Απ: 1. Λυκόφως

από Leah Clearwater Σαβ 04 Σεπ 2010, 00:16

Another legend claims that we descended from wolves — and that the wolves are our brothers still.
Jacob Black, Twilight

από **Kajol** Σαβ 04 Σεπ 2010, 00:19

Λυκοφως! Αχ!

από Jesy_XX Σαβ 04 Σεπ 2010, 21:34

1)so the lion fall in love with the lamp
how stupit lamp
sick, mazochistik lion
2)for 3 thinks ...(κλπ)
3)how old are you?
17
how long?
a wile

από Christian Ozera Κυρ 05 Σεπ 2010, 14:49

Παιδιά είναι αξέχαστη ατάκα από το βιβλίο λυκόφως.
Συγγνώμη, μήπως δεν κατάλαβα καλά;
Εγώ είδα κι από άλλα βιβλία και από την ταινία.. Τι να πω!

από Jesy_XX Κυρ 05 Σεπ 2010, 15:09

δεν ξερω;! λογικα απο το βιβλιο εφοσον ειναι για το βιβλιο :think:

από **SpongeBob** Κυρ 05 Σεπ 2010, 16:58

Αλήθεια παιδιά τι μας τράβηξε να διαβάσουμε το βιβλίο?

από Jesy_XX Δευ 06 Σεπ 2010, 20:05

η πλοκη του βιβλιου...νομιζω αλλα δεν ειμαι και σιγουτη οποτε....

από DeathView* Δευ 06 Σεπ 2010, 20:07

εμ ειχα δει μια φιλη μου και μου ελεγε πως ειναι ωραιο να το παρω να το παρω
το πιρα και τρελθηκα

από **Kajol** Δευ 06 Σεπ 2010, 20:08

Μου το προτινε η κολλητη μου, μου ελεγε οτι ειναι απλα τελειο. Ετσι το πηρα το διαβασα και διαπιστωσα οτι εινια:

ΤΕΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!

από ClaireReno Δευ 06 Σεπ 2010, 20:20

Εμενα, προσωπικα μου αρεσε ο Rob απο το Harry Potter (Cedric!) : :bigheart: : Οταν εμαθα πως επαιζε στο Twilight πηρα εισητηρια και πηγα να το δω με την ξαδερφη μου, στην πρεμιερα του 2009 (νομιζω). Ομως, το βιβλιο το ειχα παρει στα αγγλικα (δεν ειχε βγει ακομα στα ελληνικα) πολυ πιο πριν βγει η ταινια, γιατι ειχα διαβασει τα σχολια και μου αρεσε!

από **Nantia Hale_Biers** Δευ 06 Σεπ 2010, 20:30

αφου ειχα δει τη ταινια ετρεξα να παρω τα βιβλια για να δω αν επιτελους η Μπελλα θα γιενιε βρικολακας...αυτο περιμενα να πω την αληθεια..αυτο ηθελα να δω..

από **SpongeBob** Δευ 06 Σεπ 2010, 22:02

Α εμένα μου το κόλλησε η κολλιτή μου και μετά πήρα τα βιβλία. και μετά από καιρό κόλλησα σαν βδέλλα πάνω του! :P

από Christian Ozera Δευ 06 Σεπ 2010, 22:05

Όλους μας το πρότινε κάποιος;
Μου δάνεισε μία κοπέλα το DVD (πειρατικό) και... συμφωνώ... κόλλησα σαν βδέλλα. .δεν υπάρχει άλλη φράση.
Βήκες τη φράση κλειδί :Ρ

από Sandra21 Δευ 06 Σεπ 2010, 22:06

Εγω ακουσα οτι βγενει ταινια βασισμενησε μπεστ σελλερ και ετρεξα να το παρω!!!!!!!

από Jesy_XX Τρι 07 Σεπ 2010, 10:59

πρωτα ξεκινησε η αδερφη μου και μετα κολλησα κι εγω!

