Έκλειψη (2010)

Lizzy Cullen έγραψε: Παντως λίγοι κριτικοι λενε καλα λογια για την Σαγκα

Τατιάνα Τζινιώλη έγραψε:
ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Η Βαθμολογία μου: 6,5/10 αστερακια

ΥΠΟΘΕΣΗ:

Η Μπέλα βρίσκεται σε κίνδυνο ύστερα από μια σειρά φόνων στο Σιάτλ από μια αγέλη νεοφερμένων (οι νέοι βρικόλακες) που τους καθοδηγεί η αιώνια αντίπαλος τους, Βικτόρια. Ωστόσο παρ όλους τους κινδύνους το ερωτικό τρίγωνο Έντουαρτ- Μπέλα- Τζέικομπ, καλά κρατεί. Η τελική μάχη θα αποδείξει ποιά ομάδα θα επιβιώσει και ποια θα πάρει την πολυπόθητη εκδίκηση. Το τέλος της ιστορίας και της αντιπαλότητας θα γραφτεί στην τέταρτη και τελευταία ταινία «Χαραυγή».

ΣΤΑ ΤΟΥ ΈΡΓΟΥ:

Η τρίτη και προτελευταία συνέχεια είναι πλέον γεγονός. Η σειρά ταινιών που προκάλεσε φρενίτιδα σε όλο τον κόσμο, με την συνέχεια της σίγουρα δεν απογοητεύει τους φανατικούς. Ευτυχώς έχει πιο πολύ δράση από το «Νέα Σελήνη» ενώ είναι ελαφρώς πιο ατμοσφαιρικό. Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Ντέιβιντ Σλέιντ όπου σκηνοθέτησε και το εξίσου ατμοσφαιρικό 30 Μέρες Νύχτα. Μαζί με την εκπληκτική του φωτογραφία το φιλμ σε μεταφέρει καθολικά μέσα στον μυθικό κόσμο βρικολάκων και λυκανθρώπων. Τα στοιχεία δράσης και ρομαντισμού δεν λείπουν ούτε από αυτήν την ταινία.

Η υπόθεση αυτής από το «Νέα Σελήνη» δε διαφέρει και πολύ. Ακόμα η Μπέλα προσπαθεί να εξισορροπήσει τα συναισθήματα της και να τα ξεκαθαρίσει. Κάπου και ο θεατής αγανακτεί γιατί η κοπέλα ταλανίζεται εδώ και δύο ταινίες. Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολη η επιλογή πια!

Ο Έντουαρτ θυμίζει κάτι από το πρώτο «Τwilight» στις ατάκες, που σημαίνει πως η φρενίτιδα των εφήβων και μη, θα συνεχιστεί ακόμα πιο σθεναρά.

Όταν ακούς πως ταινία πραγματεύεται βρικόλακες και λυκάνθρωπους που παλεύουν για την αγάπη μιας θνητής, σίγουρα δεν σου γεμίζει το μάτι. Όμως τα βιβλία της Στέφανι Μέιερ κατάφεραν με την πρώτη μεταφορά τους στην μεγάλη οθόνη το 2008 να κάνουν όλο το πλανήτη να μιλάει για αυτές και όλες τις έφηβες να βρουν ποιον θέλουν να παντρευτούν! Οι ταινίες της αποτελούν εισπρακτικές επιτυχίες σε δεκάδες χώρες και μια βιομηχανία που το εκμεταλλεύεται στο έπακρο.

Υ.Γ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΕΪΛΟΡ ΛΟΝΤΕΡ (ΤΖΕΙΚΟΜΠ): -- βρε αγόρι μου, πάλι χωρίς ίχνος μπλούζας; Βάλε και κάτι πάνω σου, είδαμε τα κάλλη σου στην 2η ταινία…

Γιάννης Βασιλείου έγραψε:Η Bella Swan βρίσκεται ξανά περικυκλωμένη από τον κίνδυνο μετά από μια σειρά μυστηριωδών φόνων στο Seattle και ενώ μια μοχθηρή βρικόλακας συνεχίζει την αναζήτησή της για εκδίκηση. Στο μεταξύ, αναγκάζεται να επιλέξει ανάμεσα στον έρωτά της για τον Edward και τη φιλία της με τον Jacob, γνωρίζοντας πως η απόφασή της μπορεί να πυροδοτήσει την αιώνια διαμάχη ανάμεσα σε βρικόλακες και λυκάνθρωπους ...

