O Harry Potter και το Τwilight σάρωσαν στα National Movie Awards

Δεν μπορεις να συγκρινεις ανομοια πραγματα. Και οι ταιινιες δεν μοιαζουν.

Γι αυτο που λεει οτι μεγαλωνεις με τον χαρρυ θελω να προσθεσω.

Οτι εχει παραπολυ δικιο σε αυτοη μαρινα. Διοτι το σαγκα ειναι 4 βιβλια, τα οποια βγηκαν σε μικρα χρονικα διαστηματα και δεν αργησε να βγει και η ταινεια. Ενω με τον χαρρυ ειναι αλλου η γλυκα του. Ξεκινας απο μικρος διαβαζεις βιβλια. βλεπεις τις ταινειες. και μεγαλωνεις μαζι με τους χαρακτηρες.

ειναι καπως διαφορετικο... πως να το πω... ειναι μαγεία

Στο μονο που μπορω να πω οτι αξιζει ειναι προφανως τα γραφικα για μενα.

Μαρίνα αξίζει να τα διαβάσεις, είναι εκπληκτικά. Και όντως, σαν Σέντρικ Ντίγκορι ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ. Μπορώ να πω ότι είχε καλύτερο ρόλο. Διότι, εκεί βοήθησε τον Χάρι αν και αντίπαλός του-όπως έκανε και ο Χάρι μαζί του νωρίτερα-ήταν τίμιος, πιστός, προσφέρθηκε να αφήσει τον Χάρι να νικήσει, γιατί ο δεύτερος του είχε σώσει τη ζωή. Ο Χάρι πρότεινε να πάνε μαζί και εκεί την πάτησε ο Σέντρικ.
Και στον Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν-στο βιβλίο το έχει αυτό το επεισόδιο-όταν γίνεται αγώνας Κουίντιτς μεταξύ Γκρίφιντορ και Χάφλπαφλ-ο Σέντρικ ήταν ανιχνευτής στην ομάδα του Χάφλπαφλ και ο Χάρι ανιχνευτής του Γκρίφιντορ-μερικοί Παράφρονες επηρέασαν το Χάρι με σκοπό να πέσει από το σκουπόξυλο. Ο Σέντρικ δεν το αντιλήφθηκε και έπιασε τη Χρυσή μπάλα. Όταν κατάλαβε τι συνέβη στο Χάρι, ζήτησε την επανάληψη του αγώνα για να είναι πιο δίκαιο. Αλλά επειδή την είχε πιάσει έντιμα δεν επαναλήφθηκε.

Καταλάβατε γιατί είναι ωραία τα βιβλία και οι ταινίες? Γιατί με ένα μόνο χαρακτήρα μας περιγράφεται πως πρέπει να είναι οι σωστοί άνθρωποι.

Υ.Γ. Τώρα βαριέμαι να αναλύσω τους υπόλοιπους χαρακτήρες. ίσως κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον...

Εχω διαβασει ενα σωρο βιβλια και οταν ξεκινησα να διαβαζω το πρωτο βιβλιο το βαρεθηκα. Το γραψιμο της δεν μου αρεσε καθολου. Με το ζορι το διαβασα κι αυτο το λιγο δηλαδη.

Vivaki-Alice Cullen έγραψε:Εχω διαβασει ενα σωρο βιβλια και οταν ξεκινησα να διαβαζω το πρωτο βιβλιο το βαρεθηκα. Το γραψιμο της δεν μου αρεσε καθολου. Με το ζορι το διαβασα κι αυτο το λιγο δηλαδη.

Εμένα πάλι το αντίθετο! Ξετρελάθηκα πάρα πολύ με το γράψιμό της. Αυτά τα αφηγείται κάποιος. Μπορείς να μάθεις τι γίνεται με όλους τους χαρακτήρες. Ενώ η Μέγιερ αντίθετα, γράφει μέσω της Μπέλλα και λίγο μέσω του Τζέικομπ, έτσι δεν ξέρουμε τι γίνεται ανά πάσα στιγμή με τους υπόλοιπους και η ιστορία γίνεται πιο υποκειμενική. Αυτό το πράγμα δεν μου άρεσε πολύ στην αρχή όταν διάβαζα τη Σάγκα, αλλά τώρα το συνήθισα...

Εμενα μου αρεσε γιατι ειχε προσωπικο χαρακτηρα. Ηταν σαν ημερολογιο.

Εγώ δεν ξετρελάθηκα πάντως. Μου αρέσει όταν υπάρχει αντικειμενική εικόνα...

Ναι αλλα ειναι δυσκολο καποιος/α να περιγραψει συναισθηματα του αντιθετου φυλου και αυτο που επιχειρησε η Μεγιερ με το να γραψει την πλευρα του Τζεικ και του Εντουαρντ ηταν πολυ δυσκολο.

