Απ: Η ζωή μου είναι απαίσια..

από **Tania_Re** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:24

Ηρέμησε και εξήγησε τους τα. ¨Ετσι κατάμουτρα. Όπως τα είπες. Στο κάτω κάτω μια ζωή δεν θα σε κάνουν ότι θέλουν. Δεν σε έφεραν στην ζωή για να σε κυβερνάνε. Είσαι ξεχωριστή, μοναδική και παραμένεις έτσι. Να σε συμβουλεύουν, να προνοούον, οκ. Αλλά δεν θα τους επιτρέψεις να γίνεις εσύ το παιχνίδι τους και να σε κάνουν ό,τι θέλουν. Παιδί τους είσαι αλλά όπως και να 'χει είσαι ΕΣΥ και όχι αυτοι..

από **Nemesis of Love** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:29

ξερεις τι λεει ο πατερας μου στις συζητησεις του??

"Ο μπαμπας ειναι μπαμπας"

ή

"Ληξης"

ή

"Εισαι ολο άρνηση"

Ναι ομως δεν σκεφτεται οτι το "ο μπαμπας ειναι μπαμπας" δεν δικαιολογει τις πραξεις του. Θυμαμαι περσι του ειχα πει οτι το καλοκαιρι εμενα ξυπνια μεχρι που εφεγγε εξω και μου εκανε ολοκληρο κυρυγμα. Ο νονος του αδερφου ηταν ο λογικος ανθρωπος που μου απαντησε σωστό φέρνοντας στην συζητηση μια ερευνα για την λειτουργια του εγκεφάλου. Ο πατερας μου το μονο που κανει ειναι να διατέζει.

Α και δεν μπορει να καταλάβει για ποιον λογο λεω "οχι". Δεν ειμαι το κοριτσι του 60 και του 70 που έκανε οτι της ελεγε ο αντρας του σπιτιου. Εχω γνωμη. Και αυτο τον πειραζει αφανταστα. Λεγοντας οχι προσπαθω να αποφυγω να συζητησω μαζι του και να αποφυγω τον τσακωμο. Και εκεινος με αναγκαζει.

Θες να μαθεις και κατι αλλο?? Με αναγκάζει τουλαχιστον μια φορα την ημερα να τον φιλάω και να τον αγκαλιαζω. Για μενα το φιλι και η αγκαλια ετσι εχει χασει την αξια της. Οταν ομως αγκαλιασω την μητερα μου, τον αδερφο μου, τον παππου, την γιαγια, την θεια αυτο εχει σημασια. Γιατι δεν το κανω συχνα. Και το κανω με την καρδια μου και οχι απο εξαναγκασμο. Νιωθω βρωμικη οταν αναγκαζομαι να τον φιλησω. Νιωθω ενοχη. Γιατι δεν ειναι κατι που το θελω. Ειναι διαταγη.
____________________________

Τους εχω μιλησει. Οπως βλέπετε δεν ειμαι ατομο που τα κραταω μεσα μου. ελω να τα πω για να ηρεμησω. Τα εχω πει χιλιαδες φορες. Λεει οτι καταλαβαινει και ισως εκεινη την ωρα να φτιαχνει η συμπεριφορα του και οντως να κατανοει εμενα αλλά την επομενη μερα είναι σαν να μην εγινε ποτε η συζητηση. Ειναι σαν να μιλάω στον τοιχο. Για τυο λεω οτι δεν εχω αλλη ενεργεια. Ειναι σαν να προσπαθεις να κανεις εναν τοιχο να κουνηθει με λογια. Αδυνατον. Οποτε γιατι να σπαταλησω αλλη ενεργεια σε αυτο??

από **Tania_Re** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:36

Χμ.. Όταν σου το ξαναζητήσει πες του: ''Όχι, δεν θα σε αγκαλιάσω, γιατί αυτό είναι διαταγή και με υποχρεώνεις αλλά θα το κάνω μόνο όταν νιώσω την ανάγκη να πέσω στην αγκαλιά σου, μπαμπά..''