Το «Twilight: Eclipse» ξεκινά με μια εισαγωγική σκηνή, όπου ένας νεαρός δέχεται την επίθεση ενός βαμπίρ. Το βαμπίρ δεν τον κατασπαράσσει μονομιάς, αλλά παίζει μαζί του σαδιστικά. Χτυπά, εξαφανίζεται, ξαναχτυπά και ούτω καθεξής. Η σκηνή έχει πρωτοφανή αγριότητα -για τα νερόβραστα δεδομένα της σειράς Twilight πάντα- και σε συνδυασμό με την σκοτεινή φωτογραφία του Javier Aguirresarobe, γεννά προσδοκίες για ένα θέαμα πιο ενήλικο, πιο αγωνιώδες και πιο ταιριαστό για ένα φιλμ που εξερευνά τον βαμπιρικό μύθο

Οι προσδοκίες όμως γρήγορα εξανεμίζονται, καθώς οι ταινίες της σειράς «Twilight» πλέον δίνουν την εντύπωση ότι γυρίζονται με αυτόματο πιλότο και ότι το όνομα του σκηνοθέτη θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε, χωρίς να αλλάζει το τελικό αποτέλεσμα. Μπορεί ο David Slade με το «30 Days of Night» να παρέδωσε ένα θέαμα που σέβεται την 'Β-movie' καταγωγή του, εδώ όμως δείχνει να υποτάσσεται πλήρως στις επιταγές της παραγωγής, που για το (εισπρακτικό) καλό του franchise επιθυμούν ένα φιλμ όσο το δυνατόν πιο αναίμακτο και ανώδυνο γίνεται.

Ακολουθώντας ακριβώς τα ίδια θεματικά μονοπάτια με τον προκάτοχό του το «Twilight: Eclipse» θέτει για ακόμα μια φορά στο επίκεντρο το ερωτικό δίλημμα της Bella. Να πάει με τον ημίγυμνο, καλογραμμωμένο νεαρό που υπόσχεται να ...σβήσει τις ορμές της στο άψε σβήσε ή να επιλέξει τον ρομαντικό βαμπιροπρίγκιπα που υπόσχεται να την 'σεβαστεί' και να μην της πάρει το 'λουλούδι', πριν ενωθούν με τα δεσμά του γάμου; Παράλληλα, μέσα από ακατάσχετη φλυαρία που προσπαθεί να καλύψει την απουσία ουσιαστικής πλοκής, ετοιμάζεται το έδαφος για "μία από τις πιο άγριες μάχες που έγιναν ποτέ". Όταν βέβαια η τελευταία έρθει, το αποτέλεσμα απέχει χιλιόμετρα από την άγρια και επική κορύφωση, που περιμέναμε να δούμε. Αντ' αυτού γινόμαστε μάρτυρες μιας αποκαρδιωτικής σεκάνς, λειψής σε ευρήματα και διάρκεια, που κάνει ακόμα και τις αντίστοιχες σκηνές στα «The Chronicles Of Narnia» να φαντάζουν υπερθέαμα γιγατόνων!

Φυσικά η δημιουργική ομάδα πίσω από το φιλμ ξέρει ποια κατηγορία κοινού αποτελεί τον πυρήνα των φαν της «Twilight» saga κι έτσι φροντίζει διαρκώς να χαϊδεύει τα μάτια της, πότε βάζοντας τον (κορίτσια ο) Robert Pattinson να παίρνει την ακαταμάχητη πόζα sad puppy και πότε βάζοντας τη... μελαμψή ρέπλικα του Matt Damon (λέγε με Taylor Lautner) να κυκλοφορεί χωρίς μπλουζάκι και να επιδεικνύει ξεδιάντροπα τους σφριγηλούς κοιλιακούς του. Έτσι συμβαίνει το εξής παράδοξο: ενώ τα κείμενα της Stephanie Meyer κηρύττουν αποχή από το προγαμιαίο σεξ, οι ταινίες που βασίζονται σε αυτά λειτουργούν ως... προκαταρκτικό για το νεαρό κοινό γένους θηλυκού. Για αυτό προτείνουμε στο ανδρικό κοινό, εάν θέλει να 'περάσει καλά' το βράδυ, να ξεκινήσει τη βραδιά συνοδεύοντας το έτερον ήμισυ στο «Twilight». Οι περισσότεροι από σας θα βλαστημάτε την ώρα και τη στιγμή που διαβήκατε το κατώφλι της αίθουσας , αλλά αν έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας τον απώτερο στόχο, θα περάσει σχετικά ανώδυνα η ώρα.