Δεν νομίζω, γιατί αυτό κάνουν και οι υπόλοιποι συγγραφείς, απλά δεν τα αποδίδουν στο πρώτο πρόσωπο.

Και παλι δεν καταφερνιυν πολλοι να αποδοσουν σωστα τα συναισθηματα των ηρωων τους που ανηκουν στο αντιθετο φυλο απο τους συγγραφεις. Ειναι πολυ καλυτερα να περιγραφεις απλα πως σου φαινονται οι αλλοι παρα να γραφεις γι αυτους σαν να ξερεις πως νιωθουν. Αυτο το εχουν καταφερει πολλοι λιγοι συγγραφεις.

Vivaki-Alice Cullen έγραψε:Το γραψιμο της δεν μου αρεσε καθολου.

Σ'αυτό θα συμφωνήσω. Ούτε εμένα μ'αρέσει το γράψιμό της. Αλλά μ'αρέσιε η ιστορία.

Γενικα ειμαι πολυ αυστηρη στα βιβλια που διαβαζω, ειδικα οσο περισσοτερα διαβαζω, τοσο πιο καλα ξεχωριζω και επιλεγω τι θα διαβασω. Δεν διαβαζω μονο για να λεω οτι διαβαζω. Διαβαζω γιατι μ αρεσει και θελω να παρω κατι απο τα βιβλια. Αν αυτο δεν μου το δινει ο συγραφεας απ ολες τις αποψεις, για μενα δεν ειναι ωραιο.

Εμένα πάντως μου άρεσαν πάρα πολύ και είμαι μεγάλη φαν. Γιατί περιγράφει τη φιλία, το χρέος απέναντι στους συνανθρώπους, την αγάπη των γονιών προς τα παιδιά και το αντίστροφο και πολλά ακόμη. Για μένα αυτά είναι πολύ σημαντικά και αυτό είναι που με τράβηξε περισσότερο πιστεύω.

Κι εμένα μου άρεσαν πολύ απλώς η γραφή της δεν με τρέλανε...Με κούραζε κάποιες φορές...

Alice-Bella Cullen έγραψε:Εμένα πάντως μου άρεσαν πάρα πολύ και είμαι μεγάλη φαν. Γιατί περιγράφει τη φιλία, το χρέος απέναντι στους συνανθρώπους, την αγάπη των γονιών προς τα παιδιά και το αντίστροφο και πολλά ακόμη. Για μένα αυτά είναι πολύ σημαντικά και αυτό είναι που με τράβηξε περισσότερο πιστεύω.

Ολα αυτα θεωρω οτι τα βλεπεις και σε αλλες ταινιες και με πιο καλους ηθποιους και πιο καλες ερμηνειες.

Τις ταινίες τις έχεις δει?

Εγω δει κομματια οταν πρωτοβγηκαν οι ταινιες και δεν με ενθουσιασαν. Υπαρχουν μικρα παιδια που σε καθηλωνουν με τις ερμηνειες τους.

Εμένα μου άρεσαν πολύ. Και οι ερμηνείες και οι ηθοποιοί. Και όσο για τα ιδανικά, δεν θεωρώ πως έχουν απομείνει πολλές ταινίες που τα δείχνουν αυτά....

Σε πληροφορω παρα πολλες. Αλλα δεν ειναι εμπορικες γι αυτο δεν ειναι γνωστες. Εχεις δει το Σκοτεινο χωριό; Η ταινια θεωρητικα ειναι μουφα γιατι δεν σε τρομαζει και σαν θεατης περιμενεις σασπενς και αγωνια και τρομο κτλ ομως αυτα η ταινια δεν τα ειχε και απο πολλους χαρακτηριστηκε μουφα. Ομως δεν ηταν..... (και θα σου απαντησω γιατι αφου μου πεις αν την εχεις δει)

Κοιταξτε το θεμα ειναι οτι και τα δυο έχουν αυτο το κατι. Και τα δυο ανηκουν στην σφαιρα του υπερφυσικου και έχουν εκατομμυρια φαν στον κοσμο.

Υπάρχουν πολλοι φαν του Χαρι που σιχαινονται την σαγκα όπως υπάρχουν και αρκετοι φαν της σαγκα που σιχαινονται τον Ποτερ.


Αυτο εκανα και γω στην αρχη αλλα ειδα τις ταινιες, προσπαθησα να ειμαι ανοιχτομυαλη και τελικά καταφερα να δω τι κρυβεται απο πισω.


Πιστευω οτι και οι δυο σειρες βιβλιων - ταινιων οτι βραβεια εχουν κερδισει τα αξιζαν και με το παραπάνω!!!