ΛΙώμα ο μπαμπάς..

Και μετά γύρνα την πλάτη και φύγε, μπες στο δωμάτιο σου ή κάτι άλλο τεσπα.

από **Nemesis of Love** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:38

Το εχω πει. Δεν επιασε. Δεν ξερεις τον μπαμπα μου.

από **Tania_Re** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:44

Και δεν θέλω να τον μάθω, Ευχαριστώ!

Εγώ πάντως όταν αγκαλιάζω τον μπαμπά μου υποθέτει πως είτε χάρη θέλω είτε έχω κάνει κουτσουκέλα.

Δεν ξέρω τι να σου πω..

Πίστεψε με, εγώ τραβάω χειρότερα με τους δικούς μου!

από Draculaura Τρι 21 Ιουν 2011, 22:46

Lizzy: Αυτή η κατάσταση μου θυμίζει κάπως την δικιά μου στην εφηβεία.

Με τον πατέρα μου είχαμε άσχημες έως και ανύπαρκτες σχέσεις και τσακωνόμασταν συχνά. Δεν μπορούσα αυτή την κατάσταση! Τσακωνόμασταν για όλα, ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα. Δεν μιλούσε απλώς, φώναζε, δεν συζητούσε ποτέ μαζί μου γιατί ήξερε εκ των προτέρων ότι είμαι μια άχρηστη και ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό το ουρλιαχτό όταν τσακωνόμασταν ακόμα αντηχεί μερικές φορές στα αυτιά μου και τρέμω. Δεν ήθελε να με ακούσει, δεν ήθελε να με αποδεχτεί όπως είμαι και, μερικές φορές, νομίζω ότι δεν θα το αποδεχτεί και ποτέ πραγματικά. Πάντα θα θέλει κάτι άλλο από αυτό που θέλω εγώ. Και εγώ βαρέθηκα να τσακώνομαι, βαρέθηκα τις φωνές του...

Τώρα απλά έχω αποστασιοποιηθεί και έχω βρει την ησυχία μου.

από **Nemesis of Love** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:51

Γιατι οι γονεις μας μάς κανουν την ζωή εφιαλτη???

Σπόιλερ:

με το μαραμικρο αρχιζει να φωναζει και να απαιτει να περασει το δικο του. Ειναι αυταρχικος.

από **Tania_Re** Τρι 21 Ιουν 2011, 22:52

Έτσι είναι.. φεύγεις μακριά και βρίσκεις την ησυχία σου..

΄Τέλος οι φωνές, οι καυγάδες, οι τσακωμοί, οι έλεγχοι, οι κριτικές..

από Draculaura Τρι 21 Ιουν 2011, 23:03

Σπόιλερ:

Έννοια σου και όταν θα μεγαλώσεις, δεν θα μπορεί να σου πει τίποτα! Θα είσαι μεγάλη κοπέλα, θα κάνεις ό, τι θέλεις εσύ και δεν θα του δίνεις σημασία! Μόνο τότε θα μπορέσεις να βρεις πραγματικά την ησυχία σου...

από **Nemesis of Love** Τρι 21 Ιουν 2011, 23:27

Μονο που εμενα δεν εχει μεινει στα λόγια μονο.

Και δεν προκειται να γινει αυτο που λες. Πρακτικά εκεινος μεγαλωσε τα ανηψια του. Ακομα τους συμπεριφερεται με σχεδον τον ιδιο τροπο. Και μετα ο αδερφος μου. Ειναι σχεδον 22. Δεν εχει αλλάξει την συμπεριφορα του. Του συμπεριφερεται οπως του συμπεριφεροταν οταν ηταν 17, 18. Δεν αλλαξε λόγω της ηλικιας. Εννοω η συμπεριφορα του πατερα μου. Και το θεμα ειναι οτι νοιωθω την μαμα μου να μας προδιδει. Γιατι καθε εκει και τον αφηνει να τα κανει ολα αυτα. Μου λεει "δεν ξερεις τι του λεω οταν δεν εισαι μπροστα" αλλά το θεμα ειναι οτι δεν βλέπω ότι του λεει να εχει αποτέλεσμα γιατι είναι και θα παραμείνει ο ιδιος.