από Alis Πεμ 09 Σεπ 2010, 11:09

Ήταν όλα τόσο ωραία που δεν ξέρω τι να πρωτο διαλέξω και να ξεχωρίσω.Νομίζω πως όλο το βιβλίο είναι η καλύτερη ατάκα που έχω ακούσει ή έχω διαβάσει.

από Alis Πεμ 09 Σεπ 2010, 11:16

Εμένα η διαφορετική πλοκή και το μυστήριο γύρω από την ταυτότητα του Έντουαρτ.Είναι φοβερό βιβλίο ότι και να πούμε είναι λίγο.Μου άρεσε πάρα πολύ.

από **Rosemarie Hathaway** Πεμ 16 Σεπ 2010, 16:46

Nantia Hale_Biers έγραψε:αφου ειχα δει τη ταινια ετρεξα να παρω τα βιβλια

αυτο. :)

από Jesy_XX Σαβ 02 Οκτ 2010, 14:00

σωστο κι αυτο : :Tick: :

από **Kajol** Τετ 10 Νοε 2010, 02:58

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ

Δέχομαι τόνους ερωτήσεων σχετικά με το πως μου προέκυψε η ιστορία του Λυκόφωτος και για το χρονικό της έκδοσής του. Ορίστε όλη η ιστορία:
(Προειδοποίηση #1: υπάρχουν πολλά spoilers στο παρακάτω κείμενο. Αν δε θέλετε να χαθεί το σασπένς σταματήστε να διαβάζετε... τώρα.
Προειδοποίηση #2: Όπως μπορεί να έχετε ήδη μαντέψει από τα μεγέθη των βιβλίων μου, μου είναι αδύνατο να πω μια σύντομη ιστορία. Έχετε προειδοποιηθεί.)

Η Συγγραφή: Ξέρω ακριβώς την ημερομηνία που ξεκίνησα να γράφω το Λυκόφως γιατί ήταν η πρώτη μέρα των μαθημάτων κολύμβησης των παιδιών μου. Έτσι μπορώ να πω με βεβαιότητα πως όλα άρχισαν στις 2 Ιουνίου του 2003. Μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν είχα γράψει τίποτα εκτός από μερικά κεφάλαια (από άλλες ιστορίες) που ποτέ δεν προχώρησαν, και τίποτε άλλο απολύτως, από τη γέννηση του γιου μου έξι χρόνια πριν.
Ξύπνησα (εκείνη τη 2η μέρα του Ιούνη) από ένα ολοζώντανο όνειρο. Στο όνειρό μου, δύο άνθρωποι συζητούσαν έντονα σε ένα λιβάδι μέσα στο δάσος. Ο ένας από τους δύο ήταν ένα συνηθισμένο κορίτσι. Ο άλλος ήταν εξωπραγματικά όμορφος, λαμπερός, και βρικόλακας. Συζητούσαν τις αναπόφευκτες δυσκολίες των γεγονότων ότι:
Α) είχαν αρχίσει να ερωτεύονται ο ένας τον άλλο και Β) ο βρικόλακας έβρισκε ιδιαίτερα ακαταμάχητο το άρωμα του δικού της αίματος και δυσκολευόταν να συγκρατήσει τον εαυτό του από το να τη σκοτώσει επί τόπου. Αν θέλετε το χειρόγραφο του ονείρου μου, δείτε το κεφάλαιο 13 του βιβλίου (?Εκμυστηρεύσεις?).

