Once Upon A Dream

από Caroline Forbes Σαβ 03 Ιαν 2015, 17:09

Αυτό είναι ένα φανφικ του TVD που γράφω. Δεν είναι και τέλειο αλλά εντάξει.
Τοποθετείται χρονολογικά στο 1864 λίγους μήνες μετά αφού ο Ντέιμον και ο Στέφαν έγιναν βρικόλακες.

Part 1

-Christie, πρέπει κάποτε να μάθεις να φέρεσαι σαν μια δεσποινίς Sutherland. Να πάρε παράδειγμα την αδερφή σου, τη Margaret. Ντύνεται κομψά και έχει καλούς τρόπους.
-Όχι. Δε θέλω. Δε θέλω να είμαι σαν εκείνα τα πλουσιοκόριτσα που το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα ντυθούν. Δε μου αρέσουν οι καλοί τρόποι. Τους θεωρώ ανόητους, όπως και τα ίδια τα χρήματα.
-Τι; Δηλαδή θα προτιμούσες να μην είχαμε; Να ζούσαμε σαν μια κοινή οικογένεια;
-Ναι, θα το προτιμούσα. Τουλάχιστον θα υπήρχε κάποιος που θα ήθελε αληθινά να έχει καλές σχέσεις μαζί μας και όχι μόνο και μόνο για τα χρήματά μας...
-Καλά,κάνε ό,τι νομίζεις...
-Μητέρα, σε παρακαλώ άσε την Christie και τα περίεργα γούστα της. Την ξέρεις τώρα, απάντησε η αδερφή μου η Margaret.
Είχαμε βγει για ψώνια με τη μητέρα μου και τις αδερφές μου, τη Margaret και τη Lydia. Ως συνήθως, εγώ και η μητέρα τσακωνόμασταν για το ντύσιμό μου. Κατά τη γνώμη της μία δεσποινίς της υψηλής κοινωνίας, όπως εγώ, δε θα έπρεπε να ντύνεται απλά, αλλά με κομψά φορέματα και κοσμήματα.Εγώ πάλι διαφωνούσα. Δε με βόλευαν. Εγώ ήθελα κάτι απλό και άνετο.
-Να ρωτήσω κάτι; Πως θα επιστρέψουμε στο σπίτι; ρώτησα κοιτώντας την καταρρακτώδη βροχή.
-Μα φυσικά θα πάρουμε ταξί, γλυκιά μου, απάντησε η μητέρα μου.
-Θα βρούμε κανένα; μονολόγησα κοιτάζοντας τα ταξί να πηγαινοέρχονταν έξω από τη βιτρίνα του μαγαζιού.
Βγήκαμε έξω και σταθήκαμε σε ένα υπόστεγο. Δυστυχώς κανένα ταξί δε σταμάτησε για να μας πάρει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας και η βροχή όλο και δυνάμωνε. Οι άμαξες που περνούσαν μας πιτσίλαγαν και η Margaret είχε ήδη πάρει το περιφρονητικό ύφος της.Τελικά μία άμαξα σταμάτησε μπροστά μας και ένας άνδρας κατέβηκε. Είχε χρήματα, φαινόταν κι από το παρουσιαστικό του και από τον τρόπο που περπάταγε.
-Τι πάθατε, κυρίες μου; Είναι δυνατόν τόσο όμορφες γυναίκες να κάθονται κάτω από ένα υπόστεγο ταπεινωμένες, ζητώντας ταξί;
Ξεφύσιξα ειρωνικά. Άλλος ένας ψωνισμένος πλούσιος. Όλα τα είχαμε, αυτός μας έλειπε τώρα.Τον παρατήρησα. Αν και αντιπαθητικός για τα γούστα μου, ήταν όμορφος. Είχε μαύρα μαλλιά, σαν φτερά κορακιού, και γαλάζια μάτια. Τα μάτια του είχαν το γαλάζιο του πάγου.
-Ναι, κύριε, δε βρίσκουμε ταξί, απάντησε η Lydia.
-Που ακριβώς πηγαίνετε; Ίσως περνάω από εκεί... Θα μπορούσα να σας αφήσω.
-Πάμε στην πέμπτη λεωφόρο στον εβδομηκοστό τρίτο δρόμο.
-Ω, μα περνάω από εκεί. Σας παρακαλώ μπείτε στην άμαξά μου. Θα σας πάω εγώ.
Και τελικά μπήκαμε.
-Σας ευχαριστούμε πολύ, κύριε...
-Damon. Damon Salvatore, μας είπε χαμογελώντας.

