό τα λέω σε εσένα μήπως
μπορείς να της τα πεις..

Αλεξία: οκ θα δω τι μπορώ να κάνω..

Σωτήρης: σε ευχαριστώ…

Μπιλ: Έλατε να φάμε…

Να συνεχίσω?

από DeathView* Δευ 30 Ιουλ 2012, 15:38

Ορίστε η συνεχεία :-)

Αλεξία: άντε σηκό πάμε να φάμε..

Σωτήρης: δεν πείνα.. δεν θέλω να φάω..

Αλεξία: είπα σηκό να φάμε τώρα..

Σωτήρης: δεν θέλω..

Αλεξία: είπα κάτι έλιωνε..

Σωτήρης: οκ μην νευριάζεις..

Είχε νευριάσει η Αλεξία και μιλούσε νευριασμένη.,. Σηκώθηκαν και
πήγαν να φανέ όλοι μαζί εγώ είχα φτάσει σπίτι μου είχα ανοίξει τον υπολογιστή
να βάλω μουσική για να ηρεμίσω και άνοιξα παράλληλα και το φβ απλά για να είναι
ανοιχτό όχι πως είχα όρεξη να μιλήσω με κανένα..

Μαμά μου: Κατερίνα τρώμε..

Κατερίνα: μαμά δεν πείνα..

Μαμά μου: ή έρχεσαι να φας ή το απόγευμα δεν θα βγεις έξω..

Κατερίνα: δεν είχα σκοπό να βγω..

Μαμά μου: είσαι σίγουρη..

Κατερίνα: ναι είμαι..

Μπαμπά μου: Κατερίνα σηκό τώρα και έλα να φας..

Ο μπαμπάς μου δεν τα σηκώνει αυτά και νευριάζει αμέσως…

Κατερίνα: ωχ καλά..

Σηκώθηκα με το ζόρι και πήγα στο τραπέζι έβαλα 2 μπουκιές στο στόμα
μου και μετά σηκώθηκα και πήγα πάλι μέσα στο δωμάτιο μου είχα βάλει τα ακουστικά
μου και άκουγα μουσική…

Έριξα μια μικρή μάτια στο φβ και είδα ότι η Αλεξία ήταν μέσα..
δεν της μίλησα και δεν ήθελα τίποτα να μάθω έξαλλου.

Μετά από 2 λεπτά αφού είχα βγει από το φβ γιατί δεν ήθελα να με βλέπουν
μέσα άκουσα το κινητό μου να βαραεί δεν μπήκα καν στο κόπο να ψάξω να το βρω γιατί
δεν θα το σήκωνα όποιος και να ήταν αυτός και το άφησα να κτυπάει..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Δευ 30 Ιουλ 2012, 23:33

Ορίστε η συνεχεία :-)

Αυτό σταμάτησε να κτυπάει και μετά ξαναπήραν.. τότε είπα να το κελίο
για να μην με πρήζουν και δεν είχα καμία απολύτως όρεξη. Το βρήκα το κινητό μου
και ήταν κάτω από κάποια πράγματα που είχα παρατήσει εκεί διπλά μου ήταν ο Μπιλ.
Εντάξει δεν ήθελα να του μιλήσω και έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να το σήκωνα. το
άφησα μέχρι που μου είχαν σπάσει τα νευρά και το σήκωσα μετά από τόσες φορές
που με πήραν τηλέφωνο..

Κατερίνα: τι θέλεις ρε Μπιλ τώρα?

Μπιλ: να δω αν είσαι καλά..

Κατερίνα: είμαι μια χαρά..

Μπιλ: χαίρομαι.. θα βγω με την Αλεξία για καφέ θα έρθεις μαζί μας..

Κατερίνα: μπα αστό..

Μπιλ: μην φοβάσαι δεν θα είναι ο Σωτήρης εκεί γιατί έφυγε για Αθήνα..

Τότε απογοητευτικά και ένιωσα ακόμα πιο χάλια..

Κατερίνα: οκ.. ευκαιρία να βγείτε ζευγάρι..

Μπιλ: εμείς σε θέλουμε μαζί μας..

Κατερίνα: αστό ρε Μπιλ δεν είμαι καλή παρέα σήμερα..

Μπιλ: είπα κάτι δεν ακούω κουβέντα εντάξει..

Κατερίνα: όχι σε παρακαλώ Μπιλ όχι δεν είμαι σε θέση να ντυθώ
και να έρθω..

Μπιλ: και τι θα κάνεις σήμερα?

Κατερίνα: θα μείνω σπίτι σήμερα..

Μπιλ: είσαι τρελή? Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουμε μονή.. ή
θα έρθεις μαζί μας ή θα έρθω εγώ σπίτι σου να κάτσω εκεί…

Κατερίνα: ευχαρίστως να ερχόσουν αλλά είναι εδώ οι γονείς μου…

Μπιλ: ευκαιρία να τους γνωρίσω..

Κατερίνα: μπα δεν είναι καλή ιδέα..

Μπιλ: τότε θα έρθεις μαζί μας..

Κατερίνα: καλά..

Μπιλ: 7 η ώρα στον λευκό πύργο..

Κατερίνα: οκ.. φιλάκια

Μπιλ: φιλάκια

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 00:14

Ορίστε η συνεχεία :-)

Αφού είχα κλίσει το τηλέφωνο με το Μπιλ δεν μου είχε μένει άλλη επιλογή
από ότι να πάω να κοιμηθώ για λίγο όσο μπορέσω γιατί ένιωθα χάλια για όλα όσα έγιναν
άσχετα που προσπαθούσα να το κρύψω.. την ώρα που πήγε να με πάει ο ύπνος ξαναχτύπησε
το κινητό μου και ήταν πάλι ο Μπιλ..

Κατερίνα: τι θέλεις βρω αγόρι μου?

Μπιλ: να σου πω ότι να έρθεις στην καφετερία braze

Κατερίνα: οκ…

Μπιλ: χαίρομαι…

Κατερίνα: έλα Μπιλ σε κλίνω πάω να κοιμηθώ φιλάκια

Μπιλ: φιλάκια..

Του το έκλισα όσο γίνεται πιο γρήγορα να φανταστείτε η κλίση κράτησε
κάτι δευτερόλεπτα. Έπεσα πάλι για ύπνο με πηρέ για τα καλά ο ύπνος ήταν ήδη
6.30 και δεν είχα προλάβει να κάνω καν μπάνιο… για αυτό πηρά τηλέφωνο τον Μπιλ..

Μπιλ: πες μου ότι άλλαξες γνώμη τώρα?

Κατερίνα: ΕΜ ναι..

Μπιλ: όχι δεν κατάλαβες καλά θα έρθεις…

Κατερίνα: θα αργήσω..

Μπιλ: δεν με νοιάζει.. αρκεί να έρθεις..

Κατερίνα: καλά οκ..