Αν και είχα ένα εκατομμύριο πράγματα να κάνω (πχ. Να φτιάξω πρωινό για πεινασμένα παιδιά, να ντύσω και να αλλάξω πάνες των ίδιων παιδιών, να βρω μαγιό που κανείς ποτέ δεν τα φυλάει σε μια θέση της προκοπής κ.τ.λ.) έμεινα στο κρεβάτι, και σκεπτόμουν το όνειρο. Με είχε τόσο ιντριγκάρει η ιστορία του ανώνυμου ζευγαριού, που μισούσα το ενδεχόμενο να το ξεχάσω. Ήταν το είδος του ονείρου που σε κάνει να θέλεις να τηλεφωνήσεις στη φίλη σου και να την κάνεις να βαρεθεί με την λεπτομερή σου περιγραφή. (?σε που ο βρικόλακας ήταν τόσο ωραίος που δεν ήθελα να χάσω τη νοητική εικόνα). Απρόθυμα, τελικά σηκώθηκα και τακτοποίησα τις άμεσες υποχρεώσεις, και μετά ότι ήταν δυνατό να αναβληθεί το άφησα και κάθισα στο κομπιούτερ να γράψω -κάτι που δεν είχα κάνει για τόσο πολύ καιρό που κι εγώ απορούσα γιατί έμπαινα καν στον κόπο. Όμως δεν ήθελα να χάσω το όνειρο, γι' αυτό δακτυλογράφησα όσο μπορούσα να θυμηθώ, αναφερόμενη στους χαρακτήρες ως ?αυτή? και ?αυτός?.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν περνούσε μέρα χωρίς να γράψω κάτι. Τις δύσκολες μέρες, δακτυλογραφούσα μόνο μια-δυο σελίδες. Τις καλές μέρες τελείωνα κεφάλαιο και βάλε. Συνήθως έγραφα τα βράδια, αφού πήγαιναν για ύπνο τα παιδιά έτσι ώστε να μπορώ να συγκεντρώνομαι για διαστήματα μεγαλύτερα του πεντάλεπτου χωρίς διακοπές. Ξεκίνησα από τη σκηνή στο λιβάδι και έγραψα μέχρι το τέλος. Μετά πήγα πίσω στην αρχή και έγραψα μέχρι να ταιριάξουν τα κομμάτια. Τρεις μήνες αργότερα, στα τέλη Αυγούστου κάρφωσα το ?χρυσό καρφί? που σύνδεσε τα δυο μέρη.
Μου πήρε λίγο καιρό να βρω ονόματα για το ανώνυμο ζευγάρι μου. Για τον βρικόλακά μου (με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη από την πρώτη μέρα) σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω ένα όνομα που κάποτε θεωρείτο ρομαντικό, αλλά εδώ και δεκαετίες είχε πάψει να είναι δημοφιλές. Ο κος Ρότσεστερ της Σαρλότ Μπροντέ και ο κος Φέραρς της Τζέιν Όστεν ήταν οι χαρακτήρες που με οδήγησαν στο όνομα Έντουαρντ. Το δοκίμασα να δω πως του πήγαινε και είδα ότι ταίριαζε μια χαρά. Η ηρωίδα μου ήταν δυσκολότερο. Κανένα όνομα που δοκίμαζα δε φαινόταν κατάλληλο. Έχοντας περάσει τόσο χρόνο μαζί της, την αγαπούσα σαν κόρη μου, και κανένα όνομα δε μου φαινόταν αρκετά καλό γι' αυτή. Τελικά εμπνευσμένη από την αγάπη αυτή, της έδωσα το όνομα που φύλαγα για την κόρη μου που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ και ήταν μάλλον απίθανο να κάνει εμφάνιση από 'δω και πέρα: Ιζαμπέλλα. Ζήτω! Ο Έντουαρντ και η Μπέλλα είχαν αποκτήσει ονόματα. Για τους υπόλοιπους χαρακτήρες, έκανα αρκετή έρευνα σε παλιά αρχεία απογραφών, ψάχνοντας για δημοφιλή ονόματα των εποχών που είχαν γεννηθεί. Μερικές ασήμαντες πληροφορίες: Η Ρόζαλι ήταν αρχικά ?Κάρολ? και ο Τζάσπερ ήταν ?Ρόναλντ?. Τα νέα ονόματα μού αρέσουν πολύ περισσότερο, αλλά μερικές φορές ξεχνιέμαι και γράφω Κάρολ ή Ρον κατά λάθος. Αυτό μπερδεύει για τα καλά αυτούς που διαβάζουν τα πρόχειρα χειρόγραφά μου.
