Πρέπει να την βοηθήσω..! Help me!

Από τα 7 μου χρόνια, όταν πρωτοξεκίνησα το δημοτικό
έκανα παρέα με την E. Στην αρχή αυτοαποκαλούμασταν φίλες αλλά αργότερα, στο Γυμνάσιο γίναμε Κολλητές. Με όλη την εννοια της λέξης. Ήξερε ακόμη και τι χρώμα εσώρουχα φοράω αφού την ενημέρωνα από την πρηγούμενη για τις στιλιστικές επιλογές της ημέρας.
Ήξερε ποιό αγόρι μου άρεσε, ήξερε για την οικογένεια μου, ήξερε για κάθε βαθμό σε κάθε μάθημα, ήξερε πότε θα μου ερχόταν περίοδος, ήξερε με ποιόν καθηγητή ήμουν κολλημένη και ποιανής καθηγήτριας τα λάστιχα ξεφούσκουσα..
Ήξερε ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Εγώ πάλι γνώριζα πολύ λίγα για εκείνη. Δεν μου μιλούσε για τον εαυτό της, πάντα της άρεσε να ακούει..
Για εμένα ήταν το άλλο μου μισό, το κομμάτι που είχε γεννηθεί για να με συμπληρώσει.
Συνήθως κάναμε διακοπές μαζί άλλωστε οι γονείς ας ήταν πολύ καλοί φίλοι.
Το περσινό καλοκαίρι όμως το πέρασα με την Ξαδέρφη μου στην Πάρο και αυτή δεν ήθελε πολλά πολλά με τις παρέες μου.
Και έτσι την άφησα..

Γυρνώντας λοιπόν από τις διακοπές μου διαπίστωσα πως είχε βρει ήδη παρέα με τα αλητόπαιδα της γειτονιάς και αργότερα έμαθα πως ξεκίνησε το τσιγάρο.
Από τότε ερχόταν σαββατόβραδα στο σπίτι μου γύρω στις 04.00 μεθυσμένη έχοντας ξεφαντώσει σε κάποιο μπαρ με ένα σωρό αλήτες(και ξέρετε τι εννοώ..)
Έκοψα τα πολλά μαζί της, μου το επέβαλλαν και οι γονείς μου άλλωστε όπως την έβλεπαν να τριγυρνάει.

Τα Χριστούγεννα αυτά πήγα για 2 εβδομάδες στο χωριό μου.
Επιστρεφοντας έκανα μια βόλτα στο σπίτι της, μου άνοιξε η μητέρα της, πήγα στο δωμάτιο της που ήταν σε άθλια κατάσταση και μετά από λίγα λεπτά μου πρότεινε μερικά χαπάκια έτσι, ια ''πλάκα''. Ναι, έκανε χρήση ουσιών.
Της είπα να τα κόψει, προσπάθησα να την πείσω, τίποτα.
Την απείλησα ότι θα το πώ στους γονείς της και αυτή τίποτα.
Την άλλη μέρα στο σχολείο έφερε 3 φίλους της να μου δώσουν ένα χεράκι. Έφαγα ξύλο και επέστρεψα στο σπίτι(που ευτυχώς έλειπαν οι γονείς μου) σε άσχημη κατάσταση.
Κάλυψα τους μώλωπες μου και προσπάθησα να το ξεχάσω.
Από τότε δέχομαι συχνά τηλεφωνήματα με άγνωστο αριθμό που με απειλούν πως αν πω λέξη οπουδήποτε θα πάθω μεγάλο κακό. Ξέρει πως αν το μάθουν οι γονείς της δεν υπάρχει διαφυγή θα την κλείσουν σε κέντρο αποτοξίνωσης και θα βγει ξανά στο φως του ήλιου μετά από ένα εξάμηνο.
Είναι όμως φίλη μου και δεν μπορώ να την αφήσω έτσι.
Είναι εκείνη η Κολλητή, το άλλο μου μισό που καταβάθως δεν χάθηκε αλλά κρύφτηκε κάτω από ένα ψεύτικο πρόσωπο.
Δεν μπορώ να το πω στους γονείς της, όχι μόνο γιατί θα την προδώσω αλλά γιατί με περιμένουν στην γωνία για να μου κάνουν κακό.
Δεν μπορώ να την αφήσω έτσι γιατί κάποτε ήταν η ζωή μου..
Το ξέρω πως είμαι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση αλλά δεν υπάρχει άλλος για να του τα πω γιατί θα αντιδράσει ανάλογα.
Καμιά συμβουλή που μπορεί να βοηθήσει?