Μπιλ: άντε ετοιμάσου και έλα..

Κατερίνα: καλά.. γεια

Μπιλ: γεια..

Το έκλισα.. μετά από αυτό ο Μπιλ με τον Σωτήρη χαιρετούσαν όπως και
η Αλεξία γιατί ήθελαν όλοι να τα ξαναβρούμε ετοιμαστήκαν γρήγορα και πήγαν στο μαγαζί
όπου είχαμε κανονίσει. Εγώ είχα μπει για μπάνιο και μετά ετοιμάστηκα και γενικά
είχα ετοιμαστεί λίγο διαφορετικά από άλλες φορές.

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 01:26

Ορίστε η συνεχεία :-)

Είχα βγει από το μπάνιο είχα βάλει ένα μαύρο κοντό σορτς και μια
μαύρη μπλουζα και τα γκρι αλλ σταρ και είχα βαφτεί όχι κατι το τέλειο απλά μαύρο
μολύβι και μάσκαρα και είχα ισιώσει το μαλλί μου. Ετοιμάστηκα πηρά το λεωφορείο
και μπήκα στην διαδικασία να το παίξω χαρούμενη και να μην τους δείξω ότι με πείραξε
έξαλλου ο Σωτήρης δεν θα ήταν εδώ ήδη είχε φύγει πολύ μακριά μου. Έφτασα χωρίς
να κατάλαβες το ποτέ βλέπετε είχα βάλει τα ακουστικά μου και άκουγα μουσική και
το μόνο που σκαφτόμουν ήταν οι ωραίες στιγμές με τον Σωτήρη. Κατέβηκα από το λεωφορείο
πήγα στην καφετερία και πηρά τηλέφωνο τον Μπιλ.

Κατερίνα: έλα που είστε?

Μπιλ: μέσα είμαστε..

Κατερίνα: θες να έρθεις έξω να με πάρεις?

Μπιλ: οκ έρχομαι..

Ο Μπιλ τότε χάρηκε και είπε στην Αλεξία και στον Σωτήρη ότι τελικά
πήγα και να είναι έτοιμη..

Βγαίνει ο Μπιλ έξω με βλέπει με χαίρεται με φίλαει και εγώ τότε
του χαμογέλασα με ένα τεράστιο χαμόγελο για να του δείξω ότι όλα είναι καλά.. μπαίνουμε μέσα και βλέπω την Αλεξία ο Σωτήρης ήταν
πιο διπλά και ήταν κάπως κρυμμένος, φτάνουμε κοντά και βλέπω τον Σωτήρη δεν μίλα
δεν λέω τίποτα κάθομαι..

Κατερίνα: αυτό που έγινε τώρα δεν θα το συγχωρέσω σε κανένα σας..

Αλεξία: τι έπαθες..?

Κατερίνα: ρωτάς κιόλας? Εσύ ειδικά νόμιζα ότι με καταλαβαίνεις αλλά
ναι πώς να γίνει αυτό τώρα?

Αλεξία: πας καλά?

Κατερίνα: μια χαρά είμαι..

Μπιλ: ηρεμίστε..

Κατερίνα: καλά να περάσετε στην βόλτα σας..

Και σηκώθηκα και έφυγα..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 02:36

Ορίστε η συνεχεία :-)

Κανένας δεν με ακλούθησε ευτυχώς δηλαδή μέχρι που έφτασα σε ένα βαρκάκι
και είχα αρχίσει να κλαίω είχα γίνει και χάλια από το μολυβί και την μάσκαρα. Μετά
από λίγα λεπτά ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπήσει στην πλάτη μου γυρνώ και τι να
δω? Ο Σωτήρης εκείνη την ώρα ήμουν σε χάλια φάση..

Σωτήρης: συγγνώμη.. δεν έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις..

Κατερίνα: δεν φταις εσύ.. απλά έπρεπε να φύγω κάποτε..

Σωτήρης: όχι δεν πρέπει…

Κατερίνα: και όμως είσαι μια χαρά και έτσι..

Σωτήρης: όχι δεν είμαι..

Κατερίνα: είσαι και φαίνεται.. σου εύχομαι κάθε ευτυχία και στην
ομάδα να πάνε όλα καλά!!

Σωτήρης: δεν είμαι..

Κατερίνα: οκ.. πρέπει να φύγω πάω σπίτι γεια…

Σηκώνομαι να φύγω και εκείνη την στιγμή μέσα στην φασαρία της μεγάλης
πολύς ακούω κάτι λόγια και ήταν από αυτόν..

Σωτήρης: μην φύγεις σε παρακαλώ.. μην φύγεις. Σε θέλω διπλά μου.

Και προχώρα και άλλο φεύγω μακριά περνώ ο λεωφορείο και πάω σπίτι
μου έξαλλου θα ήταν ένα λάθος να γυρίσω πίσω γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν μπορεί
να συνεχιστεί αυτό. Μένει μακριά είναι γνωστός και σίγουρα θα έχει τις κατακτήσεις
του και σίγουρα δεν θέλει μια κοπέλα που μένει μακριά πάνω από 5 ώρες…

Λίγο πριν φτάσω στο σπίτι μου άρχισα να σκάφτομαι διάφορα τι έγινε?
Πως καταλήξαμε έτσι?

Συμπέρασμα δεν έβγαλα..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 15:06

Ορίστε η συνεχεία :-)

Ευτυχώς ή δυστυχώς έπρεπε να αποφασίσω τι ήθελα τελικά.. ή να φύγω
μακριά του και να τα διαγράψω όλα από αυτόν ή να είμαι μαζί του και να είναι λάθος
επιλογή αυτή?

Τελικά δεν πηρά απάντηση στα ερωτήματα μου, μάλλον δεν ξέρω τι
να αποφασίσω? Δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθα τώρα? Πριν μια χαρά είχα πάρει την
απόφαση μου να φύγω μακριά από αυτόν και ότι μου τον θυμίζει τώρα γιατί να γίνεται
αυτό?

Εκείνη την στιγμή που σκαφτόμουν την ησυχία μου την χάλασε το τηλέφωνο
είχα ένα μήνυμα ήταν από τον Μπιλ..

Μπιλ: που είσαι?

Κατερίνα: κάπου…

Μετά από αυτό ο Μπιλ όργισε να μου απάντηση δεν ξέρω γιατί αλλά χάρηκα
που δεν μου απάντησε γρήγορα γιατί δεν είχα καμία απολύτως όρεξη να του ξαναπατήσω.