Για τοποθεσία, ήξερα πως ήθελα ένα μέρος εξωφρενικά βροχερό. Φυσικά στράφηκα στο Google όπως κάνω για όλες τις ανάγκες έρευνάς μου, και κοίταξα για το μέρος με τη μεγαλύτερη βροχόπτωση στις ΗΠΑ. Αυτό αποδείχθηκε να είναι η Ολυμπιακή Χερσόνησος στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον. Κατέβασα μερικούς χάρτες της περιοχής και τους μελέτησα, ψάχνοντας για κάτι μικρό απομονωμένο, περικυκλωμένο από δάση... Και εκεί, ακριβώς εκεί που το ήθελα να είναι, ήταν μια μικροσκοπική πόλη με το όνομα ?Φορκς?. Δε θα μπορούσε να ήταν τελειότερο ακόμα κι αν το είχα ονομάσει εγώ η ίδια. Έψαξα πάλι στο Google για εικόνες της περιοχής, και αν δεν είχα πεισθεί από το όνομα, οι πανέμορφες φωτογραφίες θα το είχαν καταφέρει. (Εικόνες όπως αυτές του τροπικού δάσους Hoh που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Φορκς. Επίσης δείτε forks-web.com). Εξερευνώντας το Φορκς, ανακάλυψα τον Καταυλισμό Λα Πους, σπίτι της φυλής Κουιλαγιούτ. Η ιστορία των Κουιλαγιούτ είναι συναρπαστική, και μερικοί φανταστικοί χαρακτήρες της φυλής σύντομα έγιναν σημαντικότατοι στη δική μου ιστορία.
Όλο αυτό τον καιρό, η Μπέλλα και ο Έντουαρντ ήταν, κυριολεκτικά, φωνές στο μυαλό μου. Τους ήταν αδύνατο να το βουλώσουν. Έμενα ξύπνια όσο πιο αργά μπορούσα προσπαθώντας να μεταφέρω όλα αυτά τα πράγματα από το κεφάλι μου στο χαρτί, και μετά να συρθώ, εξουθενωμένη, στο κρεβάτι (το μωρό μου ακόμα δεν κοιμόταν όλη τη νύχτα), για να ξαναρχίσουν τις συζητήσεις στο κεφάλι μου. Δεν ήθελα με τίποτα να χάσω οτιδήποτε ξεχνώντας το, έτσι σηκωνόμουν και επέστρεφα στο κομπιούτερ. Τελικά, πήρα ένα στυλό και ένα σημειωματάριο δίπλα στο κρεβάτι μου για να κρατάω σημειώσεις και να μπορέσω να κοιμάμαι και λίγο. Ήταν πάντα μια συναρπαστική πρόκληση το επόμενο πρωί να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω αυτά που είχα μουτζουρώσει στη σελίδα μέσα στο σκοτάδι.
Αλλά και κατά τη διάρκεια της μέρα, δεν μπορούσα να κρατηθώ μακριά από το κομπιούτερ. Όταν ήμουν κολλημένη στα μαθήματα κολύμβησης στους 45 βαθμούς του ηλιόλουστου Φοίνιξ, έκανα τόσα σχέδια στο μυαλό μου που επέστρεφα σπίτι με τόσο υλικό που καλά καλά δε προλάβαινα να δακτυλογραφήσω. Ήταν παραδοσιακό καλοκαίρι της Αριζόνα, ζεστό, ηλιόλουστο, ζεστό και ζεστό, αλλά όταν θυμάμαι εκείνους τους μήνες μου έρχεται μια δροσερή πράσινη βροχερή αίσθηση, λες και πραγματικά πέρασα το καλοκαίρι στο τροπικό δάσος της Ολυμπιακής Χερσονήσου.