από Draculaura Τετ 22 Ιουν 2011, 09:11

Πραγματικά, αν είναι έτσι, τότε η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Εντάξει, είναι και ένας άνθρωπος κάποιας ηλικίας, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για τα πάντα! Έτσι όπως το πάει, στο τέλος θα το χάσει τελείως το παιχνίδι! Τι κι αν είσαι γονιός και έχεις παιδιά, ας πούμε, και τα παιδιά σου δεν θέλουν να σε δουν ζωγραφιστό επειδή τους έχεις κάνει την ζωή μαύρη. Και εμένα ο δικός μου πατέρας μου την δίνει που είναι τόσο μονοδιάστατος! Εντάξει, ξέρω ότι δεν πρόκειται να μπει ποτέ τελείως στην θέση μου, αλλά θα το εκτιμούσα αν έκανε κάποια προσπάθεια έστω και λίγη να το καταλάβει αυτό. Ο αδερφός σου, να φανταστώ και σε αυτή την ηλικία που είναι, όσο πιεστικός και αν είναι ο πατέρας σας, πολύ σημασία που θα του δίνει ::p

από **Nemesis of Love** Τετ 22 Ιουν 2011, 13:10

χαχαχα στρατο ειναι το παιδακι. και να θελει να του δωσει σημασια δεν βρισκεται και πολύ εκτος στρατοπεδου για να του δωσει. Παρολα αυτα την τελευταια φορα που βγηκε πήρε ο πατερας μου τηλ για να του μιλησει (κατι για το λαπτοπ) και για να μην τον ξυπνησει πηρε σε μενα και ο αδερφος μου μού λεει "πες οτι κοιμαμαι". Αν ειναι δυνατον. Που φτασαμε? Να υποκρινομαστε οτι κοιμομαστε για να μην μιλησουμε στον πατερα μας. Και χρησιμοποιω β πληθυντικο γιατι το εχω κανει και γω.

Χθες ηταν 12 παρα οταν ηρθαν απο παλια πολη και εψηνα το μπιφτεκακι μου να το φαω. Και μου λεει "δεν ειναι σωστο. γιατι να τρως τετοια ωρα;" και διαφορα τετοια. και συνεχιζε να λεει σωστο και σωστο και σωστο. Μεχρι που του λεω "και ποιος το λεει οτι ειναι σωστο;" Και τι μου κανει??????? "Εγω, ο μπαμπας". Μετά του είπα "δεν ειναι αρκετο" και αριχσε να λεει περι μπαμπα και περι υπακοής και περι σωστού λάθους.

Δηλαδη γιατι κανενας γονιος, Λόρα (να σε λέω Λόρα?), δεν μπορει να ερθει στην θεση μας. Για αυτο δεν θελω να κανω παιδια.

από sandy forever Τετ 22 Ιουν 2011, 14:12

μην ανυσιχεις δεν θα γινεις σαν τους γονεις σου οταν γινεις μαμα
καυγα με τους δικους μου
το καθημερινο προγραμμα
εχεις παραμελισει τα ξαδερφια σου ,πηγαινε να τους δεις , βγαινεις συναιχεια με τους φιλους σου , αντι να κατεβεις στο χωριο οταν ειναι η γιορτη σου , που ειναι ολο το σοι μαζεμενο εσυ φευγεις εξωτερικο με την παρεα σου
τι ντυσιμο ειναι αυτο ?
ολη σου η ντουλαπα μαυρα ρουχα , κοσμηματα με νεκροκεφαλες , γιατι βαφεσαι σαν gothik ? βγαλε τι φρατζα , θα στραβοθεις
τι την θες τη μαυρη κορτινα ?
τι να τις κανεις τις 3 κυθαρες ?
γιατι θες να σπουδασεις μουσικη και φωτογραφια και δεν πας σε μια καλυτερη σχολη ?
γιατι δεν τρως ? θα γινεις ανορεξικη
γκρινια , γκρινια , γκριναι
γι' αυτο φευγω απο το σπιτι
αμα μεινω , θα με στειλουν στο τρελοκομειο και δεν σκοπευω να τους κανω τη χαρη
mad