Αποφάσισα να σταματήσω εδώ και να κατέβω από το λεωφορείο και να
κάτσω να σκεφτώ τι θέλω προτού πάω σπίτι μου.. Βρήκα ένα παγκάκι που ήταν άδειο
μέσα σε ένα στενό και πήγα και έκατσα μονή μου εκεί άρχισα να σκάφτομαι χωρίς
να προσπαθώ κάτι εκείνη την στιγμή παίρνει ένας και με κοιτάζει με κάποιο χάλια
ύφος είχα τρομάξει ήμουν πολύ ήσυχα εκεί δεν είχε καθόλου φασαρία τότε σηκώθηκα
και έφυγα και προσπαθούσα να περπατώ γρήγορα άσχετα που φοβόμουν ότι θα σκόνταφτα στον ίσιο δρόμο και θα έπεφτα και
μετά δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα γίνει… Διακριτικά είχε γυρίσει το κεφάλι
μου πίσω τον είδα να με ακόλουθη μέχρι που έφτασα σε ένα σημείο με πολύ κόσμο εκεί
κοντά ήταν το πάρκο που καθόμουν πριν μαζί με τον Σωτήρη είδα τον Σωτήρη εκεί
να κάθεται μονός του..

Δεν έπρεπε να πάω σε αυτό το μέρος ή μάλλον η τύχη δεν ήταν με
το μέρος μου και κάποτε έπρεπα να αποφασίσω..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 15:23

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μόλις είδα τον Σωτήρη με το κεφάλι κάτω και να σκάφτεται ένιωσα πολύ
χάλια και έτρεξα επάνω του την ώρα που έτρεχα είχα γυρίσει το κεφάλι μου και βλέπω
τον άλλον να έρχεται από πίσω μου. Την ώρα που έτρεχα προς το μέρος του Σωτήρη σκόνταψα
και φοβήθηκα ότι θα έπεφτα κάτω και όλα θα είχα πάει χάλια.

Έφτασα κοντά του έκατσα διπλά του τον ακούμπησα επάνω του και γύρισε
να με κοιτάξει τον κοιτώ και εγώ και κανένας δεν μίλησε..

Απέναντι μας σε ένα άλλο παγκάκι καθόταν ο τύπος που με ακλουθούσε
και τον είδα που κάθισε εκεί αυτός έδειχνε να παρατηρεί τα πάντα γύρω μας δεν ήξερα
τι ήθελε αλλά μάλλον μπορούσα να φανταστώ..

Τότε πηρά μια βαθιά ανάσα και να μιλήσω στον Σωτήρη…

Κατερίνα: άμα κοιτάξεις απέναντι διακριτικά θα δεις έναν άντρα αυτός
με ακλουθούσε εδώ και πολύ ώρα…

Σωτήρης: είσαι σίγουρη ότι είναι αυτός?

Κατερίνα: ναι είμαι..

Σωτήρης: ειδές τι έπαθες όταν δεν είσαι κοντά μου?

Κατερίνα: ναι αυτό φταίει τώρα?

Σωτήρης: φυσικά.. γιατί αν ήσουν μαζί μου τίποτα δεν θα είχε συμβεί
και κανένας δεν θα μας κοιτούσε παράξενα τώρα..

Κατερίνα: οκ.. τότε να φύγω για να μην σε κοιτώνα και εσένα παράξενα..

Σωτήρης: για έμενα δεν με νοιάζει αλλά για σένα νοιάζομαι και
δεν θέλω να πάθεις τίποτα κακό..

Κατερίνα: εγώ δεν έχω θέμα να πάθω κάτι δεν με νοιάζει…

Σωτήρης: Έμενα με νοιάζει όμως.. και σκέψου και τους φίλους σου
και την οικογένεια σου…

Κατερίνα: εσένα.. έμενα όχι πάλι..

Σωτήρης: καλά μυαλό δεν βάζεις εσύ τέλος..

Κατερίνα: αυτό το ήξερες..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 15:46

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: το κατάλαβα αυτό..

Κατερίνα: θέλω να σου πω κάτι..

Σωτήρης: και εγώ το ίδιο..

Κατερίνα: πες μου εσύ πρώτος..

Σωτήρης: όχι πες εσύ..

Κατερίνα: είπα πες…

Σωτήρης: οκ..

Κατερίνα: επιτέλους..

Σωτήρης: δεν θέλω να φύγεις… θέλω να είμαστε μαζί.. νιώθω τόσο βλάκας
που σε άφησα να φύγεις το μεσημέρι.. δεν έπρεπε..

Κατερίνα: και εγώ θέλω να είμαι μαζί σου.. πραγματικά ήθελα να φύγω
να σε αφήσω να συνεχίσεις και να έχεις κάτι καλύτερο αλλά δεν μπορώ να το κάνω τελικά..

Σωτήρης: καλά κάνεις και δεν μπορείς γιατί το καλύτερο το έχω
βρει μαζί σου…

Κατερίνα: οκ..

Εκείνη την στιγμή ακούμπησα επάνω του και αυτός πέρασε το χέρι
του στην μέση μου και με χάιδευε.

Όμως το προηγούμενο πρόβλημα είχε παραμένει εκεί ήταν απέναντι μας
ένας άγνωστος ένας που μας κοιτούσε παράξενα..

Κατερίνα: μην σχόλησε..

Σωτήρης: δεν θα αφήσω να σου κάνει κακό..

Κατερίνα: δεν παίρνεις τηλέφωνο τον Μπιλ να δεις που είναι? Μην του
πεις όμως ότι είμαστε μαζί αστών να νομίζει ότι είσαι μονός σου..

Σωτήρης: οκ..

Εκείνη την ώρα ο Σωτήρης βγάζει το κινητό του και παίρνει τηλέφωνο
τον Μπιλ για να δει που είναι και αν είναι να πάει από εκεί…

Σωτήρης: που είσαι ρε?

Μπιλ: εκεί που μας άφησες…

Σωτήρης: οκ..

Μπιλ: τι έγινε τελικά?

Σωτήρης: θα σου πω από κοντά άμα είναι..

Αφού είχε κλίσει το τηλέφωνο ο Σωτήρης το βάζει μέσα και με
φιλαει..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τρι 31 Ιουλ 2012, 22:43

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μετά από το φιλί μας άρχισα να τον ρώτα διάφορα πράγματα..

Κατερίνα: που είναι?

Σωτήρης: εκεί που τους αφήσαμε..

Κατερίνα: ωραία πάμε?

Σωτήρης: πάμε..

Σηκωθήκαμε να πάμε και έτσι όπως περπατούσαμε με κρατούσε από την
μέση μου και στα ξαφνικά είπα να γυρίσω να κοιτάξω άμα μας ακόλουθοι ο περίεργος
άνθρωπος και τελικά ΝΑΙ μας ακόλουθη είχα μείνει για λίγο και το κατάλαβε ο Σωτήρης..

Σωτήρης: τι έπαθες μωρό μου?

Κατερίνα: ΕΜ μας ακόλουθη ακόμα..

Σωτήρης: εντάξει αστών..

Κατερίνα: ΕΜ..

Σωτήρης: μην ανησυχείς εδώ είμαι εγώ.. φτάσαμε στο μαγαζί μπήκαμε
μέσα και μας είδαν μαζί..