Όταν τελείωσα το βασικό σώμα του μυθιστορήματος, άρχισα να γράφω επιλόγους.... πολλούς επιλόγους. Αυτό τελικά με έκανε να καταλάβω ότι δεν ήμουν έτοιμη να αφήσω τους ήρωές μου και άρχισα να δουλεύω στο σίκουελ. Εντωμεταξύ, συνέχισα να επιμελούμαι το Λυκόφως με έναν ιδιαίτερα ψυχαναγκαστικό τρόπο.

Η μεγαλύτερή μου αδερφή, η Έμιλι, ήταν η μόνη που ήξερε τι έκανα. Τον Ιούνη, είχα ξεκινήσει να της στέλνω κεφάλαια όπως τα τελείωνα, και σύντομα έγινε η προσωπική μου μαζορέτα. Διαρκώς ρώταγε αν είχα κάτι καινούριο να της δώσω. Η Έμιλι ήταν η πρώτη που πρότεινε, όταν θα τελείωνα, ότι θα έπρεπε να προσπαθήσω να εκδώσω το Λυκόφως. Ήμουν τόσο εντυπωσιασμένη από το γεγονός ότι είχα τελειώσει ένα ολόκληρο βιβλίο, που αποφάσισα να το εξετάσω.

Η έκδοση: Για να το θέσω απλά, ήμουν αφελής σχετικά με τον εκδοτικό χώρο. Νόμιζα ότι το σύστημα λειτουργεί κάπως έτσι: Τυπώνεις ένα αντίγραφο του βιβλίου σου, το τυλίγεις με καφέ χαρτί, και το στέλνεις σε έναν εκδότη. Χα, χα, χα, καλό! Ξαναμπήκα στο Google (φυσικά) και άρχισα να ανακαλύπτω πως δε γινόταν έτσι. Η όλη υπόθεση με επιστολές, λογοτεχνικά πρακτορεία, παράλληλες υποβολές ? αποκλειστικές υποβολές, συνόψεις κ.τ.λ ήταν υπερβολικά τρομακτική και σχεδόν τα παράτησα εκεί. Σίγουρα δεν ήταν η πίστη στο καταπληκτικό μου ταλέντο που με έκανε να συνεχίσω. Νομίζω πως απλά ήταν το ότι αγαπούσα τόσο πολύ τους χαρακτήρες μου, ότι ήταν τόσο αληθινοί για μένα που ήθελα να τους μάθουν και άλλοι άνθρωποι.
Γράφτηκα συνδρομητής στο WritersMarket.com (http://www.writersmarket.com/) και έκανα μια μικρή λίστα εκδοτών που δέχονταν υποβολές χωρίς ατζέντη και μερικά λογοτεχνικά πρακτορεία. Εκείνη την εποχή περίπου, η μικρή μου αδερφή, η Χάιντι, μου ανέφερε την ιστοσελίδα της Janet Evanovich. Στη σελίδα της με ερωτήσεις και απαντήσεις για συγγραφείς, η Janet E. ανέφερε μεταξύ άλλων το Writer's House, ως ?το πραγματικό? στον κόσμο των λογοτεχνικών πρακτορείων. Το Writers House λοιπόν μπήκε στη λίστα μου σαν το πιο επιθυμητό και επίσης το λιγότερο πιθανό.
Έστειλα δεκαπέντε επιστολές (ακόμα νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου όταν περνάω από το γραμματοκιβώτιο που τις ταχυδρόμησα -ήταν τρομακτική εμπειρία). Θα δηλώσω για να γραφτεί στα πρακτικά πως οι επιστολές μου ήταν πραγματικά αίσχος, και δεν κατηγορώ κανέναν που μου έστειλε απορριπτική απάντηση. (Πήρα εφτά-οχτώ τέτοιες. Τις έχω όλες, επίσης). Η μόνη απόρριψη που πραγματικά με πλήγωσε ήταν από ένα μικρό πρακτορείο που είχε διαβάσει μάλιστα το πρώτο κεφάλαιο και με κατακεραύνωσε. Η πιο σκληρή απόρριψη που έλαβα ήρθε αφού η Little Brown μου είχε κάνει συμβόλαιο για τρία βιβλία, έτσι δε με πείραξε καθόλου. Θα παραδεχθώ ότι μου πέρασε απ' το μυαλό να τους στείλω πίσω ένα αντίγραφο εκείνης της απόρριψης συρραμμένο με τη αναφορά που είχε γίνει σε ένα περιοδικό του χώρου για τη συμφωνία, αλλά έδειξα ανωτερότητα.