:angry-curse:
εχω ολη τη ζωη μπροστα μου ,γιατι να μην τη ζησω χαρουμενη και ελευθερη yeah

και να τη ζησω στους 4 τοιχους ? δεν νομιζω
εγω φτιαχνω το μελλον μου και κανενας αλλος

από **Tania_Re** Σαβ 13 Αυγ 2011, 04:39

Μερικές φορές οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί. Θεωρούν πως αυτοί είναι που θα διδάξουν στα παιδιά τους το σωστό ή λάθος θα τους επιβληθούν γιατί αυτοί τους έφεραν στον κόσμο και πως θα έχουν πάντα δίκιο γιατί πολύ απλά τα παιδιά είναι παιδιά και οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο. Υπάρχει όμως και η άλλοι κατηγορία γονιών. Αυτοί που έφεραν ανεύθυνα στον κόσμο παιδιά, δεν τα μεγάλωσαν σωστά αφήνωντας παιδικά τραύματα μέσα από τσακωμούς, σκληρά λόγια και αιματηρές καταστάσεις. Ευτυχώς για εσάς, τις περισσότερες τουλάχιστον έχω καταλάβει 'οτι οι γονείς σας ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Και είστε πολύ τυχερές γι'αυτό. Οι δικοί μου ανήκουν στην 2η. Εσείς θα μπορέσετε μετά από χρόνια να ξεφύγετε από αυτό τον κλοιό, τις αλυσίδες που σας έχουν δεμένους. Εγώ δεν ξέρω αν θα μπορέσω, γιατί δεν είμαι δεμένη.. Γιατί θα κουβαλώ μια ζωή όλα αυτά.. γιατί εγώ έχω ήδη καταστραφεί.. γιατί έχω δει πράγματα που δεν θα πρεπε.. έχω ζήσει μέσα στην αρρώστια, τον οίκτο, την πονηριά και την έχθρα. Γιατί ήμουν αναγκασμένη να ζω σε αυτά. Γιατί δεν θα σβηστούν ποτέ από την μνήμη μου μέχρι τουλάχιστον να πεθάνω. Ακόμη κι αν μπορέσω να τα αφήσω στο παρελθόν υποσεινήδητα θα μου έρχονται μπροστά μου κάποιες φορές. Έχω υποφέρει πολύ.
Και Μαρίνα, σε σένα απευθήνομαι γιατί όσο να ναι σε καταλαβαίνω λίγο πολύ, έχει κι από αυτά η οικογένεια μου, πρέπει να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη. Ακόμη κι αν η συμπεριφορά τους σε καταστρέφει για όσο βρίσκεσαι μαζί τους.. Ο χρόνος θα περάσει και θα σε παρασύρει μαζί του. Εγώ θα μείνω εδώ που είμαι.