Αλεξία: τα βρήκατε?

Σωτήρης: ναι..

Αλεξία: καιρός ήταν..

Σωτήρης: ναι..

Μπιλ: ποιος είναι αυτός ο τύπος που σας κοιτάζει έτσι..?

Σωτήρης: δεν ξέρουμε.. απλά ακλουθούσε την Κατερίνα συνεχεία και
τώρα και τους δυο μας..

Μπιλ: ωχ αυτό δεν μου αρέσει..

Σωτήρης: ούτε έμενα…

Μπιλ: μήπως να πάμε άλλου?

Σωτήρης: όπου και να πάμε θα μας ακολουθητέε.. πάρε την Αλεξία
και παντε σπίτι εσείς και εμείς θα δούμε τι θα γίνει..

Μπιλ: είσαι σίγουρος?

Σωτήρης: ναι είμαι..

Αυτά τα έλεγαν όση ώρα εγώ μιλούσα με την Αλεξία και λέγαμε τα δικά
μας..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 00:05

Ορίστε η συνεχεία :-)

Εγώ με την Αλεξία μιλούσαμε και μου έλεγε τι είχε γίνει τόση ώρα
με τον Μπιλ και όλα πήγαιναν μια χαρά ήταν αγκαλιές και φιλιά. Και μετά με ρώτησε
και έμενα τι έγινε με τον άλλο τις είπα περιληπτικά γιατί είχαν γίνει πολλά..

Μπιλ: Αλεξία έλα πάμε σπίτι..

Αλεξία: γιατί?

Μπιλ: για να αφήσουμε λίγο τα παιδιά εδώ μονοί τους..

Αλεξία: ΕΕ αυτοί ήρθαν…

Οι Αλεξία υποψιάζεται κάτι αλλά δεν ήθελε να μιλήσει μην γίνει κανένας
καυγάς πάλι..

Μπιλ: είπα κάτι..

Αλεξία: καλά πάμε..

Αφού ξεκίνησαν να φύγουν αυτοί ήμουν μόνο εγώ με τον Σωτήρη. Τότε
ήρθε διπλά μου με αγκάλιαζε και με φιλούσε συνεχεία.

Κατερίνα: γιατί έφυγαν τα παιδιά..?

Σωτήρης: για να ήμαστε μονοί μας..

Κατερίνα: άστα αυτά σε έμενα και λέγε..

Σωτήρης: σου είπα..

Κατερίνα: κάτι μου κρύβεις..

Σωτήρης: τίποτα..

Κατερίνα: καλά.. εδώ θα μείνουμε?

Σωτήρης: θες να πάμε καμία βόλτα?

Κατερίνα: ναι θέλω..

Σωτήρης: ωραία.. που?

Κατερίνα: δεν ξέρω..

Σωτήρης: θα πάμε κοντά στο σπίτι σου..

Κατερίνα: γιατί αυτό?

Σωτήρης: γιατί αν θυμάσαι καλά μου είχες πει ότι έχει ένα ωραίο πάρκο..

Κατερίνα: σε πάρκο θα πάμε?

Σωτήρης: γιατί όχι..?

Κατερίνα: καλά πάμε όπου θες..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 00:28

Ορίστε η συνεχεία :-)

Ξεκινήσαμε να πάμε έπρεπε να πάρουμε λεωφορείο πήραμε και ήμασταν
συνεχεία κοντά ο ένας με τον άλλον δεν με άφηνε στιγμή να φύγω από διπλά μου.. Διακριτικά
είχε κοιτάξει άμα ήταν εκεί αυτός ακόμα και ήταν εκεί μας ακλουθούσε..

Κατερίνα: θα σκάσω σε λίγο άμα είσαι έτσι..

Σωτήρης: απλά σε λίγο καιρό θα φύγω και δεν θα μπορώ να σε χορτάσω..

Κατερίνα: οκ σε καταλαβαίνω

Και τον πιάνω και τον φιλάω στο στόμα.. έτσι πήγαινε οι διαδρομή..

Φτάσαμε και περάσαμε από ένα μαγαζί που ήταν κάτι φιλές μου που ήθελα
να δω και ήθελαν να τον γνωρίσουν..

Κατερίνα: αγάπη μου μήπως μπορούμε να περάσουμε από τα goody’s?

Σωτήρης: τι έγινε? Πείνασες?

Κατερίνα: όχι είναι κάτι φιλές μου εκεί και ήθελα να της δω και
να σε γνωρίσουν θέλουν..

Σωτήρης: οκ πάμε..

Τότε περάσαμε από τα goody’s είδαμε τα κορίτσια

Κολλητή μου: γυναίκα μου

Και αυτή έτρεχε προς το μέρος μου και εγώ το ίδιο

Κατερίνα: μωρό μου..

Κολλητή μου: (στο αυτί μου) αυτός είναι?

Κατερίνα: ναι..

Κολλητή μου: ωραίος είναι εγκρίνω..

Κατερίνα: χαίρομαι..

Κορίτσια από εδώ ο Σωτήρης το αγόρι μου..

Σωτήρης: χάρηκα..

Κορίτσια: και εμείς..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 01:17

Ορίστε η συνεχεία :-)

Κατερίνα: πάμε μωρό μου?

Σωτήρης: πάμε..

Κατερίνα: σωτηρία θα σε πάρω τηλέφωνο το βράδυ..

Σωτηρία (=κολλητή μου): πάρε με..

Κατερίνα: γεια σας κορίτσια..

Σωτήρης: χάρηκα..

Κορίτσια: και εμείς…

Φύγαμε από εκεί και πήγαμε στο βαρκάκι που είχαμε πει κοντά στο βαρκάκι
ούτε 2 λεπτά δεν είναι έχει ένα περίπτερο το όποιο είναι ανοιχτό πάντα πάω κάθομαι
εγώ στο πάρκο σε ένα παγκάκι και ο Σωτήρης ήθελε να πάρει κάτι από το περίπτερο
δεν ήξερα τι. Εκεί που κάθομαι μονή μου στο παγκάκι και περιμένω να γυρίσει ο Σωτήρης
στα ξαφνικά εμφανίζεται αυτός ο περίεργος άνθρωπος και με πιάνει από το λαιμό..

Αυτός: μην μιλήσεις αλλιώς δεν θα ζήσεις για πολύ..

Εγώ κουνιόμουν και έτσι όπως με άφησε σε κάποια φάση

Κατερίνα: Σωτήρη…

Σωτήρης: Τώρα αγάπη μου έρχομαι

Έτσι όπως γέρνει το κεφάλι του με βλέπει έμενα να με κραταεί από
το λαιμό αυτός ο άγνωστος που μας ακλουθούσε.. άρχισε να τρέχει ο Σωτήρης προς
το μέρος μου για δει τι γίνεται εκεί..