από Caroline Forbes Κυρ 25 Ιαν 2015, 22:45

Part 2

-Salvatore; Ιταλικό επώνυμο, σωστά; ρώτησε η Lydia.
-Ναι, κατάγομαι από την Ιταλία, απάντησε εκείνος. Κι εσείς δεσποινίες; Ποια είναι τα ονόματά σας;
-Elizabeth Sutherland, απάντησε η μητέρα και του έτεινε το χέρι της. Αυτές είναι οι κόρες μου, η Margaret, η Christie και η Lydia.
-Χαίρω πολύ, δεσποινίδες.
Ξεφύσιξα.
-Συνέβη κάτι, δεσποινίς Sutherland; με ρώτησε ο Damon.
-Φυσικά και όχι, κύριε Salvatore, απλά αναρωτιόμουν μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει κάποιος για να κερδίσει τη συμπάθια της οικογένειάς μου και κατεπέκταση του πατέρα μου.
-Christie! αναφώνησαν η μητέρα και η Margaret.
-Noμίζω πως με παρεξηγήσατε, δεσποινίς Sutherland, μου είπε.
-Σας παρακαλώ, κύριε Salvatore, μη της δίνετε σημασία. Είναι υπερβολική σήμερα, του είπε η Margaret.
-Θα μπορούσα να μάθω το λόγο που τέσσερις τόσο όμορφες γυναίκες κυκλοφορούν μόνες στη βροχή;
-Σήμερα είναι μια εκδήλωση που οργανώνει μια φιλική μας οικογένεια, κύριε.
-Ω, μα φυσικά θα μιλάτε για την εκδήλωση του κύριου Branson! Είμαι κι εγώ καλεσμένος. Οπότε υποθέτω πως θα σας δω εκεί;
-Φυσικα! Μα, σας παρακαλώ δεχτήτε την πρόσκλησή μας για δείπνο στο σπίτι μας, του πρότεινε η μητέρα.
-Θα μου άρεσε πολύ, κυρία Sutherland. Ευχαριστώ πολύ για την ευγενική σας πρόσκληση.
-Οπότε, δέχεστε;
-Φυσικά. Πως είναι δυνατόν να πει κανείς όχι σε μία τόσο γοητευτική γυναίκα;
Λόγια του αέρα, σκέφτηκα εγώ.
-Σας βολεύει σήμερα στις 8.30 το βράδυ;
-Ναι. Νομίζω πως φτάσαμε. Εδώ δεν είναι;
-Μάλιστα. Ευχαριστούμε πολύ, κύριε.
Ευτυχώς πλέον η βροχή είχε σταματήσει κι έτσι μπήκαμε στο σπίτι χωρίς κάποιο πρόβλημα.

7.30 η ώρα και όλοι ανυπομονούσαν για το δείπνο με τον κύριο Salvatore. Δηλαδή όλοι εκτός από εμένα
-Christie, τι έχεις πάθει σήμερα;
-Τίποτα, μητέρα. Γιατί ρωτάς;
-Θεωρώ πως ο τρόπος σου απέναντι στον κύριο Salvatore, που μας βοήθησε ήταν επιεικώς αισχρός!
-Δε μου αρέσουν τα γλυφτρόνια, μητέρα.
-Ντροπή σου νεαρή μου! Δεν είναι δυνατόν να μιλάς έτσι! Πρόσεξε το λεξιλόγιό σου! Κοίταξε τώρα που θα έρθει να συμπεριφερθείς σωστά!
-Μάλιστα, της απάντησα κι έτρεξα να ανοίξω την πόρτα, αφού ακούστηκε το κουδούνι.Άνοιξα και ήταν ο Damon.
-Καλησπέρα σας, δεσποινίς Sutherland.
-Καλησπέρα.
-Θα μπορούσα να σας μιλήσω ιδιαιτέρως;
-Μάλιστα. Από εδώ παρακαλώ, του είπα και τον οδήγησα στο κοντινότερο σαλόνι, όπου δεν υπήρχε κανείς.
Με πλησίασε και με κοίταξε στα μάτια.
-Αύριο το πρωί θα εμφανιστεί ένας νεαρός, γύρω στα 18, καστανόξανθος με πράσινα μάτια. Το όνομά του είναι Stefan. Εσύ και η οικογένειά σου θα τον υποδεχτήτε θερμά και θα του προσφέρετε στέγη. Κατάλαβες;
Μα τι έκανε; Τον χαστούκησα μπας και συνέλθει.
-Είσαι τρελός; ούρλιαξα.
Με κοίταξε με ένα δύσπιστο βλέμμα.
-Με συγχωρήτε, αφαιρέθηκα. Σίγουρα θα έλεγα ασυναρτισίες. Γίνεται που και που... Ασχολείστε με τα βότανα, δεσποινίς;
-Μάλιστα.
-Και τα ροφήματα, υποθέτω;
-Μάλιστα. Μου αρέσουν οι διάφοροι τύποι τσαγιών...

Once Upon A Dream

Once Upon A Dream

Απ: Once Upon A Dream