από **Nemesis of Love** Σαβ 13 Αυγ 2011, 14:40

LadyTaniaXd έγραψε:Μερικές φορές οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί. Θεωρούν πως αυτοί είναι που θα διδάξουν στα παιδιά τους το σωστό ή λάθος θα τους επιβληθούν γιατί αυτοί τους έφεραν στον κόσμο και πως θα έχουν πάντα δίκιο γιατί πολύ απλά τα παιδιά είναι παιδιά και οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο. Υπάρχει όμως και η άλλοι κατηγορία γονιών. Αυτοί που έφεραν ανεύθυνα στον κόσμο παιδιά, δεν τα μεγάλωσαν σωστά αφήνωντας παιδικά τραύματα μέσα από τσακωμούς, σκληρά λόγια και αιματηρές καταστάσεις. Ευτυχώς για εσάς, τις περισσότερες τουλάχιστον έχω καταλάβει 'οτι οι γονείς σας ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Και είστε πολύ τυχερές γι'αυτό. Οι δικοί μου ανήκουν στην 2η. Εσείς θα μπορέσετε μετά από χρόνια να ξεφύγετε από αυτό τον κλοιό, τις αλυσίδες που σας έχουν δεμένους. Εγώ δεν ξέρω αν θα μπορέσω, γιατί δεν είμαι δεμένη.. Γιατί θα κουβαλώ μια ζωή όλα αυτά.. γιατί εγώ έχω ήδη καταστραφεί.. γιατί έχω δει πράγματα που δεν θα πρεπε.. έχω ζήσει μέσα στην αρρώστια, τον οίκτο, την πονηριά και την έχθρα. Γιατί ήμουν αναγκασμένη να ζω σε αυτά. Γιατί δεν θα σβηστούν ποτέ από την μνήμη μου μέχρι τουλάχιστον να πεθάνω. Ακόμη κι αν μπορέσω να τα αφήσω στο παρελθόν υποσεινήδητα θα μου έρχονται μπροστά μου κάποιες φορές. Έχω υποφέρει πολύ.
Και Μαρίνα, σε σένα απευθήνομαι γιατί όσο να ναι σε καταλαβαίνω λίγο πολύ, έχει κι από αυτά η οικογένεια μου, πρέπει να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη. Ακόμη κι αν η συμπεριφορά τους σε καταστρέφει για όσο βρίσκεσαι μαζί τους.. Ο χρόνος θα περάσει και θα σε παρασύρει μαζί του. Εγώ θα μείνω εδώ που είμαι.

τωρα δεν μπορω να μιλησω και να σκεφτω. να συνελθω και θα κανω edit αν ειναι

από Arg Winchester Σαβ 13 Αυγ 2011, 17:00

Ίσως αυτό που θα πω να ακουστεί κάπως. Όμως από όλη τη συζήτηση που διάβασα πιάστηκα από ένα σημείο της sandy που είπε πως <<Εγώ φτιάχνω το μέλλον μου και κανείς άλλος>>
Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως τόσα πράγματα που γνωρίζουμε διαφορετικά μεταξύ τους έρχονται σε τόσο μεγάλη αντίφαση μεταξύ τους. Η Θρησκεία, το άγχος για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον και όλα όσα μας αχγόνουν με το πέρασμα του καιρού. Μην βιαστείτε να με κατακρίνεται. Είναι πολύ σχετικά με το θέμα μας όλα αυτά που γράφω. Αν λοιπόν υποθέσουμε πως -θα πάρω εμένα για παράδειγμα – παρόλα τα προβλήματα που είχα προσωπικά με την μητέρα μου -και όχι με τον πατέρα μου -ήταν γραμμένο να συμβούν ώστε να με κάνουν ποιο δυνατή, ή να πάρω ένα μάθημα ώστε να μην το κάνω εγώ στα δικά μου παιδιά, ή για να με κάνουν ποιο ανθεκτική στις δύσκολες καταστάσεις; Αυτό που θέλω να πω είναι πως προσωπικά πιστεύω πως είναι ήδη όλα γραμμένα για το μέλλον του καθένα και όλα όσα είναι γραμμένα να περάσει ο κάθε άνθρωπος είναι για κάποιον λόγο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Μια προσωπική εμπειρία που με συγκλόνισε ήταν όταν πριν από δυο χρόνια μάθαινα να ρίχνω τράπουλα. Είδα πως ο αδελφός μου θα τρακάρει με την μηχανή του θα μπει στο νοσοκομείο όμως θα βγει και θα είναι καλά. Έτσι και έγινε. Ο αδελφός μου τότε έπινε πολύ και οδηγούσε και είχε ήδη 3 ατυχήματα στο ιστορικό του. Από τότε που έπαθε το ατύχημα και βγήκε δεν οδήγησε ποτέ μηχανή και όταν ξέρει πως θα οδηγήσει δεν πίνει ούτε μια σταγόνα αλκοόλ. Και για να κλείσω αυτό που πιστεύω είναι πως όλα είναι ήδη γραμμένα και περνάς ότι περνάς για κάποιο λόγο. Για να παίρνεις κάποια μαθήματα. Συμπέρασμα; Άραξε και απόλαυσε την ζωή σου. Και ότι συμβαίνει να τα βλέπεις ως ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Άλλωστε κανείς δεν είπε πως η ζωή είναι εύκολη.