Η μεγάλη μου ευκαιρία ήρθε με τη μορφή μιας βοηθού στο Writers House με το όνομα Ζενεβίβ. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να καταλάβω πόσο τυχερή είχα φανεί. Απ' ό,τι φαίνεται η Ζενεβίβ δεν ήξερε πως 130,000 λέξεις είναι πάρα πολλές λέξεις. Αν ήξερε πως 130 χιλιάδες ισούται με 500 σελίδες μάλλον δε θα είχε ζητήσει να το δει. Όμως δεν το ήξερε (εδώ φανταστείτε εμένα να σκουπίζω τον ιδρώτα από το μέτωπό μου) και ζήτησε να δει τα τρία πρώτα κεφάλαια. Ήμουν κατενθουσιασμένη που είχα λάβει μια θετική απάντηση, αλλά λίγο ανήσυχη γιατί πίστευα πως η αρχή του βιβλίου δεν είναι το δυνατότερο κομμάτι του. Έστειλα ταχυδρομικά εκείνα τα τρία κεφάλαια και έλαβα μια επιστολή μετά από μερικές εβδομάδες (μετά βίας μπορούσα να την ανοίξω, τόσο αδύναμα ήταν τα χέρια μου από το φόβο. Ήταν ένα πολύ ευγενικό γράμμα. Είχε επιστρέψει με στυλό και είχε υπογραμμίσει διπλά το σημείο που έλεγε πόσο είχε απολαύσει τα τρία πρώτα κεφάλαια (φυσικά έχω ακόμα αυτό το γράμμα) και ζήτησε να δει όλο το χειρόγραφο. Εκείνη ήταν η στιγμή ακριβώς που συνειδητοποίησα πως ίσως τελικά να έβλεπα το Λυκόφως τυπωμένο, και πραγματικά μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Έπεσαν πολλές στριγκλιές.
Ένα μήνα περίπου αφού έστειλα το χειρόγραφο, μου τηλεφώνησε η Jodi Reamer, μια λογοτεχνική ατζέντης-άγγελος που ήθελε να εκπροσωπήσει το βιβλίο μου. Προσπάθησα πραγματικά πολύ να ακουστώ σαν επαγγελματίας καθώς επίσης και ενήλικας σε εκείνη τη συνομιλία αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι την ξεγέλασα. Και πάλι, η τύχη μου ήταν φοβερή (και συνήθως δεν έχω τύχη -δεν έχω κερδίσει ποτέ τίποτα στη ζωή μου, και κανείς ποτέ δεν πιάνει ψάρι όταν είμαι και εγώ στη βάρκα) γιατί η Jodi είναι σούπερ-ατζέντης. Δε θα μπορούσα να είχα πέσει σε καλύτερα χέρια. Είναι μισή δικηγόρος, μισή νίντζα (αυτή τη στιγμή που μιλάμε δουλεύει για να πάρει τη μαύρη ζώνη, και δεν κάνω πλάκα) τρομερή στην επιμέλεια και εκπληκτική φίλη.
Η Jodi κι εγώ δουλέψαμε για δυο βδομάδες για να φέρουμε το Λυκόφως στην κατάλληλη φόρμα για να το στείλουμε στους εκδότες. Το πρώτο πράγμα που δουλέψαμε ήταν ο τίτλος, ο οποίος ήταν στην αρχή, Φορκς (εξακολουθώ να έχω μια αγάπη σε αυτό τον τίτλο). Μετά γυαλίσαμε μερικά σημεία, και η Jodi το έστειλε σε εννέα διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Αυτό κατέστρεψε ολοκληρωτικά την ικανότητά μου να κοιμάμαι, όμως ευτυχώς το σασπένς δεν κράτησε πολύ.