Σωτήρης: αστην αμέσως…

Αυτός νεύριασε από τον τόνο του Σωτήρη και τότε μου έπιασε και
τα χεριά για να μην μπορώ να κουνηθώ καθόλου..

Αυτός: τι θα κερδίσω άμα την αφήσω..

Σωτήρης: Την ησυχία σου..

Αυτός: και τώρα την έχω..

Σωτήρης: θα ειδοποιήσω την αστυνομία..

Αυτός: μην τολμήσεις θα την σκοτώσω..

Σωτήρης: Αστην…

Αυτός: με τίποτα..

Σωτήρης: τι σου έχει κάνει..

Αυτός: τίποτα εσένα θέλω να καταστρέψω ηλίθιε..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 01:39

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σωτήρης: τι θέλεις από έμενα?

Αυτός: να σου καταστρέψω τα πάντα όπως καταστρέψεις και εσύ τον αδελφό
μου και του πηρές την θέση και δεν κατάφερε να παίξει σε μεγάλη ομάδα..

Σωτήρης: ας ήταν καλύτερος εγώ φταίω..

Αυτός: με εσένα ήταν αντίπαλος..

Σωτήρης: εντάξει οκ… αστών όμως και κάνε ότι θες σε έμενα..

Αυτός: αυτό είναι πολύ καλό..

Έμενα με άφησε και άρχισε να περιπατάει προς το μέρος του Σωτήρη.

Σωτήρης: Κατερίνα φύγε..

Κατερίνα: όχι εδώ θα μείνω. .

Σωτήρης: είπα κάτι τρέχα..

Κατερίνα: καλά..

Τότε απομακρύνθηκα και κρύφτηκα πίσω από κάτι αμάξια που ήταν παρκαρισμένα
εκεί κοντά.

Αυτός δε είχε το θάρρος να σκοτώσει άτομα για αυτό και τον είχε χτυπήσει
στην μύτη του Σωτήρη και είχε σπάσει και λίγο στα πλευρά του που πονούσε πολύ μετά..

Από ότι ακούσαμε στις ειδήσεις τον 12 έλεγε ότι ένας άνθρωπος
στην Θεσσαλονίκη αυτοκτόνησε και το μέρος που είπαν ήταν εκεί κοντά που ήμασταν
εμείς..

Ήταν αυτός απλά δεν άντεξε αυτό που έκανε και αυτοκτόνησε.

Όμως όταν έφυγε από το σημείο αυτό εγώ έτρεξα διπλά σου Σωτήρη
που ήταν πεσμένος στο πάτωμα. Είχα πιάσει το κεφάλι του και το είχα βάλει επάνω
μου..

Κατερίνα: Σωτήρη? Μιλά μου

Σωτήρης: καλά είμαι..

Κατερίνα: καλά..

Εκείνη την στιγμή πηρά τηλέφωνο για να στείλουν έναν ασθενοφόρο
και ευτυχώς το εφημερεύων νοσοκομείο ήταν κοντά στο σπίτι μου..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 01:57

Ορίστε η συνεχεία :-)

Αφού είχαμε φτάσει στο νοσοκομείο τον είχα βάλει στα επείγοντα
και ενώ περίμενα να βγουν οι γιατροί για να μου πουν τι έχει ακριβώς και πως είναι
είχα πάρει τηλέφωνο την Αλεξία να δω αν μπορεί να έρθει από εδώ..

Αλεξία: ναι

Κατερίνα: έλα πως περνάς?

Αλεξία: εδώ με τον Μπιλ καθόμαστε στον καναπέ και βλέπουμε ταινία..

Κατερίνα: ωραία

Αλεξία: εσείς?

Κατερίνα: αστό εμείς..

Αλεξία: τι έγινε?

Κατερίνα: αστό τώρα αυτό..

Αλεξία: χαιρετίσματα από τον Μπιλ

Κατερίνα: επίσης. Πες του να σε κρατήσει καλά

Αλεξία: με κραταεί..

Κατερίνα: ωραία. Ήμαστε στο νοσοκομείο. Χτύπησαν τον Σωτήρη και έλεγα
αν μπορείς να έρθεις..

Αλεξία: πως έγινε? Περίμενε εκεί ερχόμαστε τρέχοντας..

Ευτυχώς πως τα παιδιά ήταν ντυμένη και έφτασαν σχετικά γρήγορα εγώ
να περιμένω μήπως βγουν οι γιατροί να μου πουν τίποτα αλλά κανένας δεν έβγαινε
και εγώ είχα αρχίσει να κλαίω και να σκάφτομαι ότι για όλα αυτά εγώ φταίω..

Εκείνη την στιγμή ήρθαν τα παιδιά..

Αλεξία: πως είναι?

Κατερίνα: δεν ξέρω δεν έχει βγει κανένας να μου πει τίποτα..

Μπιλ: πάω να δω άμα μπορώ να μάθω από κάπου..

Κατερίνα: οκ Μπιλ..

Αλεξία: πως έγινε?

Κατερίνα: θάμασε το άτομο που με παρακολουθούσε? Δεν ήταν τυχαίο..

Αλεξία: τι εννοείς?

Κατερίνα: τον Σωτήρη ήθελε απλά έπρεπε να τον πληγώσει κάπως..

Αλεξία: θεέ μου.. λέγε..

Τις τα είπα όλα και είχε τρομάξει..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 15:32

Ορίστε η συνεχεία :-)

O Μπιλ έψαχνε να βρει τους γιατρούς αλλά
δεν μπορούσε να βρει τίποτα και επέστρεψε διπλά μας. Εγώ είχα το κεφάλι μου
στον ωμό της Αλεξίας που καθόταν στα δεξιά μου και υπήρχε μια κενή θέση στα αριστερά
μου και εκεί κάθισε ο Μπιλ και ο Μπιλ με αγκάλιασε και έλεγε ότι όλα θα πήγαιναν
καλά και ότι είναι εντάξει και ότι δεν φταίω εγώ..

Κατούρα: βρήκες κανέναν?

Μπιλ: όχι δυστυχώς..

Κατερίνα: οκ

Και για αυτό τότε έπεσα πάλι στον ωμό της Αλεξίας..

Αλεξία: σταματά να κλαις κάρδια μου…

Κατερίνα: ρε Αλεξία εγώ φταίω για αυτό που έγινε..

Αλεξία: δεν φταις εσύ..

Κατερίνα: τότε ποιος φταίει ρε εσύ?

Αλεξία: ηρέμισε.. πάνε σπίτι να κοιμηθείς..

Κατερίνα: όχι δεν πάω πουθενά εδώ θα μείνω σήμερα…

Αλεξία: είσαι τρελή τι θα πεις στους γονείς σου?

Κατερίνα: ότι θα κοιμηθώ σε μιας φίλης μου…

Αλεξία: δεν θα το πιστέψουν και το ξέρεις καλά αυτό…

Κατερίνα: δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο..