Προσωπική άποψη πάντα

από **Nemesis of Love** Σαβ 13 Αυγ 2011, 17:13

Βασικα πιστευω οτι κατα καποιον τροπο με την Σαντυ λετε το ιδιο πραγμα. Κατα καποιον τροπο. Οτι ναι μεν γινονται οσα γινονται αλλα δεν θα κατσοουμε αμετοχοι. Ειναι η ζωη μας. Και θα μας μαθει να ζουμε.

Απλως εγω συγκινηθηκα προηγουμενως γιατι εχω ακουσει πολλους να λετε οτι ειναι καλυτερο οι γονεις σου να νοιζαονται υπερβολικα πολυ παρα εντελως καθολου. Το θεμα ειναι οτι καποιοι δεν ξερουν να το δειχνουν αυτο.

Για παραδειγμα, κατι εγινε σημερα (κατι το οποιο δεν ξερω καν τι ειναι) και επειδη ο πατερας μου εχει νευρα ξεσπαει σε οποιον βρει. Και οταν του ειπα "Δεν σου ξαναμιλάω σημερα" μου ειπε "Α πολυ ωριμο αυτο." και αρχισε να γελαει. Εγω ομως αυτο το βρισκω φυσιολογικο. Το να ξερεις οτι αν συνεχισεις θα μπλεξεις σε καβγα. Δεν θελω να πηγαινω γυρεοντας αν υπάρχει τροπος να αποφευχθει ολο αυτο.

Θέλω να πω οτι η σχεση του καθενος με τους γονεις του ειναι διαφορετικη. Και ενω οταν η γυναικα μενει εγκυος παιρνουν 100 βιβλια για κυηση και νεογεννητα δεν παιρνουν κανενα 12 χρονια αργοτερα για να μαθουν για την εφηβεια. Δεν ξερουν πώς να μας αντιμετωπίσουν. Και για να ειμαι ειλικρινης ουτε εγω ξερω πώς να με αντιμετωπίσω. Σε 3 μηνες γινομαι 16. Και δεν μπορω να βρω τον εαυτο μου αν οι συμμαθητες μου συμπεριφερονται σαν 25, οι γονεις μου οποτε θελουν με βλέπουν σαν 5χρονο και οποτε θέλουν σαν 30χρονη.

Δεν μπορω να λειτουργησω υπο πιεση.
Αλλα πιανομαι απο αυτα που ειπε η Δεσποινα. Οτι ήταν γραμμένο να συμβούν ώστε να με κάνουν ποιο δυνατή, ή να πάρω ένα μάθημα ώστε να μην το κάνω εγώ στα δικά μου παιδιά, ή για να με κάνουν ποιο ανθεκτική στις δύσκολες καταστάσεις. Ειναι σαν την φραση "οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο". Ομως ειμαστε σε μια δυσκολη ηληκια και θεωρητικα οι γονεις μας θα επρεπε να ειναι εκει και να μας υποστηριζουν οχι να μας διαταζουν ή να μας αγνοουν. Αυτο θελουμε. Γι αυτο οταν δεν ειναι ετσι οπως τους θελουμε αντιδραμε και μεις.