Σπόιλερ:

Σπόιλερ:

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος έγραψε:Σε σχέση με τη Νέα Σελήνη, η Έκλειψη κερδίζει σε ατμόσφαιρα και σε δράση, έχοντας ως ατού μια καλύτερα σκηνοθετημένη τρίτη πράξη, όπου οι λύκοι και η βαμπιρική φατρία των Κάλεν συνασπίζονται για να προστατεύσουν την Μπέλα από μια στρατιά βρικολάκων, νέων και ανθεκτικών, που υπηρετούν ένα ογκώδες γινάτι. Γύρω από την Μπέλα στήνεται μια αντιπαλότητα που τροφοδοτεί συνεχή απειλή και εκκρεμότητα. Η ταινία είναι βασικά ένα ερωτικό τρίο που δεν ολοκληρώνεται, αλλά προτιμάει να δαιμονοποιήσει την ίδια την ερωτική πράξη. Το δίλημμα είναι ήδη γνωστό: ο Έντουαρτ έχει επιστρέψει, διεκδικεί την Μπέλα, αλλά επιμένει στην κάθετη αντίρρησή του να της ριχτεί κανονικά, φοβούμενος ότι θα τη σκοτώσει, ή, ακόμη χειρότερα, ότι θα τη μετατρέψει σε ένα απέθαντο τέρας όμοιο με εκείνον.

Από την άλλη, ο Τζέικομπ, από φίλος της απλός και τρυφερός, ωριμάζει και αλλάζει. Λύκος πλέον που μπορεί να αλλάξει μορφή, της εκδηλώνει την αγάπη του και τη διεκδικεί επίσης, αλλά η Μπέλα του ξεκόβει τις πονηρές σκέψεις. Όχι τόσο άστατη όσο τρελαμένη κι αυτή από τις ορμόνες που χοροπηδάνε ανικανοποίητες και διψασμένες, η Μπέλα δεν αρκείται στους ανεκπλήρωτους όρκους αγάπης του Έντουαρτ και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας (δηλαδή ένα παθιασμένο φιλί) στον Τζέικομπ, μέσα στην ανασφάλειά της, παραμονή της μεγάλης μάχης για την επιβίωσή της.

Στις παρυφές του ανθρώπινου γένους, δυο παράλληλοι κόσμοι από όντα που μπορούν να ζήσουν στη γη με ποικίλες μορφές και κυμαινόμενο βαθμό ανοχής πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τα μάτια μιας τελειόφοιτης λυκείου στην επαρχία. Υπάρχει κάτι κωμικό σε αυτήν τη σύλληψη που παραδόξως η ταινία, τουλάχιστον σε αυτό το επεισόδιο, δεν εκμεταλλεύεται. Ίσως διότι οι ηθοποιοί προσπαθούν να δώσουν παραπανίσια δραματικότητα στον εφηβικό πόνο της αμφιβολίας και με αυτό τον τρόπο βοηθάνε την ταινία να προαχθεί από ένα ελαφρύ αισθηματικό του φανταστικού σε μια απόπειρα ανάμειξης τρόμου και έρωτα, με καταβολές στον παρακμασμένο ρομαντισμό μιας άλλης εποχής και τον ζωώδη κόσμο των ενστίκτων. Εκεί όπου υστερεί η Έκλειψη είναι η σαφής ανάπτυξη της πλοκής.

Η ιστορία μένει πίσω και εξαντλείται σε ένα «θα σου πω και θα μου πεις», που διαρκεί δυσανάλογα με την υπόσχεση για κάτι μεγάλο που θα συμβεί. Συμβιβασμένοι με την ιδέα πως το έργο συνεχίζεται, μαθαίνουμε λίγο παθητικά, ομολογουμένως, περισσότερες λεπτομέρειες για το ινδιάνικο background της φυλής του Τζέικομπ, κάτι που εξηγεί το απωθημένο που σέρνεται σχεδόν αταβιστικά στη συμπεριφορά αυτής της κοινότητας. Μετά την άτσαλη εισαγωγή του πρώτου μέρους και την εδραίωση μιας φρέσκιας παραβολής για τον μοντέρνο εφηβικό έρωτα στη Νέα Σελήνη, εδώ έχουμε ένα κομψό πισωγύρισμα, φλύαρο αν και ατμοσφαιρικό, που δεν προχωράει τα θέματα που έχουν ήδη θιγεί αλλά κολακεύει τους φανατικούς της σειράς με αναμενόμενα σημεία, χωρίς πολλά τέρατα.