Μπιλ: Κατερίνα να πας σπίτι και το πρωί έρχεσαι άμα είναι και τους
λες την αλήθεια το πρωί αν είναι…

Κατερίνα: καλά και άμα ξυπνήσει?

Μπιλ: δεν θα ξυπνήσει…

Τότε κάποιος πήγε να βγει
και ήταν μια νοσοκόμα αλλά δεν ήξερε τίποτα.

Τότε βγαίνει ο γιατρός και πήγε ο Μπιλ που ήταν κάπως πιο ήρεμος
να του μιλήσει..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 21:43

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μπιλ: γιατρέ

Γιατρός: φίλος είστε?

Μπιλ: όχι είμαι ο ξαδέρφες του..

Γιατρός: πάντως οι κοπέλες σήμερα και ειδικά η κοπέλα του να μην
τον δουν σήμερα..

Μπιλ: τι έχει?

Γιατρός: η μύτη του δεν έχει κάτι απλά έτρεξε αίμα.. δεν έσπασε..
αλλά έσπασαν κάποια πλευρά του ποναει και είναι λογικό του έχουμε κάνει ένεσες
για να μπορεί να είναι εντάξει.. για αυτό και σας λέω καλυτέρα οι κοπέλες να
μην τον δουν σήμερα αύριο θα είναι καλυτέρα..

Μπιλ: εγώ μπορώ να τον δω?

Γιατρό: ναι Έλατε μαζί μου..

Είδαμε ότι ο Μπιλ μιλούσε με τον γιατρό και μετά πήγαν προς τα μέσα..

Κατερίνα: τι έγινε?

Αλεξία: δεν ξέρω.. δεν μου άρεσε αυτό…

Κατερίνα: ούτε έμενα..

Αλεξία: άντε να δούμε..

Πέρανε 30 λεπτά και ο Μπιλ να μην έχει γυρίσει ακόμα. Ο Σωτήρης κοιμόταν..
δεν είχε ξυπνήσει..

Ο Μπιλ μιλούσε με τον γιατρό και με βγήκαν..

Μπιλ: γεια σας..

Γιατρός: γεια σας..

Ο Μπιλ ερχόταν προς το μέρος μας και μας κοιτούσε κάπως..

Μπιλ: πάμε σπίτι…

Κατερίνα: θέλω να τον δω..

Μπιλ: δεν μπορείς να τον δεις..

Κατερίνα: γιατί?

Μπιλ: γιατί δεν κάνει..

Αλεξία: εσύ πως τον ειδές..?

Μπιλ: είμαι ξαδέρφες του..

Κατερίνα: και εγώ η κοπέλα του..

Μπιλ: ρε Κατερίνα..

Κατερίνα: λέγε τι έχει..

Μπιλ: όλα καλά είναι..

Αλεξία: σταματά με τα ψέματα και λέγε..

Μπιλ: οκ έχει μόνο σπασμένα πλευρά και ποναει πολύ..

Τότε εγώ έκατσα στην καρέκλα και κατέβασα το κεφάλι κάτω και τα χεριά
μου έκρυβαν το πρόσωπο.

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 22:48

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μπιλ: ηρέμισε ρε Κατερίνα

Κατερίνα: ρε Μπιλ εγώ φταίω που είναι..

Μπιλ: δεν φταις εσύ κοπέλα μου πίστεψε με..

Κατερίνα: ρε Μπιλ..

Μπιλ: είπα κάτι..

Κατερίνα: οκ..

Μετά από αυτό με πήγαν σπίτι μου για να σιγουρευτούν ότι θα πάω σπίτι
και δεν θα μείνω στο νοσοκομείο. Δεν είχα καθόλου όρεξη ούτε καν τον υπολογιστή
δεν άνοιξα. Πήγα στο κρεβάτι μου και άπλωσα και άνοιξα την τηλεόραση έτσι απλά
για να ακούω κανένα θόρυβο. Άρχισα να κοιτώ την οθόνη της τηλεόρασης αλλά έτσι όπως
περνούσαν οι εικόνες και τα γράμματα και οι φωνές δεν καταλάβαινα τίποτα τι έλεγαν
τι συνέβη.. για αυτό άφησα το μυαλό μου να κάνει άλλες σκέψεις. Σκεπτόμουν γιατί
έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί να είναι στο νοσοκομείο? Ήρθε για λίγες μέρες μόνο
και μόνο να με δει και μέσα σε μια μέρα μαλώσαμε χωρίσαμε τα βρήκαμε τον έδειραν
και είναι στο νοσοκομείο να πόνεϊ παρά πολύ..

Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου και ήταν η Αλεξία..

Αλεξία: πως είσαι?

Κατερίνα: όχι τόσο καλά..

Αλεξία: ηρέμισε..

Κατερίνα: προσπαθώ..

Αλεξία: τι ώρα θα πας στο νοσοκομείο αύριο?

Κατερίνα: νωρίς έλεγα κατά τις 9

Αλεξία: εντάξει θα σε περιμένουμε από κάτω από το νοσοκομείο να ανεβούμε
όλοι μαζί..

Κατερίνα: θα έρθετε και εσείς?

Αλεξία: εννοείτε..

Κατερίνα: οκ.. σε κλίνω πάω να κοιμηθώ.. φιλάκια..
Αλεξία: οκ φιλάκια

Να συνεχίσω?

από DeathView* Τετ 01 Αυγ 2012, 23:18

Ορίστε η συνεχεία :-)

Αφού το είχα κλήση το τηλέφωνο με την Αλεξία άπλωσα για να κοιμηθώ αλλά δεν μπόρεσα πήγε 5
η ώρα τίποτα 6 και πάλι τίποτα 7 η ώρα τίποτα στις 8 το πρωί με πηρέ κάπως για λίγο
ο ύπνος για μια ώρα..

Σηκώθηκα έφαγα πρωινό και μίλησα με την μαμά μου..

Κατερίνα: μαμά μου ΕΜ σήμερα θα μείνω μέχρι το βράδυ στο νοσοκομείο…

Μαμά μου: τι έγινε?

Κατερίνα: ένας φίλος μου είναι στο νοσοκομείο μαμά και θέλω να είμαι
εκεί κοντά του..

Μαμά μου: γυρνά το μεσημέρι για φαγητό για να σε δει ο πατέρας
σου και μετά πάνε το απόγευμα άμα είναι..

Κατερίνα: εντάξει μαμά σε ευχαριστώ..

Πριν φύγω από κοντά της την αγκάλιασα και την φίλησα στο μάγουλο..
πήγα στο δωμάτιο μου ντύθηκα ετοιμάστηκα και έφυγα από το σπίτι.. πήγαινα να πάρω
το λεωφορείο για να πάω στο νοσοκομείο.