Η Megan Tingley, της θυγατρικής Megan Tingley Books, που υπάγεται στη Little Brown and Company, διάβασε το Λυκόφως κατά τη διάρκεια μιας πτήσης και απάντησε στην Jodi τη Δευτέρα μετά το Σαββατοκύριακο των Ευχαριστιών με μια προσφορά τόσο τεράστια που κυριολεκτικά νόμιζα πως η Jodi με δούλευε -ιδίως στο σημείο που απέρριψε την προσφορά και ζήτησε περισσότερα. Η έκβαση ήταν πως μέχρι το τέλος της μέρας, εγώ προσπαθούσα να διαχειριστώ την πληροφορία ότι όχι μόνο το βιβλίο μου θα εκδιδόταν αλλά θα με πλήρωναν κι από πάνω. Για πάρα πολύ καιρό, ήμουν σίγουρη πως επρόκειτο για μια ιδιαίτερα σκληρή φάρσα, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ποιος θα έμπαινε σε τόσο κόπο για να κάνει μια τέτοια φάρσα μια τόσο ασήμαντη hausfrau*.
Και με αυτό τον τρόπο, σε διάστημα έξι μηνών, το Λυκόφως από όνειρο, έγινε γραπτό κείμενο και στη συνέχεια έγινε δεκτό για έκδοση.
* (νοικοκυρά στα γερμανικά).

από **Nemesis of Love** Κυρ 26 Δεκ 2010, 18:13

Μια ψηφοφορία για την ανάδειξη του κεφλαίου που κατα την γνώμη σας ξεχωρίζει μεταξύ των άλλων του Λυκόφως.

Ποιό πιστεύετε ότι είναι κατά την γνώμη σας το καλύτερο κεφάλαιο στο πρώτο βιβλίο της τετραλογίας "Το Έπος του Λυκόφως" με τίτλο "Λυκόφως";;;;;;;;

Και επειδή ξέρω πόσο δύσκολο είναι για ολους εμάς τους φαν -και ειδικά εμείς που είμαστε φανατικοι- να επιλέξουμε ένα μονο κεφάλαιο έβαλα επιλογή για να επιλέξετε παραπάνω από ένα.

Παράκληση:
Μην ψηφίσετε πανω από 3. Με την ίδια λογική θα ψηφίζαμε
όλα τα κεφάλαια και ετσι δεν θα υπήρχε νόημα

από **Roza Cullen** Κυρ 26 Δεκ 2010, 20:08

και λιγα εβαλα!
απο αυτο το βιβλιο θα μπορουσα να βαλλω σχεδον ολα τα κεφαλαια yes!

ειναι ΥΠΕΡΟΧΟ : :bigheart: :

από **Nantia Hale_Biers** Κυρ 26 Δεκ 2010, 20:19

Το "Παιχνιδι¨"και "Καρλαιλ" πιστευω ειναι αυτα που μου αρεσαν ππερισσοτερο..

από eleanna mtc Δευ 27 Δεκ 2010, 11:17

Πορτ Άντζελες, Εκμυστηρεύσεις και ο Άγγελος, αν και θα μπορούσα να τα βάλω όλα!!! Δυσκολεύτηκα να διαλέξω....

από ctella Παρ 07 Ιαν 2011, 21:58

Edward:<Σκεφτομουν ενω ετρεχα....>
Bella:<Πώς να μην πεσεις σε κανενα δεντρο, ελπιζω>
Edward:<Ανοητη, Μπελλα.> ειπε χαχανιζοντας. <Το τρεξιμο ειναι δευτερη φυση μου, δεν ειναι κατι που πρεπει να σκεφτω>
Bella:<Τι επιδειξιας!>

Σκαω στα γελια, οποτε το διαβαζω!!!!

Επισης, τρελαινομαι για τη σκηνη μετα το λιβαδι, οταν ξυπναει η Μπελλα, βλεπει οτι ο Εντουαρντ εχει μεινει και πεταγεται απο το κρεβατι, στην καρεκλα που καθοταν, μεσα στην αγκαλια του inlove

1. Λυκόφως