από Arg Winchester Σαβ 13 Αυγ 2011, 17:32

Κοίτα το χάσμα μεταξύ γονέων και παιδιών είναι πάντα μεγάλο. Μην ξεχνάμε και τις εποχές που μεγάλωσαν οι γονείς μας. Η μητέρα μου για παράδειγμα όταν ήταν μικρή δεν την αφήνανε να φοράει παντελόνι. Γιατί τότε έτσι ήταν τα πράγματα. Όταν γεννήθηκα εγώ δεν έχω δει ούτε μια φωτογραφία μου με φουστανάκι ή κάτι τέτοιο. Καμία φορά φταίει η μια πλευρά καμία φορά η άλλη πλευρά. Το θέμα είναι να μην σκύβουμε ποτέ το κεφάλι και ότι κλοτσιά κι αν τρώμε να σεικονόμαστε πάλι. Και κυρίως να μην γινόμαστε θύματα των καταστάσεων. Αν σε περνάνε για άνθρωπο που δεν έχει ωριμάσει ακόμη μάζεψε τους όλους και καθίστε και συζητήστε ώριμα και χωρίς φωνές.

από **Nemesis of Love** Σαβ 13 Αυγ 2011, 17:43

αυτο το ηρεμα και χωρις φωνες δεν γινεται. ο πατερας μου θελει να εχει τον τελευταιο λογο κι δεν ξερει οτι τον ορισμο της συζητησης. Με αλλα λογια με διακοπτει συνεχως και ότι και αν πω το βρισκει λαθος και θελει να κανω οτι μου λεει εκεινος. Ειναι λες και δεν εχω ζωη. Λες και ειμαι πιονι καποιου.

από Arg Winchester Σαβ 13 Αυγ 2011, 21:00

Κοίτα αν το πρόβλημα είναι τόσο δραματικά μεγάλο υπάρχουν πλέον συμβουλευτικές γραμμές που μπορείς να καλέσεις και να ζητήσεις βοήθεια για το τι μπορείς να κάνεις. Πλέον η εποχή είναι τέτοια που μπορείς να ζυτήσεις βοήθεια κι ας μην είσαι ενήλικη.

από **Nemesis of Love** Κυρ 14 Αυγ 2011, 03:47

Το εχω σκεφτεί αλλα δεν θέλω να μου που κατι του στυλ "απευθυνσου στην αστυνομια" και μετα να μπλεξουμε. Γιατι αν εχεις διαβασει τις προηγουμενες σελίδες σιγουρα θα εχεις σχηματισει μια εικονα.....

Και το σημαντικοτερο δεν ξερω ποια γραμμη ειναι η καταλληλη. Τι αριθμος, ποιος θα απαντησεις και αν μπορω να τον εμπιστευτω

από Arg Winchester Κυρ 14 Αυγ 2011, 04:27

Ψάξε στο ιντερνετ. Και στο κάτω κάτω η αστυνομία να επέμβει σε τι; Επειδή μαλώνεις με τους δικούς σου; θα είναι για γέλια αν σου δώσουν τέτοια συμβουλή.

από **Nemesis of Love** Κυρ 14 Αυγ 2011, 04:29

Lizzy Cullen έγραψε:Γιατι οι γονεις μας μάς κανουν την ζωή εφιαλτη???

Σπόιλερ:

με το μαραμικρο αρχιζει να φωναζει και να απαιτει να περασει το δικο του. Ειναι αυταρχικος.

γι αυτο^^^

από Arg Winchester Κυρ 14 Αυγ 2011, 04:33

το διάβασα και πριν αυτό.......όμως δεν μπορώ να τα πω εδώ.......αν θέλεις και έχεις όρεξη στείλε μου pm να τα πούμε εκεί

από **Nemesis of Love** Κυρ 14 Αυγ 2011, 04:34

Δεν θελω να γεμιζω τα εισερχομενα μου. Msn??