Έφτασα στο νοσοκομείο και από κάτω με περίμενε η Αλεξία με τον Μπιλ.
Πήγαμε να ανέβουμε επάνω στο δωμάτιο. Δεν μας άφησαν να μπουν γιατί περνούσαν
οι γιατροί και ήταν στο δωμάτιο του Σωτήρη την ώρα που τον εξέταζαν φώναζε από τον
πόνο..
είχα στεναχωρηθεί πολύ.. δεν μπορούσα να τον βλέπω να υποφέρει έτσι..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Πεμ 02 Αυγ 2012, 00:16

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μετά από λίγη ώρα βγήκε ο γιατρός και μας είπε να μπούμε να τον δούμε
μόλις τον είδα στο κρεβάτι με ορό και γενικά έτσι χάλια πήγα και κάθισα ακριβώς
διπλά του..

Σωτήρης: μωρό μου..

Πήγε να σηκώσει το κεφάλι του για να με φιλήσει..

Κατερίνα: εδώ είμαι..

Μου έσφιξε το χέρι..

Κατερίνα: μην κουνιέσαι..

Και έσκυψα επάνω του και τον φίλησα απαλά στο στόμα..

Μπιλ: άρε ξαδέρφη πως είσαι..?

Αλεξία: περαστικά ρε Σωτήρη!!!

Σωτήρης: ποναω.. πολύ… σε ευχαριστώ Αλεξία..

Αλεξία: Μπιλ θες καφέ? Πάω να πάρω..

Μπιλ: ναι πάμε να πάρουμε…

Αλεξία: οκ πάμε..

Έφυγαν από το δωμάτιο και ήταν μια αφορμή να μας αφήσουν μόνους μας..

Κατερίνα: φοβήθηκα πολύ…

Σωτήρης: γιατί μωρό μου?

Κατερίνα: γιατί σε χτύπησαν..

Σωτήρης: είμαι καλά τώρα όμως..

Κατερίνα: πονάς μωρό μου πολύ..

Σωτήρης: θα τα καταφέρω όμως.. με εσένα διπλά μου μπορώ να κάνω
τα πάντα..

Κατερίνα: εντάξει…

Σωτήρης: σε λίγο πας σπίτι σου..

Κατερίνα: όχι..

Σωτήρης: ναι..

Κατερίνα: όχι.. θα πάω το μεσημέρι για να με δει ο πατέρας μου
και θα έρθω το απόγευμα..

Σωτήρης: γιατί θες να ταλαιπώρησε?

Κατερίνα: γιατί θέλω να είμαι διπλά σου.. γιατί ξέρω ότι αυτό το
έπαθες γιατί φταίω εγώ..

Σωτήρης: Άρα για αυτό είσαι διπλά μου και όχι γιατί με αγαπάς..

Κατερίνα: Φυσικά και σε αγαπώ.. αλλά νιώθω χάλια για αυτό..

Σωτήρης: δεν φταις εσύ..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Πεμ 02 Αυγ 2012, 15:00

Ορίστε η συνεχεία :-)

Κατερίνα: ρε μωρό μου…

Σωτήρης: ηρέμισε μωρό μου όλα καλά είναι..

Και εκείνη την στιγμή του χάιδεψα τα Μάλια του..

Σωτήρης: θέλω να πας σπίτι σου να ξεκουραστείς γιατί σε ξέρω καλά
και δεν έχεις κοιμηθεί όλο το βράδυ…

Κατερίνα: είμαι μια χαρά..

Σωτήρης: Δεν είσαι.. θα πέσεις κάτω..

Κατερίνα: είμαι μια χαρά..

Σωτήρης: καλά..

Μου κρατούσε πολύ σφικτά το χέρι…

Γύρισε η Αλεξία με τον Μπιλ.

Κατερίνα: Μπιλ μήπως θες να κάτσεις διπλά του για λίγο..?

Μπιλ: όχι αστό δεν βλέπεις εσένα θέλει…

Σωτήρης: δίκιο έχει (το είπε ψιθυριστά..)

Αλεξία: θα έχεις καλή παρέα όμως..

Σωτήρης: αυτό εννοείτε.. την καλύτερη…

Και τότε σήκωσε λίγο το κεφάλι του για να με φιλήσει και έσκυψα
και εγώ το κεφάλι μου για να φιληθούμε και φιληθήκαμε.

Μπιλ: έτσι πρέπει να σας βλέπουμε και μόνο έτσι από εδώ και περά..

Αλεξία: δίκιο έχει ο Μπιλ..

Σωτήρης: αυτό να το πείτε στην Κατερίνα…

Κατερίνα: γιατί μόνο σε έμενα?

Σωτήρης: γιατί εσύ νευριάζεις αμέσως..

Κατερίνα: και εσύ το ίδιο κάνεις..

Σωτήρης: καλά..

Είχε περάσει πολύ η ώρα ήταν 11…

Να συνεχίσω?

από DeathView* Πεμ 02 Αυγ 2012, 16:01

Ορίστε η συνεχεία :-)

Είχε περάσει η ώρα είχε πάει 11 τότε τα παιδιά είπαν να φύγουν γιατί
έπρεπε να περάσουν και από το σουπερμάρκετ γιατί το σπίτι της Αλεξίας δεν είχε τίποτα
και έπρεπε να το γεμίσουν..

Έφυγαν τα παιδιά και έμενα εγώ με το Σωτήρη μονοί μας..

Κατερίνα: γιατί δεν κοιμάσαι λίγο?

Σωτήρης: δεν θέλω να κοιμηθώ.. θέλω να σε κοιτώ..

Κατερίνα: είσαι χτυπημένος και πονάς και πρέπει να ξεκουραστείς..

Σωτήρης: μια χαρά είμαι…

Κατερίνα: θα μου πεις τελικά τι ήθελε αυτός από εσένα?

Σωτήρης: αστό δεν χρειάζεται να ξέρεις..

Κατερίνα: θέλω να ξέρω..

Σωτήρης: όχι..

Κατερίνα: είπα κάτι..

Σωτήρης: όχι..

Τότε τραβά το χέρι μου από εκεί που το κρατούσε και σηκώθηκα από
διπλά του και κάθισα στην καρέκλα που είχε λίγο πιο μέρα..

Σωτήρης: γιατί σηκώθηκες..

Κατερίνα: Έτσι..

Σωτήρης: Έλα εδώ πάλι..

Κατερίνα: όχι..

Σωτήρης: γιατί?

Κατερίνα: δεν θέλω..

Σωτήρης: γίνεσαι κακιά..

Κατερίνα: είμαι κακιά..

Σωτήρης: το βλέπω..

Κατερίνα: χαίρομαι..

Σωτήρης: γιατί είσαι έτσι τώρα?

Κατερίνα: γιατί δεν μου λες τι ήθελε αυτός..

Σωτήρης: μην επιμένεις δεν θα σου πω..

Κατερίνα: οκ..

Σηκώθηκα και έφυγα από το δωμάτιο..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Πεμ 02 Αυγ 2012, 16:23

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μετά από λίγη ώρα ξαναπήγα γιατί είδα ότι είχα ξεχάσει το κινητό
μου και ήταν κοντά στο κρεβάτι του…

Σωτήρης: ξέχασες κάτι..?

Κατερίνα: ναι το κινητό μου..

Σωτήρης: έλα παρτο..

Κατερίνα: αυτό θα κάνω..

Θυμόμουν που το είχα αφήσει και δεν ήταν εκεί..

Κατερίνα: που είναι το κινητό μου…?

Σωτήρης: Εδώ..

Δείχνει ότι είναι από την μέσα πλευρά του κρεβατιού..

Κατερίνα: δώστε μου..

Σωτήρης: πόρτο αν το θες..

Τότε έσκυψα για να το πάρω και τον κοιτούσα και εκείνη την στιγμή
είχαμε έρθει πολύ κοντά στο να φιληθούμε και με φίλησε μετά..

Σωτήρης: θα φύγεις τελικά?

Κατερίνα: ναι…

Σωτήρης: είσαι σίγουρη?

Κατερίνα: θα μου πεις τι ήθελε?

Σωτήρης: θα φύγεις?

Κατερίνα: θα μου πεις τι ήθελε?

Σωτήρης: δεν θέλω να σου πω δεν ξέρω πως θα το πάρεις.. δεν θέλω
να σε χάσω….

Κατερίνα: θα το πάρω καλά μην ανησυχείς και δεν θα με χάσεις για
αυτό…

Σωτήρης: οκ αλλά όχι τώρα.. θα φύγεις?

Κατερίνα: όχι..

Τότε ανοίγει την πόρτα η νοσοκόμα και του έφερε το μεσημεριανό
του βλέπεις ήταν 12.30… και εκείνη την ώρα μοίραζαν τα φαγητά σε όλους..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Παρ 03 Αυγ 2012, 12:27

Ορίστε η συνεχεία :-)

Σε έμενα έδωσε τον δίσκο η νοσοκόμα ο Σωτήρης σιγά – σιγά
σηκώθηκε να κάτσει αλλά έτσι πονούσε πολύ. Σηκώθηκε έφαγε δώσαμε έξω τον δίσκο.
Αφού είχα μπει μέσα πάλι του χάιδευα τα Μάλια και το χέρι είχε πάει 1:00 εγώ
έπρεπε να γυρίσω γιατί έπρεπε να δω τον μπαμπά μου και να φάω και μεσημεριανό
μαζί τους. Αφού τον χάιδευα στα Μάλια τον φίλησα στο μέτωπο.. και του είπα:

Κατερίνα: μωρό μου πρέπει να πάω σπίτι όπως σου είχα πει..

Σωτήρης: εντάξει μωρό μου.. να προσέχεις στο δρόμο εντάξει?

Κατερίνα: ναι θα προσέχω..

Σωτήρης: ωραίο

Και μου έσφιξε το χέρι και με πόνεσε..

Κατερίνα: άουτσ..

Σωτήρης: σε πόνεσα?

Κατερίνα: ναι..

Σωτήρης: ωχ.. ξέχασα ότι σπας εύκολα εσύ… συγγνώμη..

Κατερίνα: το αφήνω στην άκρη αυτό..

Σωτήρης: οκ..

Με φίλησε στο στόμα και μετά έφυγα από εκεί τρέχοντας για να
προλάβω να είμαι έγκαιρος πίσω στο σπίτι..

Ευτυχώς για το λεωφορείο δεν περίμενα πολύ ώρα σε 3 λεπτά είχε
έρθει κάποιος ήταν με το μέρος μου. Ανεβαίνω στο λεωφορείο δεν είναι πολύ
μακριά από το σπίτι μου ευτυχώς και μόλις έφτασα. Άρχισα να τρέχω πάλι για να
φτάσω στο σπίτι ευτυχώς ήμουν πριν τις 1:30 στο σπίτι..

Μόλις με άκουσε η μαμά μου ότι μπήκα στο σπίτι έρχεται προς το
μέρος μου..

Μαμά μου: όλα καλά με τον φίλο σου?

Κατερίνα: όχι και τόσο καλά μαμά..

Μαμά μου: τι έχει?

Κατερίνα: σπασμένα πλευρά..

Μαμά μου: ωχ αυτό είναι χάλια.. περαστικά να του πεις από
έμενα..

Κατερίνα: εντάξει μαμά..

Να συνεχίσω?

από DeathView* Παρ 03 Αυγ 2012, 12:27

Ορίστε η συνεχεία :-)

Μπήκα στο δωμάτιο μου που εκεί ήταν ο μπαμπάς μου καθόταν στον υπολογιστή
όπως πάντα..

Μπαμπά μου: οπ γύρισε η κοπέλα μας..?

Κατερίνα: ναι μπαμπά γύρισα..

Μπαμπάς μου: που ήσουν?

Εκείνη την στιγμή δεν ήξερα τι να πω.. την αλήθεια? Ένα ψέμα? Τι
από όλα? Για αυτό και κοίταξα την μαμά μου και μου έκανε νόημα να πω την αλήθεια..

Κατερίνα: στο νοσοκομείο μπαμπά

Μπαμπάς μου: ποιος είναι στο νοσοκομείο?

Κατερίνα: ένας φίλος μου μπαμπά..

Μπαμπάς μου: είναι σοβαρά?

Κατερίνα: εντάξει δεν είναι και πολύ καλά..

Μπαμπάς μου: τι έχει?

Κατερίνα: σπασμένα πλευρά..

Μπαμπάς μου: πόνεϊ αυτό πολύ…

Κατερίνα: δεν ξέρω δεν το έχω πάθει ποτέ και δεν θέλω…

Μετά βοήθησα την μαμά μου να ετοιμάσουμε το μεσημεριανό γιατί με
όλα αυτά πήγε 2 η ώρα ετοιμάσαμε βγάλαμε πιάτα, ποτήρια, μαχαιροπήρουνα, κάναμε
σαλάτα.

Αφού τα είχαμε ετοιμάσει όλα κάτσαμε και φάγαμε όλα μαζί..

Μπαμπάς μου: θα ξαναπάς?

Κατερίνα: ναι..

Μπαμπάς μου: ποτέ?

Κατερίνα: σήμερα το απόγευμα..

Μπαμπάς μου: οκ..

Αφού είχαμε έλιωσε με το φαγητό οι γονείς μου άφησαν τα πιάτα έτσι
πάνω στο τραπέζι θα τα έκανε πιο μετά η μαμά μου γιατί ήταν κουρασμένη και δεν μπορούσε
να τα κάνει τώρα. Είχα πάει να ξαπλώσουν…

Να συνεχίσω?